Յօդուածներ

Ն. ԲԱՐ­ՍԵՂ­ԵԱՆ Կեան­քի բո­լոր բնա­գա­ւառ­նե­րուն մէջ ալ մե­ծա­պէս նկա­տե­լի է ար­հես­տա­գի­տու­թեան արա­գըն­թաց զար­գա­ցու­մը, որ բնա­կա­նա­բար կը թա­կէ նա­եւ տպա­գիր մա­մու­լին դռնե­րը` անոր ուղղ­ուած բա­զում մար­տահ­րա­ւէր­նե­րուն կող­քին յա­ւել­եալ ձեռ­նոց նե­տե­լով մա­մու­լի կա­ռոյց­նե­րուն: Հա­ւա­նա­բար ոչ իրա­տե­սա­կան պի­տի ըլ­լայ ըսել, որ աւե­լի քան 85-ամ­եայ «Ազ­դակ»-ը մնա­յուն կեր­պով քայլ կը պա­հէ ար­հես­տա­գի­տու­թեան եւ ար­ձա­նագ­րուող նո­րօր­եայ զար­գա­ցում­նե­րուն հետ, սա­կայն կա­րե­լի է հաս­տա­տել, որ անի­կա կը...

Անակնկալ բօթ մը ցնցած էր ԼՕԽ-ի «Նայիրի» մասնաճիւղը եւ առհասարակ ԼՕԽ-ի մեծ ընտանիքը եւ բոլոր բարեկամները. «Ընկերուհի Զարմիկը հեռացած է»: Ան մեզմէ անդարձ հեռացած էր, անդարձ` ֆիզիքապէս, բայց հոգեպէս անոր շունչն ու ոգին միշտ առկայ է ու այդպէս պիտի մնայ անոր սիրելիներուն, հարազատներուն եւ յատկապէս ԼՕԽ-ի մեծ ընտանիքի յիշողութեան մէջ: Լիբանանահայ գաղութի, յատկապէս Պուրճ Համուտի եւ ապա Անթիլիասի գործունեայ  ԼՕԽ-ի...