ՄԵՂՐԻ ՍԱԼՊԱՇԵԱՆ
ՀՅԴ ԼԵՄ-ի «Դրօշակ» մասնաճիւղ
Վարաններ, կարծես վայրկեանները սառի նման կը հալին ու կ՛անհետանան:
Ափսո՜ս…
Այս վայրկեանները անիմաստ, տժգոյն եւ անարժէք են քու բացակայութեանդ:
Առանց քու աննման բոյրիդ` յոգնած եմ պայքարելէ:
Յոգնած եմ քեզ երազելէ, յոգնած եմ քեզ տեսնելէ ամէն տեղ ու ամէն ժամ:
Եւ ամէն անգամ որ քեզ կը տեսնեմ, խենթ մը կը ծնի մէջս, կը նմանիս անկարելի բանի մը` խաւարի մէջ կորած, սակայն կ՛ապրիս լուսաւոր մտքիս ու սրտիս մէջ:
Ամէն բռունցք, ամէն կանչ քեզի համար են, միայն թէ շունչ մը կարենամ առնել քու հողիդ վրայ, երազանք մըն ես անհասանելի…
Օրեր աղօթքի, օրեր պայքարի, օրեր խաբկանքի, օրեր համոզումի:
Ահաւասիկ իր հինգերորդ ապրիլ 24-ն է, որ կը քալեմ ոչ միայն պահանջելու պապենական հողերուս վերադարձն ու մեր արդար իրաւունքը, այլեւ` նորէն շունչ մը առնելու ազատ վիթխարի բարձունքներուդ վրայ, վազելու կանաչ պարտէզներուդ եւ լայնածաւալ հողերուդ վրայ` ազատ թիթեռնիկի մը նման:
Այո՛, ա՛լ յոգնած եմ, այո՛, խենթ ու անիմաստ կը զգամ, բայց դուն ես, որ իմաստ ու գոյն կու տաս իմ կեանքիս, ես քեզ կը նուիրեմ ամէն ինչ, իւրաքանչիւր շունչ, իւրաքանչիւր վայրկեան քեզի համար` սարը ազատութեան, իմ հայրենիքը` ԱՐՑԱ՜Խ:
