Երուսաղէմի Հայոց պատրիարքութիւնը հրապարակեց հաղորդագրութիւն մը` անդրադառնալով Սուրիոյ մէջ տեղի ունեցող վերջին դէպքերուն, նաեւ կոչ ուղղելով միջազգային հանրութեան, պետութիւններուն, կրօնական ու մարդասիրական կազմակերպութիւններուն եւ անհատներուն` անյապաղ իրենց ուշադրութիւնը կեդրոնացնելու Սուրիոյ բոլոր քրիստոնեաներուն պաշտպանութեան եւ պահպանութեան վրայ:
Ստորեւ` այդ յայտարարութիւնը:
«Երբ ականատես կը դառնանք Սուրիոյ մէջ շարունակուող խժդժութիւններուն եւ աւերիչ հակամարտութիւններուն, մեր սիրտերը կը լեցուին խոր վիշտով եւ մտահագութեամբ` բոլոր տառապողներուն համար: Մասնաւորապէս մեզ կը յուզէ ծանր վիճակը մեր հայ քրիստոնեայ եղբայրներուն եւ քոյրերուն, որոնք սերունդներով ապրած են այդ հողին վրայ, ուր ապաստանած են 1915-ի սարսափելի Հայոց ցեղասպանութենէն ետք: Սուրիա եղած է վերապրածներու եւ անոնց ժառանգորդներուն տունը, որոնց ներկայութիւնը հոն քրիստոնեայ հայու տոկունութեան եւ հաւատքի վկայութիւնն է:
«Այսօր Սուրիոյ մէջ գտնուող բոլոր քրիստոնեայ համայնքներուն անվտանգութիւնը եւ ապահովութիւնը դարձեալ վտանգուած է բռնութեան եւ քաոսին պատճառով. Դժբախտաբար անոնք կը պատուհասեն տարածաշրջանը: Մենք մեր բողոքի ձայնը կը բարձրացնենք ոչ միայն բոլոր անմեղ կեանքերու պաշտպանութեան, այլ յատկապէս այն հայերուն համար, որոնք 20-րդ դարու առաջին ցեղասպանութիւնը տեսած ժողովուրդի կենդանի վկաներն են: Անոնք պարզապէս ցեղային խումբ մը կամ հաւատացեալներու համայնք մը չեն, անոնք գոյատեւումի, հաստատակամութեան եւ արժանապատուութեան համար շարունակուող պայքարի սուրբ վկաներն են` ի դէմս ցեղասպանական հալածանքներու:
«Սուրիոյ մէջ գտնուող հայերը, որոնցմէ շատերը կը բնակին Հալէպի, Դամասկոսի եւ այլ քաղաքներու մէջ, արդէն շատ բաներ տեսած են: Անոնք վերակառուցած են իրենց կեանքը Ցեղասպանութենէն ետք, ստեղծած են կենսունակ համայնքներ եւ առատօրէն նպաստած են Սուրիոյ ընկերային, մշակութային եւ հոգեւոր կառուցուածքին: Սակայն անոնք այժմ կանգնած են իրենց կեանքին եւ ժառանգութեան սպառնացող վտանգին առջեւ: Անոնց եկեղեցիները, դպրոցները եւ տուները յայտնուած են շարունակուող քաղաքացիական պատերազմի կրակին տակ եւ դարձեալ տեղահանումի վախ կայ:
«Կոչ կ՛ընենք միջազգային հանրութեան, պետութիւններուն, կրօնական կազմակերպութիւններուն, մարդասիրական մարմիններուն եւ անհատներուն` անյապաղ իրենց ուշադրութիւնը կեդրոնացնելու ՍՈՒՐԻՈՅ ԲՈԼՈՐ ՔՐԻՍՏՈՆԵԱՆԵՐՈՒՆ պաշտպանութեան եւ պահպանման վրայ: Այս համայնքները պարզապէս ազգային փոքրամասնութիւններ չեն, այլ Միջին Արեւելքի մէջ քրիստոնէական ներկայութեան կենսական մասն են. ներկայութիւն մը, որ գոյատեւած է դարեր: Սուրիոյ մեր քրիստոնեայ եղբայրներուն եւ քոյրերուն ապահովութիւնը պէտք չէ անտեսուի կամ նկատի առնուի իբրեւ երկրորդական հարց` տարածաշրջանի քաղաքական տեղաշարժերու խորապատկերին մէջ:
«Թող Աստուած օրհնէ հայ ժողովուրդը եւ Սուրիոյ բոլոր քրիստոնեայ համայնքները, եւ թող Անոր ողորմութիւնը խաղաղութիւն եւ պաշտպանութիւն բերէ բոլոր անոնց, որոնք կը տառապին Սուրիոյ մէջ եւ անոր սահմաններէն դուրս: Կ՛աղօթենք այն օրուան համար, երբ փոքրամասնութիւն կազմող բոլոր քրիստոնեաները, անկախ իրենց դաւանանքէն, կը կարենան ապրիլ իրենց համայնքներուն մէջ ներդաշնակ եւ ապահով` առանց կրօնական հալածանքներու»:
