Պաքուի Հայ Բնակչութեան Ջարդերու 30-րդ Տարելիցին Առիթով ԵԽԽՎ-ի Մէջ Հայկական Պատուիրակութեան Յայտարարութիւնը
Պաքուի հայ բնակչութեան զանգուածային ջարդերու 30-րդ տարելիցին առիթով ԵԽԽՎ-ի մէջ հայկական պատուիրակութիւնը հանդէս եկած է յայտարարութեամբ մը, որուն մէջ նշուած է.
«13-էն 19 յունուար 1990-ին Խորհրդային Ազրպէյճանի մայրաքաղաք Պաքուի մէջ ապրող հարիւր հազարաւոր հայեր ենթարկուեցան զանգուածային ջարդերու, ազգութեամբ հայ բնակչութեան դէմ եղան կազմակերպուած յարձակումներ, ինչ որ Ազրպէյճանի քաղաքականութեան դրսեւորումն էր: Հարիւրաւոր հայեր սպաննուեցան, հետապնդուեցան եւ տեղահանուեցան: Ոչնչացման սպառնալիքի ներքեւ շուրջ 250.000 հայ ստիպուած եղաւ փախուստի դիմել Ազրպէյճանէն:
Պաքուի ջարդերը դարձան հայերու հանդէպ ազգայնամոլութեան եւ այլատեացութեան (հայատեացութեան) պետական քաղաքականութեան գագաթնակէտը: Հակառակ միջազգային հանրութեան, մարդու իրաւունքներով զբաղող միջազգային կազմակերպութիւններու եւ Եւրոպական խորհրդարանի (1988, 1990, 1991-ի բանաձեւերուն) արձանագրած փաստերուն` Ազրպէյճանի իշխանութիւնները կը հերքեն այս յանցագործութիւնները, կը խուսափին պատասխանատուութենէ: Այդ վայրագութիւններէն 30 տարի ետք չկայ յարգանք եւ կարեկցանք Ազրպէյճանի մէջ հայկական ջարդերուն զոհերուն նկատմամբ: Այն ազրպէյճանցիները, որոնք փորձեցին խօսիլ ջարդերուն մասին, պաշտօնապէս կը նկատուին դաւաճաններ:
Այս առնչութեամբ, մենք`
– կ՛ոգեկոչենք Պաքուի ջարդերու զոհերու յիշատակը,
– կը դատապարտենք ցեղապաշտութեան եւ այլատեացութեան որեւէ դրսեւորում,
– կը վերահաստատենք, որ մարդկութեան նկատմամբ գործուած յանցագործութիւնները վաղեմութեան ժամկէտ չունին, եւ կը շեշտենք, որ նախապէս գործուած յանցագործութիւններու դատապարտումը ամէնէն կարեւոր երաշխիքն է նոր յանցագործութիւնները կանխելու համար,
– կը դատապարտենք, որ ջարդերու կազմակերպիչները եւ հրահրողները տակաւին պատասխանատուութեան չեն ենթարկուած», նշուած է յայտարարութեան մէջ:
Ընդհանուր յայտարարութեան միացած են նաեւ (ստորագրած են) ԵԽԽՎ-ի շարք մը երեսփոխաններ` տարբեր երկիրներէ եւ տարբեր քաղաքական խումբերէ: