Ակնարկ
Բաժակը Յորդեցաւ
Կիրակիինը գլեց անցաւ բոլոր նախընթացները:
Խուժան մը, մարդկային ամէնէն տարրական զգացումներէն զուրկ, հեղեղի պէս խորտակեց Մարզաւանի երկաթեայ ցանկապատը եւ վայրագօրէն նետուեցաւ ՀՄԸՄ-ական մարզիկներուն վրայ, որոնց միակ յանցանքը եղած էր պարտութեան մատնել մրցակից խումբը:
Մարզական խաղերու ընթացքին դէպքեր միշտ ալ կը պատահին: Գրեթէ բոլոր երկիրներու մէջ: Յաճախ մարզիկներ իրարու կը բռնուին: Հանդիսականներու մէջ կռիւ կը ծագի: Բայց` միայն այդքան: Երբե՛ք չէ լսուած կամ տեսնուած, որ ամբոխ մը, ստահակներու հորդայ մը, մէկ մարդու պէս, ոստիկան – զինուորներու անտարբերութենէն քաջալերուած, քարերով, բիրերով եւ ածելիներով յարձակի մարզիկներու վրայ, խոշտանգէ ու, տակաւին, ժամ մը ամբողջ, գազազած, հոս հոն վազէ զոհեր փնտռելու համար:
Խօսք չունինք մարզիկները խոշտանգող անոպաներու մասին: Այս երկրին կեղտն են անոնք, մարդկութեան ամէնէն ստորին աստիճաններուն վրայ գտնուող խռովարարներ, որոնք մարզուած են միայն քանդումի համար:
Մեր խօսքը կ՛երթայ ֆութպոլի ֆետերասիոնին, որ իրաւականօրէն միակ պատասխանատուն է այն բոլոր դէպքերուն, որոնք տեղի կ՛ունենան մարզադաշտերու վրայ: Եթէ պատասխանատու մարմինին անդամները այս անգամ եւս զանազան նկատառումներով մօտենան հարցին, գիտակցաբար փորած պիտի ըլլան մարզական շարժումին գերեզմանը այս երկրին մէջ:
Հարուածը պէտք է իջնէ ուժգին, անխնայ: Միայն այդ ձեւով պատասխանատուները պիտի կրնան թեթեւցնել իրենց անհեռատեսութեան պատճառով ստեղծուած դէպքին ծանրութիւնը:
Այլապէս, վա՜յ իրենց, ու մանաւանդ ափսո՜ս լիբանանեան ֆութպոլին, որ իր հոգեվարքը կ՛ապրի:
Արդար Գնահատանք Նշան Պէշիկթաշլեանի
Ծանօթ Գրագէտին «Թատերական Դէմքերը»
Արժանացան «Գէորգ Մելիտինեցի Գրական Մրցանակ»-ին
«ԳէՈՐԳ ՄԵԼԻՏԻՆԵՑԻ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ»-ի դատակազմի դիւանէն ստացանք 26 յունուար 1970 թուակիր հետեւեալ յայտարարութիւնը` առ ի հրատարակութիւն.
«ԳէՈՐԳ ՄԵԼԻՏԻՆԵՑԻ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ»-ի դատակազմը այսու կը յայտնէ, որ 4 դեկտեմբեր 1968-ի իր նիստին ներկայացուած գործերուն մէջէն մրցանակի արժանի համարեց գրագէտ Նշան Պէշիկթաշլեանի «ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ ԴԷՄՔԵՐ» անուն ծաւալուն աշխատութիւնը:
«ԳէՈՐԳ ՄԵԼԻՏԻՆԵՑԻ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ»-ի պայմաններուն համաձայն, գրագէտ Նշան Պէշիկթաշլեանին յատկացուեցաւ 1000 լիբանանեան ոսկիի պարգեւը եւ ձեռագիրները յանձնուեցան տպագրութեան:
Պատկերազարդ եւ 1150 մեծադիր էջերէ բաղկացած մեծածաւալ այս գործին խնամուած տպագրութիւնը աւարտեցաւ 1970 յունուար 20-ին:
Ըստ «ԳէՈՐԳ ՄԵԼԻՏԻՆԵՑԻ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ»-ի պայմաններուն, 500 օրինակ պիտի ղրկուի հեղինակին, իսկ դատակազմին տրամադրութեան տակ դրուած օրինակներէն պիտի ուղարկուի Հայաստանի եւ սփիւռքի մշակութային բոլոր հաստատութիւններուն, մամուլին եւ գրական ու մտաւորական ծանօթ դէմքերուն:
ԴԻՒԱՆ
ԳէՈՐԳ ՄԵԼԻՏԻՆԵՑԻ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿԻ
ԴԱՏԱԿԱԶՄԻՆ ԳՐԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿ»-ի
——————————–
ՕՐԱՏԵՏՐ ՓԵՏՐՈՒԱՐ 3
– 1933 – Մահ Յակոբոս վարդապետ Տաշեանի: Ծնած` 1866-ին, Կարնոյ շրջակայ Արծաթի գիւղը. 1985-ին միացած է Վիեննայի Մխիթարեան միաբանութեան եւ 1889-ին ձեռնադրուած կուսակրօն քահանայ: Հեղինակ է մեծարժէք աշխատութիւններու` «Ակնարկ մը հայ հնագրութեան վրայ», «Ուսումն դասական հայերէն լեզուի», «Բառախօսական դիտողութիւններ հայերէն գիտական լեզուի մասին», «Հայ բնակչութիւնը Սեւ ծովէն մինչեւ Կարին», «Հայ ազգի տարագրութիւնը», «Հայեր եւ ուրարտեանք», «Հին Հայաստանի արեւմտեան սահմանը» եւ «Ցուցակ ձեռագրաց մատենադարանին Մխիթարեանց ի Վիեննա»:
