«ԱՍՊԱՐԷԶ»
Հայրենիքի պաշտպանութեան համար պատրաստ պէտք է ըլլալ որեւէ գին վճարելու: Պատրա՛ստ ենք: Երկու տարի առաջ, ապրիլեան քառօրեայ պատերազմին, իսկապէս սուղ վճարեցինք պաշտպանելու համար մեր հողը: Հրաշալի տղաք, երիտասարդներ, իրենց անմիջական հրամանատարներուն հետ, իրենց կեանքի գնով կասեցուցին դաւադիր ներխուժումը ու ետ մղեցին նենգ թշնամին:
Այսօր ցաւով, բայց հպարտութեամբ կը յիշենք մեր հերոսները, որոնք իրենց քաջագործութեամբ, իրենց գիտակից զոհաբերութեամբ նոր սերունդին պատգամեցին ոչի՛նչ խնայել` գերագոյն արժէք հանդիսացող հայրենիքի պաշտպանութեան համար: Բայց միայն զոհաբերութեան պատգամ չէր նահատակներուն փոխանցածը: Այդ երիտասարդները մեզի պարտականութիւն տուին աւելի՛ պատասխանատուութեամբ հետեւելու երկրի պաշտպանութեան գործին. անոնք անքննելի իրաւունքով մեզմէ կ՛ակնկալեն, որ հայրենիքի սահմանները իրապէս անմատչելի դարձնենք:
Այդ պարտականութիւնը իրականացնելու համար նախ պէտք է կարենանք վառ պահել ապրիլեան քառօրեայ պատերազմին յաջորդող ազգային միասնական ու մարտական ոգին, ապա իւրաքանչիւրս պէտք է Հայոց Բանակը ուժեղացնելու մէջ իր ներդրումը ունենայ. իշխանաւորները, պետութեան ղեկավարութիւնը` աւելի՛ ցցուն կերպով անհանդուրժողութիւն ցոյց տալով բանակին միջոցները իւրացնողներուն հանդէպ. իւրաքանչիւր անհատ, Հայաստան թէ արտերկիր ապրող, գտնելով լաւագոյն ձեւաչափը, ամէնէն արդիւնաւէտ ճանապարհը` իր անձնական մասնակցութեան բանակի հզօրացման աշխատանքներուն մէջ:
Սահմանային դիրքերու ամրապնդման, անոնց անառիկութեան նպաստելու միջոցները շատ են: Եթէ դժուարութեան հանդիպինք ու չկարենանք կողմնորոշուիլ, կրնանք ուղղակի դիմել համապատասխան կառոյցներու եւ հետեւիլ անոնց ցուցմունքներուն:
Մէկ բան յստա՛կ է. ամէն ինչ պէտք է ընել, որ երբե՛ք, երբե՛ք մեր տղաքը ապրիլեան քառօրեայի նման անակնկալներու առջեւ չգտնեն իրենք զիրենք: