«ՆՈՐ ՄԱՐՄԱՐԱ»
Օր չ՛անցնիր, որ Անատոլուի այս կամ այն շրջանի մէջ աւերակ վիճակ ներկայացնող հին հայկական եկեղեցւոյ մը մասին չխօսուի եւ ահազանգ չհնչեցուի այդ յուշարձանը փրկելու ուղղութեամբ: Երկար տասնամեակներ աւերումի ու ոչնչացման ենթակայ, լքուած հին հայկական եկեղեցիները հիմա սկսած են արժէք շահիլ բնականաբար ամէն բանէ առաջ անոնց ներկայացուցած զբօսաշրջական շահերու տեսանկիւնէն:
Այս անգամ «Էրմէնի Հապէր» կայքը կը յիշեցնէ Կեսարիոյ Թոմարզա գաւառակի հայկական եկեղեցին ու վանքը, որոնցմէ հիմա միայն քանի մը պատ մնացած է: Այս շէնքն ալ չէ կրցած դիմադրել ժամանակի ու բնական աղէտներու քանդիչ աւերումներուն: Մօտաւորապէս 300 տարի առաջ կառուցուած այս եկեղեցին ու վանքը 1915-ին թալանուեցաւ, վերջն ալ լքուեցաւ փլուզումի: Հակառակ անոր որ ծանր վնասներ կրած էր, հայերը Ա. Աշխարհամարտէն ետք փորձեցին վերաբանալ եկեղեցին, բայց վերջը դարձեալ լքեցին զայն: Այս վանքը հոգեւորականներ պատրաստող կեդրոն մըն էր, եւ ամէն տարի 12 օգոստոսին կը կազմակերպուէր հանդիսութիւն մը, որուն կը մասնակցէին Միջին Անատոլուի ու Կիլիկիոյ հայերը: Անոնք կը հիւրասիրուէին «Փաշաներու սենեակ»-ին մէջ: Թրքական «Թոմարզա Հապէր» կայքը, որ նոյնպէս կ՛անդրադառնայ այս լուրին, կը գրէ, թէ եկեղեցին կը կոչուէր Ս. Աստուածածին: Լուսանկարներուն մէջ` Ս. Աստուածածին եկեղեցին 1915-էն առաջ եւ նկարուած 2007-ին:
