«ՆՈՐ ՄԱՐՄԱՐԱ»
«Ճան» հրատարակչատունը Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակին առիթով հրատարակեց «Մեր մէջ գտնուող հայը» խորագրով գիրք մը (1915-2015):
Զանազան յայտնի թուրք գրողներու գրութիւններով կազմուած գիրքին խմբագիրն է Եիղիթ Պեներ, որ նախաբանին մէջ գրած է հետեւեալը. «Մենք, որպէս այս ծրագրի մասնակից գրագէտներ, բոլորս միասին տէր կը կանգնինք 1915-ին քաղաքական որոշումով մը այս հողերէն քշուած եւ բնաջնջուած հայ հայրենակիցներու յիշատակին: Հայեր երէկ մեր այս հասարակաց հայրենիքին մէջ գոյութիւն ունէին, այսօր տակաւին կը շարունակեն գոյութիւն ունենալ եւ վաղն ալ պիտի շարունակեն գոյութիւն ունենալ: Այսինքն այս երկրի թէ՛ շաղախին եւ թէ՛ ապագային հայեր պիտի շարունակեն բաժին բերել: Այնպէս` ինչպէս այս գիրքին մէջ կը տեսնուի, մենք երբեք ու երբեք կողմնակից չենք, որ հայ ինքնութիւնն ու մշակոյթը հաւաքական կեանքէն ջնջուի»:
Գիրքին մէջ ցնցիչ ու հետաքրքրական յօդուածներ ունին բազմաթիւ յայտնի հեղինակներ: Նշենք անոնցմէ մէկ քանին ու յօդուածներուն խորագիրները. Մուրատհան Մունկան` «Հրանդին համար», Հիւսնիւ Արքան` «Թալէաթ փաշայի պաշտպանութիւնն է», Էնիս Պաթուր «Դուռ դրացի», Վիւեթ Քանեթի` «Հայ թռչունները», Ֆերիտ Էտկիւ` «1915-ը, այո՛, ցեղասպանութիւն», Էճէ Թեմելքուրան` «Սուտին յոգնութիւնը», Աքիֆ Քուրթուլուշ` «Հարիւր տարուան աներեսութիւն», Ահմետ Թելլի` «Ա՜խ, Մանուշեան», Մուրատ Ույուրքուլաք` «Սենեակին մէջ պտտող ուրուականը»: Ասոնք միայն մէկ մասն են ի մի բերուած յօդուածներուն:
Լրատուութեան մէջ իբրեւ օրինակ մը` հրատարակուած է Ույուրքուլաքի «Սենեակի մէջ պտտող ուրուականը» յօդուածը, ուր հեղինակը կը պատմէ, թէ իր մանկութեան շրջանին երբ մեծերը սենեակին մէջ զրուցելու ընթացքին, եթէ արկածով մը մէկը արտասանէր «հայ» բառը, յանկարծ սենեակին մէջ կը տիրէր տարօրինակ լռութիւն մը: Կարծես այդ պահուն յանկարծ ուրուական մը շրջիլ կը սկսէր սենեակին մէջ:
Այսքանը արդէն խօսուն է ու յայտնի է, թէ տակաւին ինչե՜ր պիտի պատմէ հեղինակը` իր ձայնը միացնելով բոլոր միւս հեղինակներուն, որոնք սրտի պարտք մը կը նկատեն բաժնել հայոց տառապանքը:
