Շաբաթ, 11 հոկտեմբերին, կազմակերպութեամբ Ազգային ազատ հոսանք կուսակցութեան, «Ֆորում Տը Պէյրութ»-ի մէջ տեղի ունեցաւ 13 հոկտեմբեր 1990-ի իրադարձութիւններու նահատակներու յիշատակի ոգեկոչում: Յընթացս կատարուեցաւ հոգեհանգստեան արարողութիւն` նախագահութեամբ Էլիաս Նասսար եպիսկոպոսին, որ կը ներկայացնէր մարոնիներու Պշարա Ռայի պատրիարքը: Ներկայ էին նախկին նախագահ զօր. Միշել Աուն եւ մեծ թիւով քաղաքական ու կուսակցական գործիչներ, որոնց կարգին` ՀՅԴ Բիւրոյի անդամ, երեսփոխան Յակոբ Բագրատունի եւ ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական Կոմիտէի ներկայացուցիչ Ալպեր Պալապանեան:
Հոգեհանգստեան արարողութենէն ետք խօսք առաւ Ազգային ազատ հոսանք կուսակցութեան նախագահ Ժըպրան Պասիլ, որ ըսաւ, թէ «13 հոկտեմբերը սկիզբն էր եւ ոչ թէ վերջը: Այդ օրէն ծնաւ Ազգային ազատ հոսանքը, որ հիմնական կայարան դարձաւ հայրենիքը վերագտնելու երթին մէջ»:
Ապա Պասիլ աւելցուց. «Մենք հաւատարիմ կ՛ըլլանք նահատակներուն, եթէ չլքենք այն Լիբանանը, զոր իրենք ուզեցին տեսնել… Ինչպէս որ մենք լիբանանեան դիմադրութեան զաւակներն ենք, նաեւ զաւակներն ենք լիբանանեան խաղաղութեան, բայց չկայ խաղաղութիւն առանց իրաւունքներու եւ արդարութեան»:
Պասիլ յայտնեց, որ սուրիական ներկայութենէն Լիբանանի ազատագրումը բաժին մըն էր Լիբանանեան բանակի նահատակներուն նկատմամբ հաւատարմութենէն` նկատել տալով միաժամանակ, որ «ամէնէն կարեւորը այն է, որ 13 հոկտեմբերի նահատակները հիմնասիւներն էին Լիբանանի ազատագրութեան դատին եւ Ազգային ազատ հոսանքի հիմնադրութեան, հոսանք մը, որ ծնունդ առաւ շնորհիւ իր դատին նկատմամբ հաւատքին: Ան ծնունդ չառաւ իշխանութենէ, ո՛չ ալ անոր նպատակը իշխանութեան հասնիլն էր»:
