Ժաաֆարականներու միւֆթի շէյխ Ահմետ Քապալան բաց նամակ մը յղելով յայտնեց, որ հարաւային Լիբանանի կարգ մը պարտքերու վճարումը պետութեան իր բոլոր հաստատութիւններով հարաւային Լիբանանի մէջ իր դերակատարութիւնն ու կարելիութիւնները մեծցնելու մէջ է, «եւ ասիկա չկայ, ո՜վ Լիբանանի պետական այրեր: Լիբանանին ու անոր ընտրանքներու բնոյթին պահն է, որովետեւ Լիբանանի հարաւը, ինչպէս նաեւ Պեքան իրենց ճակատագիրին ձգուած են, անոնց ժողովուրդը իր ճակատագիրին ձգուած է, լոյսին տակ ներքին քաղաքականութեան մը, որ հետաքրքրուած չէ ո՛չ հարաւով, ո՛չ Պեքայով, ո՛չ Հարաւային արուարձաններով, ո՛չ ալ այն համայնքով, որ տասնեակ տարիներով պայքար մղեց Լիբանանը սիոնականներու ձեռքէն խլելու եւ անոր գերիշխանութիւնը ապահովելու:
«Թէեւ պետութիւնը կրնայ հարաւին մէջ շատ բան ընել, սակայն չ՛ըներ, այլ անոր բնակիչները պաշարման կ՛ենթարկէ, եւ զանոնք կը զրկէ կառավարութեան կարողութիւններէն եւ որեւէ շրջանային ու միջազգային օժանդակութենէ, այն աստիճան, որ անոնց դիմաց կը փակէ ծովային ու օդային ելքերը եւ կը գրաւէ հասնող գումարները` արտաքին յանձնառութիւններու հիմամբ, որոնց պարտականութիւնը Լիբանանի գերիշխանութեան գոհարը խեղթելն ու ելեւմտական կարողութիւնը արգիլելն է:
«Հակառակ ատոր, ան զանոնք կը զրկէ այն ամէն ինչէն, որ անոնց գերիշխան կարգավիճակը եւ ազգային օրինականութեան հաստատման մէջ դիրքը կը պահանջէ: Ան անոնց աւելի քան յիսուն տարիներու ընթացքին գերիշխանութեան սիրոյն զոհողութիւններուն կը պատասխանէ ժխտողականութեամբ, պաշարումով, շանթաժով եւ յաւելեալ շրջափակումով»
