ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Այսպէս, ամէն անգամ որ մեր նահատակներուն մասին խօսինք, բնականաբար կը վերյիշենք հիներն ու նորերը:
Ժամանակի ընթացքին անոնք կը մնան իբրեւ կանթեղ` մեր կեանքին արժէք տալու եւ մեր կամքը զօրացնելու լոյս տարածող:
Նիւթականացած, մակերեսային եւ ապազգային մեր օրերուն նահատակ հերոսներուն պատգամը այնքան կարեւոր է իւրաքանչիւրիս համար, որ տեղ մը, պահ մը պէտք է մտածենք, որ կեանքը իր արժէքը կ՛ունենայ նաեւ այդ տղոց տեսիլքով:
Թէեւ ֆիզիքապէս անոնք հեռացած են մեզմէ, սակայն ոգեղէն կապը մնայուն կերպով կը շարունակուի, մինչեւ որ երազները իրականութիւն դառնան, մինչեւ որ համաշխարհային օրէնքները փոխուին, մինչեւ որ արդարութիւնը ի վերջոյ յաղթանակէ:
Տարելիցները վերանորոգուող վէրքի նման մէկ կողմէ կը կրծեն մեր հոգիները, միւս կողմէ` կը զօրացնեն մեր դիմադրողականութիւնը` յանուն գալիք դժուարութիւններուն:
Վերջաւորութեան յարգանքի ու խոնարհութեան արժանի այդ տղոց հոգիները տեղ մը միշտ մխիթարական է: Փաստօրէն անոնց այդ զոհողութիւնները լոկ գաղափարի ծիրին մէջ չմնացին, այլ անոնց նահատակութեամբ խօսքն ու երդումը դարձան գործ: Մեր կեանքին ամէնէն կարեւոր փուլերուն անձնազոհութեան գաղափարը կը հարստացնէ յաջորդ սերունդներու հոգին ու միտքը: Կը զօրացնէ անոնց կամքն ու կորովը: Կը պայծառացնէ անոնց տեսլականը:
Այսօր բոլոր ժամանակներէ աւելի եւ մանաւանդ բոլոր պայմաններու մէջ մենք մեր նահատակներուն պատգամը լաւապէս պէտք է հասկնանք:
Հայրենիքը ամէն բանէ վեր դասելու հրամայականը անյետաձգելի պատգամ է: Ոչ ոք թող յանդգնի բարոյախօսական կամ գաղափարախօսական դասեր տալու: Մենք միշտ ալ եղած ենք հայրենիքը ամէն բանէ վեր դասող կուսակցութիւն, եւ այսօր ալ այդ սկզբունքը պահելն ու պահպանելը մեր հերոսներուն պատգամն է, կը մնայ ու կը պահենք անպայման:
