Երեքշաբթի, 15 յուլիս 2025-ին Հայկազեան համալսարանի սրահին մէջ տեղի ունեցաւ Քրիստին Դանիէլեան-Սարգիսեանի «The Cedars Whispered» («Մայրիները շշնջացին») վէպին շնորհահանդէսը:
Ձեռնարկի հանդիսավարութիւնը ստանձնած էր հեղինակին որդին` Գեղամ Սարգիսեանը, որ երիտասարդական խանդով տուաւ իր վկայութիւնը գիրքի ծննդոցին մասին, ապա ներկայացուց օրուան յայտագիրը:
Գիրքը ներկայացուց Միացեալ Նահանգներէն այս առիթով յատուկ Լիբանան հրաւիրուած` Նիւ Եորքի Ուայթ Փլէյնզ հոգեբուժական բժշկական կեդրոնի (WPP PLLC) տնօրէն տոքթ. Գարլօ Պայրագտարեանը, որ բարձր գնահատեց Քրիստին Դանիէլեանի «Մայրիները շշնջացին» վէպը` նկարագրելով զայն որպէս խորաթափանց պատմութիւն մը, որ կը ներկայացնէ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմին ընդմէջէն ստեղծուած ցաւի, յոյսի եւ տոկունութեան միախառն իրականութիւնները:
Տոքթ. Պայրագտարեան ընդգծեց, որ վէպը ոչ միայն մարդկային տառապանքի, այլ նաեւ կարեկցանքի եւ գործնական քայլերու հրաւէր մըն է: Ան դիտել տուաւ, որ Թէոտորայի եւ Անժելայի կերպարներու միջոցով ընթերցողը կը մխրճուի գոյատեւումի, հաւատքի եւ սիրոյ ուժով լեցուն պատմութեան մը ծալքերուն մէջ: Ըստ անոր, գիրքը ընթերցողը կ՛առաջնորդէ դէպի Լիբանանի պատմութեան, մշակոյթի եւ խոհանոցի հարուստ ժառանգութեան աշխարհը, միաժամանակ դառնալով հրաւէր մը` լսելու լռեցուած ձայները եւ արձագանգելու ի խնդիր համամարդկային արժէքներու: Իր խօսքը աւարտելով` տոքթ. Պայրագտարեան ողջունեց Դանիէլեանը ոչ միայն իբրեւ հեղինակ, այլ նաեւ իբրեւ պատմութիւններու վկայ եւ յոյսի պատգամաբեր, շեշտելով, որ «Մայրիները շշնջացին» վէպը հրաւէր մըն է յիշելու պատմութիւններու բուժիչ եւ ոգեշնչող զօրութիւնը:
Սրտի խօսքով հանդէս եկան նաեւ Համազգայինի «Վահէ Սէթեան» հրատարակչատան տնօրէն Յակոբ Հաւաթեանն ու Միացեալ Նահանգներու Արեւելեան թեմի առաջնորդ Անուշաւան արք. Դանիէլեանը:
Յակոբ Հաւաթեան բարձր գնահատեց վէպը` նշելով, որ անիկա լոկ գրական գործ մը չէ, այլ` մարդկային ողբերգութիւններու խորազնին ու իրապաշտ ներկայացում մը: Ան շեշտեց, որ գիրքը կը լուսաբանէ` մեր իրականութեան մէջ գոյութիւն ունեցող անարդարութիւնները, լռեցուած ցաւերը եւ այն յոռի երեւոյթները, որոնց դէմ անհրաժեշտ է հաւաքական զգաստութիւն եւ պատասխանատու քայլեր: Հաւաթեան մատնանշեց, որ այս վէպը ընթերցողը կը դնէ կեանքի հայելիին դիմաց` ինքնաճանաչողութեան եւ իրազեկման հրաւէրով, իսկ անոր խորքը կոչ մըն է` կանխարգիլման, ընկերային բարեփոխութեան եւ հաւաքական գիտակցութեան զօրացման:
Ան անհրաժեշտ նկատեց, որ այս գիրքին հայերէնով պարզացուած տարբերակը տարածուի պատանի սերունդին մօտ` նկատի ունենալով անոր շահեկան եւ դաստիարակիչ բնոյթը: Այս մեկնակէտով ան յայտնեց, թէ Համազգայինի հրատարակչատունը պատրաստ է ստանձնելու պատանեկան այդ հրատարակութեան իրագործումը եւ հովանաւորութիւնը:
Անուշաւան արք. Դանիէլեան իր մտածումներն ու հպարտութիւնը յայտնեց Քրիստին Դանիէլեանի ձեռքբերումներուն գծով` թէ՛ որպէս ընկերային ծառայող, թէ՛ այժմ որպէս գրող: Ան շեշտեց, որ իբրեւ հոգեւորական` միշտ կարեւոր նկատած է ծառայութեան գաղափարը ըլլա՛յ եկեղեցիին ճամբով, ըլլա՛յ որպէս ընկերային ծառայող. բոլոր անոնք, որոնք իրենց կարողութիւնները կը դնեն մարդուն ու ընկերութեան օգտին, Աստուծոյ ծառաները կը նկատուին: Սրբազանը նշեց նաեւ, թէ ինչպէ՛ս անոնց մանկութեան տարիներուն իր եղբօրորդիները միշտ կը յորդորէր` ըսելով. «Չփորձէք հպարտանալ ինձմով, այլ այնպէս ըրէք, որ ես հպարտանամ ձեզմով: Քրիստինը այսօր այդ հպարտութեան կենդանի օրինակն է»:
«Մայրիները շշնջացին» շնորհահանդէսի վերջին խօսքը արտասանեց հեղինակը Քրիստին Դանիէլեան-Սարգիսեան, որ ներկաներուն հետ կիսեց իր անձնական յուշերն ու ապրումները` իբրեւ Հայկազեան համալսարանի շրջանաւարտ, ընկերային ծառայող եւ գրող: Ան յիշեց, թէ ինչպէ՛ս իր կեանքին մէջ վճռական դարձած էր զրոյց մը իր հօրեղբօր` Անուշաւան արք. Դանիէլեանի հետ, որ զինք պիտի ուղղէր դէպի ընկերային ծառայութեան ասպարէզը: Դանիէլեան շեշտեց, որ Հայկազեան համալսարանը հիմնական դերակատարութիւն ունեցած է իր մէջ ձեւաւորելու ծառայութեան, քննական մտածողութեան եւ արդարամտութեան արժէքները:
Ան անդրադարձաւ իր մասնագիտական առաջին փորձառութիւններուն, մարդկային ցաւին դիմաց կանգնելու հոգեբանական ծանրութեան, եւ թէ այս փորձառութիւնները ինչպէ՛ս դարձան իր վէպին հիմնական մղիչ ուժը: «Մայրիները շշնջացին» վէպը` ոգեշնչուած Թէոտորայի իրական պատմութենէն, լոյս կը սփռէ լռութեան մէջ մնացած բռնութիւններու, լքուածութեան եւ հոգեկան ցնցումներու ենթարկուած անձերու ողբերգութեանց վրայ: Դանիէլեան այս վէպով ձայն կու տայ լռեցուածներուն եւ կոչ կ՛ուղղէ քանդելու լռութեան այն փակ օղակները, որոնք յաճախ կը պատեն նման պատմութիւններ:
Հեղինակը անդրադարձաւ նաեւ գրելու ընթացքին իր դիմագրաւած խմբագրական մարտահրաւէրներուն եւ այն անգնահատելի աջակցութեան, զոր ստացած էր` զինք քաջալերողներէն, իր բարեկամներէն, խմբագիրներէն ու ընտանիքէն:
Իր խօսքը աւարտելով` Դանիէլեան շնորհակալութիւն յայտնեց Հայկազեան համալսարանին, անոր նախագահին` վերապատուելի դոկտ. Փոլ Հայտոսթեանին, եւ բոլոր անոնց, որոնք այս կամ այն ձեւով նպաստած էին իր կեանքի ուղիի ձեւաւորման` վէպը նուիրելով իրական Թէոտորային եւ լռեցուած բոլոր ձայներուն, որոնք լսուելու իրենց կարգին կը սպասեն:
Վէպը անցած է խիստ մասնագիտական խմբագրական աշխատանքի շրջանէ մը` Stephanie Havens-ի եւ Elisabeth Chretien-ի կողմէ: Հեղինակը ընտրած է անգլերէնը` նկատի ունենալով, որ գիրքը կը շօշափէ համամարդկային խնդիրներ, որոնց մասին ան պարտաւոր կը զգայ խօսելու միջազգային լսարանին:
Գործադրուեցաւ նաեւ գեղարուեստական կոկիկ յայտագիր մը, որուն իրենց մասնակցութիւնը բերին` Արին Մարգարեան, Գէորգ Յովհաննէսեան, Գեղամ Սարգիսեան եւ Եզնիկ Յովհաննէսեան` դաշնամուրի եւ երգեցողութեան գեղեցիկ կատարումներով:
Աւարտին ներկաները ստացան գիրքէն օրինակներ:
