ՇԱՂԻԿ ՀԱՊՈՅԵԱՆ
Մեր կեանքին մէջ կան յիշողութիւններու թելեր` քանի մը հատը վառ ու գունաւոր, միւսները` նուրբ ու քնքուշ: Այդպիսի թելերէն մէկը, որ յաւերժ փորագրուած պիտի մնայ մեր սրտերուն մէջ, յիշատակն է Արինին` պայծառ աստղի մը, որ ժամանակին զարդարած էր մեր աշխարհը: Վարակիչ ոգիով եւ կեանքի հանդէպ անսանձ սիրով լեցուն 8-ամեայ Արինը անջնջելի դրոշմ ձգեց բոլոր անոնց վրայ, որոնք պատիւ ունեցան զինք ճանչնալու:
Արինը երիտասարդ հոգի էր, ունէր կեանքը լիարժէք ապրելու ուշագրաւ հմտութիւն: Անոր հետաքրքրասիրութիւնն ու խանդավառութիւնը սահմաններ չունէին: Միայն իր աշխուժութիւնը չէր, որ գրաւեց մեր սրտերը, այլ իր ներգրաուուածութիւնն էր շարք մը միութենական կեանքին մէջ, ուր ցոլաց անոր կենսունակ անհատականութիւնը:
Արինին մեծագոյն սէրերէն մէկը պարն էր: Անոր հեզաճկուն շարժումները կը տանէին զինք բանաստեղծութեան աշխարհ: Իւրաքանչիւր պարի շարժումի հետ ան կարծես թէ դէմ էր ձգողականութեան` եւ անոր պայծառ ժպիտը կը վկայէր այն ուրախութեան մասին, զոր ան կը գտնէր ամէն քայլերու մէջ: Ան հեքիաթասաց էր, իր պարին ճամբով կ՛արտայայտէր յոյզեր եւ պատմութիւններ, զորս բառերը չէին կրնար ամփոփել:
Արինին սէրը դէպի երաժշտութիւնը կը դրսեւորուէր պարի միջոցով: Ան նաեւ Համազգայինի «Կաքաւիկ» երգչախումբի մաս կը կազմէր, եւ անոր ձայնը, ինչպէս հրեշտակի մը ձայնը, կրնար զայն լսողը տեղափոխել այլ աշխարհ:
Արինը իր գեղարուեստական գործունէութեան կողքին ՀՄԸՄ-ի սկաուտ էր ու ՀՅԴ-ի պատանի: Անոր կեցուածքները կը վկայեն անոր քաջութիւնն ու հետաքրքրասիրութիւնը:
Ան իսկապէս առանձնայատուկ էր, կը սիրէր ուսումնասիրել, արտայայտել եւ զգալ կեանքը իր ողջ շքեղութեամբ: Արինը աւելի քան պարմանուհի էր, ան յոյսի փարոս էր, ոգեշնչման աղբիւր:
Արինին յիշատակը կ՛ապրի ոչ միայն մեր լուսանկարներուն եւ յուշերուն մէջ, այլ նաեւ անոր ծիծաղի արձագանգներուն, անոր պարի շնորհին մէջ, երգչախումբի երգերու եւ իր ձեռնարկած քայլերուն մէջ:
Երբ այսօր կրկին կը նայինք Արինին յուշերուն, անոնք մեզի կը յիշեցնեն կեանքի փխրունութիւնն ու գեղեցկութիւնը: Մեզի կը յիշեցնէ ապրիլ նոյն խանդավառութեամբ եւ անսահման սիրով, ինչ որ ինքն էր: Արինը այեւս մեզի հետ չէ ֆիզիքապէս, բայց անոր յիշողութիւնը պիտի շարունակէ ոգեշնչել` յիշեցնելով մեզի փայփայել ամէն պահ եւ վառ պահել իր ոգիին բոցը մեր սրտերուն մէջ: Յիշեցնելով, որ ամէն պահուան գեղեցկութիւնը պէտք է գտնել եւ որքան ալ ծանր ըլլան պայմանները, երբեք երբեք պարելէ չդադրիլ:
