Եթէ քաղաքական կամ բնութեան աղէտ մը պիտի գայ, նախ չորս կողմը կը նայի` ո՞ւր կայ հայկական եռուն գաղութ: Ճիշդ հո՛ն կը հարուածէ:
Մինչ այդ, մոխիրներէն փիւնիկի նման յարութիւն առնելէն-առնելէն մեր հոգին ելած է: Իսկ եթէ պէտք է` հոգի՛ ալ կը շինենք: Դարձեալ կը փիւնիկուինք, խաղաղութեան աղաւնի կը կանչենք, կռո՛ւնկ ինչո՞ւ եկար – ինչո՞ւ չեկար կ՛երգենք, եւ… կը մարտնչինք:
Կրկի՛ն Հալէպ: Երկրաշարժին պատճառով, նախատեսելիին դիմաց, իրենց տաքուկ տուներէն դուրս փախած, ցուրտին ու մութին հայկական եկեղեցիներու եւ ակումբներու մէջ ապաստանած մեր քոյր-եղբայրները հաւաքաբար, միանգամայն առանձին-առանձին, նստած են խռովայոյզ: Անոնք թէպէտ լուռ ու անփոփ` իրար ուժ կու տան: Հոգեւորականի մը ներկայութիւնը կը սփոփէ զիրենք:
Լուսանկարները կան Դիմատետրին մէջ: Նայեցէք դէմքերը` վախուորած, հաշտուած, խոժոռ «ա՛լ կը բաւէ» հայեացքով: Սպասելէ զատ` բան չեն կրնար ընել: Ինչի՞ կը սպասեն: Փրկութեա՛ն: Որ այս բոլորը գէշ երազի պէս անցնին: Բայց իրենք աւելի լաւ գիտեն` գէշ երազները շատ երկար կեանք կ՛ունենան:
Ծնողները, մեծ մայրերը ինչպէ՛ս գրկեր են իրենց երեխաները` բուրդէ գլխարկներով, անուշիկ ժպտացող: Մանուկները կը զգան, թէ բան մը կը պատահի, որ ճիշդ չէ:
Յիսո՛ւս մանուկ, որ դարերով խորանին վրայէն կը դիտես, ասո՛նք ալ մանուկներ են, քովերնին իրենց հայրերն ու մայրերն են, մեծ ծնողքը, մօրաքոյր, հօրեղբայր, խաղընկեր, դրացի: Խաչեա՛լ Քրիստոս, «գետնին տակը անցնիլ»-ը առաջ բարկութեան խօսք էր միայն, հիմա իմա՛ստ ունի. թաց ցաւ է եւ չորցած արիւն:
Այլեւս երկրագունդի շարժումները այնպէս դասաւորէ, որ մանուկները լուսաժայթ մանկութիւն ապրին, որ` մեծահասակները սարսափ ու անձկոյթ չունենան, որ` փլած տուներ ու ճաթռտած գետիններ կեանքը կուլ չտան:
Եղած չեղածը մէկ կեանք է, Քրիստոս Աստուած մեր, դեռ Արցախի՛ հարցը ունինք: Մեր սիրտը բզիկ-բզիկ ընելը ի՞նչ շահ կը բերէ, քանի որ Դուն գիտե՛ս, թէ մենք փիւնիկուի՜լ գիտենք:
Բայց պահանջելու պէս կը խնդրենք, որ ա՛լ փորձանք չբերես մեր գլխուն: Երկրագունդին անզուսպ երախները կղպէ, թշնամիներուն լեզուներն ու թաթերը կտրտէ, եւ տուր ազգիս հայոց` արդարութեան լոյսի բարիքները բոլո՛ր:
6 փետրուար 2023