Ելեկտրածին մեքենաներու հայթայթած ելեկտրականութեան սակագիներու տոլարի շուկայական համարժէք պահանջը վերափոթորկեց լիբանանեան հասարակութիւնը, որ պայքար կը մղէ արագընթաց սղաճի պատճառով սակագիներու օրական մագլցողականութեան դէմ:
Հիմա, արդէն լիբանանեան լրատուադաշտը ողողուած է նոր յուսալքման առաջնորդող տեղեկութիւններով, թէ վառելանիւթի գիները եւս ելեկտրականութեան նման շուկայական տոլարի համարժէք սակագիներով պիտի ճշդուին:
Այս կը նշանակէ, որ քաղաքացիներու սպառման համար պետական զօրակցական նուազագոյն միջամտութիւնները եւս պիտի ջնջուին, եւ հասարակութիւնը ամբողջութեամբ պիտի յանձնուի շուկային, շուկան ղեկավարողներուն: Կենսական սպառումներու բոլոր բաղադրիչները այս ձեւով` հացէն մինչեւ վառելանիւթ, դեղորայքէն մինչեւ հիւանդանոցային բուժում, քաղաքացին կը դնեն շուկայի հետ ուղիղ յարաբերակցութեան մէջ, առանց պետական որեւէ սակագնային վերահսկողութեան կամ զօրակցական նպաստի: Այս բոլորին կը հետեւի նաեւ հաղորդակցական միջոցներու համակարգը` դասական հեռաձայնայինէն մինչեւ համացանց: Իսկ համացանցի անջատումը արդէն այսօրուան ընդհանուր աշխարհակարգէն անջատումի համազօր է, որ ո՛չ միայն կ՛անդամալուծէ Լիբանան-արտաքին աշխարհ կապը, այլ նաեւ ներլիբանանեան տարբեր մարզերու հաղորդակցութիւնը:
Լիբանանցին յայտնուած է փաստօրէն դրամատնային համակարգի կաթուածահար վիճակին, համացանցի ընդհանուր անջատման վտանգին եւ կենսական կարիքներ ապահովելով վերապրելու հրամայականին առջեւ:
Կառավարական որոշումները կը թուին, որ կը մնան օդին մէջ: Ընթացիկ աշխատանքներ վարելու լիազօրութիւն ունեցող կառավարութեան որոշումները չեն իրականանար, որովհետեւ կը բացակայի պետական պիւտճէն: Ճգնաժամային պահէն դուրս գալու ելքային ժամանակաւոր դասաւորումներով է միայն, որ վառելանիւթը վերստին կը տրամադրուի կամ համացանցի կապը կը վերահաստատուի: Թթուածին հասցնելու վարչական ժամանակաւոր որոշումներու ականատես կ՛ըլլայ քաղաքացին` լաւ իմանալով, որ տագնապը պիտի վերադառնայ շուտով եւ աւելի ցաւոտ վիճակներ ստեղծելով:
Կացութիւնը դատապարտելու, մեղադրեալներ մատնացոյց ընելու պետական, օրէնսդրական եւ քաղաքական գործիչներու հռետորական կրակոցները ճիշդ է, որ կարճաժամկէտ դրուածքով քաղաքացիներու համակրանքը կը շահին, այդուհանդերձ իրավիճակ փոխելու որեւէ նախադրեալ չեն պարփակեր իրենց մէջ:
Հարցերը նման ոճով բարձրացնողները ամէնէն առաջ եւ ամէնէն աւելի գիտեն, որ կացութեան բարելաւումը հրապարակային քննադատութիւններով, սպառնալից յայտարարութիւններով չեն փոխուիր, եթէ անշուշտ նպատակը քաղաքացիները հարուածող տագնապներու լուծումն է:
Քաղաքականօրէն խոր է գիտակցումը, որ պետական ամբողջ համակարգի մը կազմաքանդումը արտաքին ներշնչանք եւ ծրագիրի գործնականացում կ՛ենթադրէ: Հետեւաբար ճգնաժամերու կուտակում է, որ կ՛արձանագրուի եւ պիտի արձանագրուի, որուն դիմաց սնանկացող պետութեան միջոցները ի վիճակի պիտի չըլլան կասեցման գործողութիւններու ձեռնարկելու: Բնականաբար քաղաքականացուած են նաեւ այն բոլոր մօտեցումները, որոնք այս ահաւոր կացութեան պատասխանատուութիւնը կ՛ուզեն բարդել ներլիբանանեան համակարգի ժխտական իւրայատկութիւններուն վրայ:
Կան օրօրող գործընթացներ, որոնք կ՛ուզեն համոզել, որ ամերիկեան միջնորդութեամբ Լիբանան-Իսրայէլ ծովային սահմանազատման համաձայնութիւնը շուտով պիտի իրականանայ: Ասիկա զուտ ժողովրդային ցանկութիւն չէ, այլ քաղաքականօրէն ծրագրուած շտապողականութիւն, որ շատ հաւանաբար կապ ունի ռուսական ուժանիւթի այլընտրանքային շուկաներ ստեղծելու աշխարհաքաղաքականութեան հետ:
Ամբոխահաճոյ հռետորաբանութեան եւ լաւատեսական աշխարհաքաղաքականութեան արանքին մէջ սակայն, լիբանանցին կը տուայտի, կը պայքարի, կը մաքառի սնունդի, դեղորայքի, վառելանիւթի եւ ջուրի ապահովման համար` կարենալ շարունակելու համար շնչել:
Փրկութեան կառավարութիւնը կը մնայ տեսութիւն. որովհետեւ կը բացակայի քաղաքական կամքը նոյնիսկ այս աննախընթաց պայմաններուն մէջ ընդհանուր յայտարարներ որոնելու եւ անոնց շուրջ երկխօսելու եւ գործակցելու:
Այլապէս, պետական դրութեան կազմաքանդման գործընթացով թիրախաւորուած է եւ ականապատուած ամբողջ սահմանադրական կարգը:
Ակնկալուած հակաճգնաժամային ճամբու քարտէսի կարեւորագոյն հասանելի կէտ կը մնայ` փրկութեան կառավարութիւնը:
«Ա.»