24 մայիսին Արցախի Ազգային ժողովի «Ազատ հայրենիք-ՔՄԴ», «Արդարութիւն», «Հայ յեղափոխական դաշնակցութիւն» եւ «Արցախի ժողովրդավարական կուսակցութիւն» խմբակցութիւնները հրապարակեցին հետեւեալ յայտարարութիւնը` նախորդ օրերուն Պրիւքսելի մէջ գումարուած եռակողմանի հանդիպման եւ անկէ բխող իրադարձութիւններուն մասին:
«Արցախի ժողովրդի եւ իշխանութիւնների հաւաքական դիրքորոշումը ներկայացուել է սոյն թուականի ապրիլի 14-ի Ազգային ժողովի յայտարարութեամբ` վերահաստատելով, որ միջազգային հարթակներում ընթացող քննարկումների ու բանակցութիւնների օրակարգերը մեզ համար ընդունելի են միայն վերոնշեալ յայտարարութեամբ ազդարարուած դրոյթների հետ համադրելիութեան դէպքում:
«Պրիւքսելում վերջերս կայացած եռակողմ հանդիպման արդիւնքները ներկայացնող Շարլ Միշելի յայտարարութիւնը տարակուսանքի տեղիք է տալիս ղարաբաղեան հիմնախնդրի կարգաւորման էութիւնը նենգափոխելու եւ 30-ամեայ բանակցային գործընթացում կուտակած ժառանգութիւնը խեղաթիւրելու տեսանկիւնից: Առաջին անգամ բանակցային խօսոյթում փորձ է արւում հրաժարուելու «Լեռնային Ղարաբաղ» քաղաքական եւ աշխարհագրական հասկացութիւնից, եւ շրջանառութեան մէջ է դրւում «Ղարաբաղի էթնիկ հայ բնակչութիւն» բառակապակցութիւնը: Այս ամէնը լիովին համահունչ է Պրիւքսելի հանդիպումից առաջ եւ, ընդհանրապէս, վերջին շրջանում Ազրպէյճանի վարչախմբի կողմից տարածուող թեզերին ու վկայում է Հայաստանի գործող իշխանութիւնների արտաքին քաղաքական ուղեգծի նահանջի մասին:
«Եւրոպայի խորհրդի նախագահի դերակատարութիւնը արագացուած կշռոյթով Հայաստանի ու Ազրպէյճանի միջեւ «խաղաղութեան դարաշրջան» բացելու գործում կարելի էր հասկանալ, եթէ նոյնպիսի հետեւողականութեամբ արձագանգուէր 2020 թուականի սեպտեմբերին Արցախի Հանրապետութեան ժողովրդի դէմ Ազրպէյճանի սանձազերծած նախայարձակման: Անվտանգութեան ու իրաւունքների պաշտպանութեան մասին շեշտադրումը 44-օրեայ պատերազմի ընթացքում ինչ-որ չափով ընկալելի կարող էր լինել իր ինքնիշխանութիւնը պաշտպանող Արցախի ժողովրդի համար:
«Ստեղծուած պայմաններում Հայաստանի Հանրապետութեան իշխանութիւնները պարտաւոր են առաջնորդուել բացառապէս Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրաւունքը միջազգային ատեաններում առաջ տանելու եւ պաշտպանելու դիրքորոշմամբ` հիմք ընդունելով 1992 թուականի յուլիսի 8-ի Հայաստանի Հանրապետութեան Գերագոյն խորհրդի որոշումը` համաձայն որի «Հայաստանի համար անընդունելի է համարւում միջազգային կամ ներպետական ամէն փաստաթուղթ, որտեղ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնը նշուած կը լինի Ազրպէյճանի կազմում»:
«Ե՛ւ Արցախում, ե՛ւ Հայաստանում գործող իշխանութիւնների համար առաջնահերթ պէտք է լինեն հայկական երկու հանրապետութիւնների կազմաւորման մասին հռչակագրերը, 1991 թուականի սեպտեմբերի 2-ի որոշմամբ ու 1991 թուականի դեկտեմբերի 10-ի անկախութեան հանրաքուէով ամրագրուած արժէքները: Որեւէ պաշտօնեայ, որեւէ քաղաքական ուժ լիազօրուած չէ առանձնաբար որոշել հայրենիքի ապագան, որի կերտման համար մեր ժողովրդի հազարաւոր զաւակներ չեն խնայել իրենց կեանքը:
«Մենք գտնւում ենք պատմական որոշումներ կայացնելու հրամայականի առջեւ, եւ ոչ ոք չի կարող խուսափել սերունդների առաջ պատասխանատուութիւն կրելուց»:
