ՀՌԻՓՍԻՄԷ ԿՏՈՅԵԱՆ
Հայրենիք իմ սրբավայր, այնքան ազգեր քո մէջ մտան,
Որ սուրբերդ հեռացան:
Ուխտատեղերդ որբացան, ժամ-պատարագ չքացան,
Անոնց փոխան գերեզմաններ ուխտատեղիներ դարձան:
Հոգիս յոգնած սփիւռքի մէջ կ՛ուզեմ դառնալ անվարան,
Բայց դու ինկած կը մղկտաս, տունս դարձած է վրան:
Ալեկոծուած ծովուն վրայ կը տատանիս անընդհատ,
Ղեկդ տուած ես թշնամուդ, որ քու դէմքիդ կը ժպտայ:
Տուր քու ձեռքդ քո եղբօրդ` միակ յոյսդ փրկութեան,
Օտարներուն մի՛ վստահիր, նոյնիսկ եթէ խոստում տան:
Թէկուզ մազերս ճերմկած, երազներով տոգորուած`
Կ՛ուզեմ վերջին շունչս քեզ տալ, իմ հայրենի՛ք Հայաստան:
(Ճորճիա, ԱՄՆ)
Մարտ 6, 2021
