11-էն 18 ապրիլ 1996-ին Լիբանանի հարաւային Քանա, Մանսուրէ եւ Նապաթիէ շրջանները թիրախ դարձան իսրայէլեան բուռն յարձակումի` պատճառելով նիւթական վնասներ եւ մարդկային զոհեր: Սակայն այդ յարձակման ամէնէն ահաւորը կատարուեցաւ 18 ապրիլ 1996-ին, երբ իսրայէլեան օդանաւ մը ռմբակոծեց ՖԻՆԻՒԼ-ի պատկանող կեդրոն մը` սպաննելով հոն ապաստանած 106 անմեղ քաղաքացիներ:
Չարաբաստիկ այդ սպանդէն քառորդ դար ետք, լիբանանցիք եւ յատկապէս հարաւցիք խոր վիշտով կը յիշեն իրենց կորսնցուցած սիրելիներն ու հարազատները: Այս առիթով անոնք երէկ նշեցին այդ սպանդին 25-ամեակը, ուր «չենք մոռնար, չենք լռեր» կարգախօսով իրենց ցասումը արտայայտեցին յանցագործի անպատիժ մնալուն դէմ:
Այս առիթով վարչապետի պաշտօնակատար Հասսան Տիապ Քանայի սպանդը որակեց «վէրքերու պատմութիւն մը, զոր Լիբանանի անմեղ մանուկներ կրեցին իրենց մարմիններուն վրայ»: «Անիկա մարդկային պատմութեան մէջ ամօթի խառան մըն է», ընդգծեց Տիապ:
Մարդկային իրաւանց պաշտպանութեան խորհրդարանական յանձնախումբի նախագահ, երեսփոխան Միշէլ Մուսա «սիոնական թշնամիին գրած պատմութեան մեծագոյն սեւ էջը, որուն զոհ գացին ՄԱԿ-ի կեդրոն ապաստանած հարիւրաւոր անմեղ կիներ եւ երեխաներ» որակեց Քանայի սպանդը:
Մամլոյ խմբագիրներու սենտիքայի նախագահ Ժոզեֆ Ըսսայֆի դատապարտեց դէպքը եւ այս առիթով հրապարակած հաղորդագրութեամբ զայն որակեց «դառն յուշ մը, որ անժամանցելի ու առկայ է լիբանանցիներու, արաբներու եւ համայն քաղաքակիրթ աշխարհի յիշողութեան մէջ»:
«Կը խոնարհինք Քանայի սպանդին եւ Մանսուրէի ու Նապաթիէի ջարդերու նահատակներու յիշատակին առջեւ, որ կը խորհրդանշէ լիբանանցի ժողովուրդին վեհագոյն դիմադրողականութիւնը սիոնական ահաբեկչութեան դէմ», յայտնեց Մարոնիներու լիկայի ընդհանուր քարտուղար Ուատիհ Խազեն` իր հրապարակած հաղորդագրութեան մէջ:
