ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ
Ազգիս բախտի անիւը չի բանում,
Չխկչխկում է
Ջրաղացի չախչախի նման
Կեանքի աղացքարի ժէռուտին…
Տրտում ամայութիւն է,
Երեխաներ չկան փողոցում,
Որ չարաճճիութիւններ անեն,
Մայթից իջնեն ճանապարհի մէջ,
Աւտոներից խոյս տան, սլքտան…
Զոհերին ենք յանձնում պատմութեանը,
Տեղաւորում ենք
Յօշոտուած հայրենիքի գրկում,
Որի պաշտպանութեան համար
Դարձան նահատակ:
Դաւաճան դաւոն դաւել է…
Երկնում է երկինքը, երկնում է երկիրը,
Ծիրանի ծովը չի երկնում,
Եղէգան փողից ծուխ չի բարձրանում…
Ոչ մի բոց,
Հուրհերաւոր խարտեաշ պատանին
Չի երիվարում դաշտերում,
Ուր ցրտաշունչ ձմեռն է աւաղում
Սեզոնային սեւ ագռաւների ղռաւոցով,
Առանց որեւէ զգացումի…
Վաղուց հետէ
Առաքեալները չեն խոյանում սխրագործութեան:
Բազմահոյլ դարերի սուր ու հուրը
Իջել է ազգիս ճակատին…
Հզօր հորդաները խուժեցին մեր հայրենիքը,
Արիւնարբու վարձկանները արիւնովս արբեցին,
Բանակները որոտացին,
Զրահները մահ փսխեցին…
Ողորմի մեր անցաւորաց…
Տիեզերական սեւ խոռոչի դիմաց,
Մշուշի պղտոր քողով
Պատում եմ գլուխս եւ ուսերս…
Կլենտէյլ, Քալիֆորնիա
23 նոյեմբեր 2020
