Ընկերներդ`
ՓՈԼ ՀԵՐԿԵԼԵԱՆ
ԼԵՒՈՆ ԹԱՇՃԵԱՆ
Ո՞վ չի ճանչնար ընկեր Կարպիս Գույումճեանը` My way-ը:
Վերջին 50 տարիներուն ան մաս կը կազմէ լիբանանահայ գաղութի առօրեային` թէ՛ Պէյրութի (յատկապէս «Սարդարապատ»-ի շրջանին), թէ՛ նաեւ Այնճարի հայութեան ապրած վերիվայրումներուն:
Ընկեր Կարպիս Գույումճեան ծնած էր 1945-ին, Պուրճ Համուտի մէջ, ուրֆացի ծնողներէ: Փոքր տարիքէն մաս կազմած էր ՀՅԴ պատանեկան միութեան, ապա անցած էր ՀՅԴ շարքերը եւ դարձած գաղտնապահ, նուիրուած ու հաւատաւոր դաշնակցական` ՀՅԴ «Սարդարապատ» կոմիտէութեան մէջ:
Ընկեր Կարպիս Գույումճեան կը դառնայ գործունեայ կուսակցական, յատկապէս մասնակցելով հայահոծ շրջաններու պաշտպանութեան` երկար տարիներ ստանձնելով պատասխանատու պարտականութիւններ:
Ամուր կառչած էր Պուրճ Համուտին եւ երբեք չլքեց իր ծննդավայրը: Բոլոր միջոցներով թիկունք կանգնեցաւ իր կոմիտէին (եւ ոչ միայն), եւ նիւթապէս ու բարոյապէս միշտ օժանդակեց ԼՕԽ-ին (յատկապէս ԼՕԽ-ի Կազդուրման կայանին), ՀՄԸՄ-ին , ծերանոցին, կուրանոցին եւ այն հաստատութիւններուն, որոնք կարիք ունէին: Երբեք չմերժեց ոեւէ մէկուն, որ դիմեց իր օժանդակութիւնը խնդրելով:
Ընկեր Կարպիսը մեծ յարգանք եւ համարում ունէր ազգային-կուսակցական պատասխանատուներուն հանդէպ, յատկապէս` ընկեր Հրաչ Տասնապետեանին:
Միշտ պատրաստ էր օգնելու բոլոր ընկերներուն, որոնք յաճախ կը մնային իր տունը` վայելելով իր ընկերասիրութիւնը:
Յատուկ սէր ունէր հալէպահայութեան հանդէպ, միշտ օգնած էր ու ընկերակցած դէպի Հալէպ մեկնող կուսակցական գործիչներուն ու պատասխանատուներուն:
Ընկեր Կարպիս Գույումճեան 1980-ականներուն սկիզբը կառուցեց իր տունը Այնճարի մէջ եւ անբաժան մասը դարձաւ Այնճարի հայութեան` մասնակցելով Այնճարի առօրեայ կեանքին եւ օժանդակելով տարբեր միութիւններու ու կառոյցներու:
Ընկեր Կարպիս Գույումճեանի նախաձեռնութեամբ եւ քանի մը ընկերներով Այնճարի մուտքին հիմը դրուեցաւ «Աքուա-Սեւան» համալիրին` նպատակ ունենալով հայ ընտանիքներ Այնճար հաստատելով զարգացնել շրջանը:
Ան ամուսնացած էր Լուսին Սահակեանին հետ եւ կազմած իր հարազատ հայկական ընտանիքը` բաւարարուելով երեք զաւակներով` Թալին, Ռազմիկ եւ Շողեր:
Ընկեր Կարպիս Գույումճեան ապրեցաւ իր հարազատ ժողովուրդին մէջ, ծառայեց իր ժողովուրդին եւ կուսակցութեան առանց ակնկալութեան եւ դարձաւ բոլորին կողմէ սիրուած ու յարգուած My way-ը:
Միշտ ապրեցաւ հայութեամբ եւ Հայաստանով, իրեն համար մշտական մտահոգութիւն էր հայրենիքը, մանաւանդ մտահոգ էր աղքատ ընտանիքներու վիճակով:
Վերջին տարիներուն դարձաւ Այնճարի մնայուն բնակիչը եւ մաս կազմեց ՀՅԴ «Կարմիր լեռ» կոմիտէութեան:
Շէն, ընկերասէր, ծառայասէր եւ նուիրուած ընկեր Կարպիսը դժբախտաբար չկայ այլեւս: Քառասուն օր առաջ ան մեկնեցաւ այս աշխարհէն` սուգի մատնելով իր ընտանեկան պարագաներն ու ընկերները:
Դժուար է հաւատալ, որ ընկեր Կարպիսը չկայ այլեւս:
Սակայն իր կերպարը այնքան լուսաւոր է, որ չի մեռնիր:
Լո՛յս իջնէ հոգւոյդ, ընկե՛ր Կարպիս:
