ՀՌԻՓՍԻՄԷ ԿՏՈՅԵԱՆ
Երգէ, աղջի՛կ ջան
Իմ կեանքը գիտես
Աշխարհին դիմաց
Թուրքին ապտակ է
Ամբողջ ժողովուրդ իր տունէն հանեց
Անօթի ծարաւ անապատ ճամբեց։
Չկրցայ քալել,
Ճամբան մնացի
Խեղճ մայրս գնաց, թուրքին դուռը թակեց
Աղաչեց, որ զիս իրենց քով պահեն
Մինչեւ որ Աստուած վերէն ողորմէ։
Գիւղերը մտան ոստիկանները
Այր մարդ չմնաց, բոլորը հաւաքեց,
Հրահանգ է, որ պէտք է երթան
Զինուորագրուին կառավարութեան։
Բայց այդ բոլորը, սուտ պատրուակ էր
Գացին եւ հովիտին մէջ սպաննուեցան
Երեք ոստիկան հոն պահակ կեցան
Ու երեք գիշեր մէկ հայ չմնաց։
Միայն հրաշքով մի հայ ծերունի
Ինքզինք պահեց մեռելներուն տակ
Երեք օր յետոյ ինքն ալ վիրաւոր
Գիւղ հասաւ Կոպտուն,
Ալ ո՞վ կար իր տուն։
Գիւղին առաջին տան դուռը զարկաւ
Ու ինկաւ,
Ջահել հարս մը եկաւ ու դուռը բացաւ
Խեղճ ծերունիին առաւ ներս տարաւ
Հաց ու ջուր տուաւ եւ սթափեցաւ։
Ծերունին պատմեց եղելութիւնը
Աղջի՛կ ջան, հարսիկ, ալ մի՛ սպասէք
Ձեր ամուսինը, կամ հայր, եղբայրներ
Բոլորը մեռան, ես ողջ մնացի
Որ գամ հոս հասնիմ, լուր տամ բոլորիդ։
Ո՞վ քեզի կ՛ըսէ, թէ այս աղէտը
Ցեղասպանութիւն չէ, թուրքը կը մերժէ,
1000 տարի անց, այդ սուրէն անցած
Կոտորուած հայեր սրտցաւ կը պատմեն։
Մօր խօսքը կու գայ քեզի՝ նո՛ր սերունդ,
Միացէք, եղէք ուժեղ մէկ բռունցք
Թող աշխարհ տեսնէ, թէ ինչպէս հայը
Կը պահէ պատիւ, կ՛առնէ իր հողը։
Միացեալ Նահանգներ
Ապրիլ, 2020
