Հարցազրոյց Երիտասարդ Արուեստագէտներու Հետ

Հարցազրոյցը վարեց` ՍԻԼՎԻ ԱԲԷԼԵԱՆ

Հինգշաբթի, 5 սեպտեմբեր 2019-ին, երեկոյեան ժամը 7:00-ին, Համազգայինի «Լիւսի Թիւթիւնճեան» ցուցասրահին մէջ, նախագահութեամբ Պսալիմ-Մըզհեր-Մաժզուպի քաղաքապետ Ժորժ Սըմաանի տեղի պիտի ունենայ երիտասարդ արուեստագէտներու հաւաքական ցուցահանդէսը, որ պիտի շարունակուի մինչեւ շաբաթ, 21 սեպտեմբեր 2019` առաւօտեան ժամը 9:30-էն մինչեւ երեկոյեան ժամը 6:30:

Այս առիթով «Ազդակ» հարցազրոյց մը ունեցաւ երիտասարդ արուեստագէտներուն հետ` իմանալու անոնց նկարչական ուղղութեան, աշխատանքներուն եւ ներկայացուցած գործերուն մասին: Երիտասարդ արուեստագէտներն են` Արին Չէքիճեան, Արամ Փափազեան (չկրցաւ մասնակցիլ հարցազրոյցին), Քրիստ Իսկէնտէրեան, Քրիսթինա Գապաքեան, Հրանդ Գալեմքէրեան, Մուշեղ Գարավարդանեան, Նորայր Պուտաքեան, Նաթալի Խաչատուրեան, Նորա Տիպան եւ Սիլվիա Սէրայտարեան:

«ԱԶԴԱԿ».- Ինչպէ՞ս որոշեցիք նկարիչ դառնալ, ի՞նչ բան ձեզ ներշնչած է ընտրելու այս ճիւղը:

ՆՈՐԱ ՏԻՊԱՆ.- Մանկութենէս միշտ գծած եմ: Գծելը ինծի շատ հաճոյք պատճառած է: Թէ ինչո՛ւ ուզած եմ գծել` չեմ գիտեր, հետս ծնած է այս շնորհը: Մանկութեանս յաճախած եմ գծագրութեան ակադեմիա, բայց հետագային կանգ առած եմ երկրորդականի եւ համալսարանի ուսանողութեան տարիներուս, ապա` ընտանիք կազմելուս պատճառով, բայց բոլորովին չեմ հեռացած գծելու մթնոլորտէն, առիթ գտած եմ երբեմն պատկերներ նկարելու: Վերջերս հետեւեցայ  ու աւարտեցի Համազգայինի կերպարուեստի դպրոցը, որպէսզի զարգացնեմ տաղանդս:

Կը ներշնչուիմ բնութեան գեղեցկութենէն, անոր գոյներէն: Արուեստը ինծի համար կեանքի գեղեցկութիւնները արտայայտելու միջոց է: Մենք կ՛ապրինք ճնշող, տագնապալից ու հեւքոտ կեանք մը, արուեստը միակ միջոցն է հանգստանալու, ներաշխարհիդ հետ ազատ ու հարազատ ըլլալու, հետեւաբար արուեստը  ինքնարտայայտուելու լաւագոյն միջոցն է:

ՔՐԻՍԹԻՆԱ ԳԱՊԱՔԵԱՆ.- Մանկութենէս սիրած եմ գծել: 9 տարեկանէս հետեւած եմ Համազգայինի կերպարուեստի դպրոցին եւ այս տարի աւարտեցի: Ծնողներս ու հարազատներս շատ քաջալերած են զիս, որ գծեմ: Բնութիւնը, պատմական վայրերը եւ յատկապէս ծովեզերքը զիս շատ կը ներշնչեն:

ՆԱԹԱԼԻ ԽԱՉԱՏՈՒՐԵԱՆ.- Մանկութեան ինչ նիւթ, որ ձեռքս անցած է, անով գծած եմ: Գծագրութեան առաջին «թուղթերը» մեր տան պատերը կամ առարկաները եղած են: Կը յիշեմ ունէինք տախտակէ սեղան մը, որուն վրայ ես միշտ կը գծէի տարբեր պատկերներ: Մեր տունը կը նայէր դէպի ծով, ունէինք նաեւ պարտէզ, հետեւաբար կենդանիներու ձայնը ինծի համար երգի նման էր, իսկ բնութիւնը` հանգիստի եւ դրական լիցքաւորման միջոց:  Երեւակայութիւնս գործածելով, մանկութեանս եւ պատանեկութեան օրերուն աշխատած եմ գծելու ձիրքս զարգացնել: Դպրոցական օրերուս զբօսանքին կամ դասապահի ընթացքին միշտ կը գծէի: Ուսուցիչներս երբ տեսնէին, որ կը գծեմ, բան չէին ըսեր եւ կը քաջալերէին: Այսպէս գծելով ինքզինքս բաւական զարգացուցի եւ սխալներս սրբագրեցի քայլ առ քայլ: Օրէ օր աւելի կը յառաջանայի այս մարզին մէջ: Մանկութեանս նկարած պատկերներէս հինգ հատ «Ազդակ»-ի «Պզտիկ-մզտիկ» մանկապատանեկան յաւելուածին մէջ լոյս տեսած են, երեւոյթ մը, որ օրին շատ քաջալերած եւ ուրախացուցած է զիս: Իմ ծանօթներէս շատեր քաջալերած են զիս, բայց ոմանք ալ ըսած են, որ ըրածս մեծ բան չէ, աւելի լաւ է փոխեմ ընտրած ճիւղս եւ աւելի լուրջ մասնագիտութեան հետեւիմ ապագայի առումով, բայց ես կ՛ուզէի կեդրոնանալ միայն նկարչութեան արուեստին վրայ: Գծագրութիւնը ես եմ: Արուեստագէտ ըլլալը գործ չէ: Արուեստագէտը դուն ես, անձդ է, ես եմ:

Այս տաղանդը Աստուծմէ ինծի նուէր է: 2013-ին դպրոցական գծագրական մրցում մը կար, ես չէի մտածած մասնակցիլ: Ընկերներս անունս տուին, ու ես մասնակցեցայ ու յաղթեցի: Նուէրը Համազգայինի կերպարուեստի դպրոցին մէջ գծագրութեան դասընթացքի հետեւիլ էր: Մինչեւ 2019 հետեւեցայ դասընթացքին ու աւարտեցի: Մասնակցած եմ հաւաքական քանի մը ցուցահանդէսներու:

ՀՐԱՆԴ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ.- Փոքր տարիքէս գծելու սկսած եմ: Ծնողներս նկատած են, որ շատ լաւ կը գծեմ: Հայրս եւ մեծ հայրս գծելու ձիրքը ունեցած են: Տան մէջ միշտ տեսած եմ հայրս կը գծէր, իրմէ մեծապէս ներշնչուած եմ շատ: Մայրս ու մեծ մայրս ալ քաջալերած են զիս: Մեծ հայրս միշտ կը բացատրէր ինծի, որ մեր մականունը Գալեմքէրեան է: Գալեմքար թրքերէն կը նշանակէ այն անձը, որ գծագրութեամբ կը զբաղի, եւ որուն պատկերները դիտելով մարդիկ կը հանգչին: Գծելը մեր ընտանիքի արեան մէջն է: Ես շատ հետաքրքրուած եմ հայ մշակոյթով եւ կ՛ուզեմ զայն զարգացնել: Կ՛ուզեմ ըսել նաեւ, որ միշտ ուզած եմ ուսուցիչիս Գրիգոր Արփատճեանին պէս ըլլալ, հակառակ անոր որ արուեստի մէջ տարբեր ճաշակներ ունինք:

Առաւելաբար կը գծեմ դիմապատկերներ, զգացումներ արտայայտող պատկերներ: Կը սիրեմ գծել նաեւ փիլիսոփայական պատկերներ, կը կարդամ փիլիսոփայական ոճի պատմութիւններ, կը ներշնչուիմ անոնցմէ, կ՛երեւակայեմ եւ զանոնք պատկերներու կը վերածեմ: Միշտ ուզած եմ դուրս ելլել մեզ շրջապատող առօրեայէն ու նեղութիւններէն, որպէսզի  պատկերներուս մէջ մարդիկ իմաստ մը փնտռեն:

ՔՐԻՍՏ ԻՍԿԷՆՏԷՐԵԱՆ.- Հաւատալով, որ «արուեստը հոգին կ՛ազնուացնէ» եւ ունենալով նկարելու աստուածատուր  տաղանդը, ինչպէս նաեւ արժանանալով զիս շրջապատողներու քաջալերանքին, ես դարձայ համեստ նկարիչ: Կեանքին մէջ արուեստը գնահատող անձերու ներկայութիւնը զիս աւելի սեղմ կապերով միացուց բոլորին ծանօթ, նիւթական կեանքէն բոլորովին տարբեր, արուեստի վերացական կեանքին: Ես հասկցայ, որ արուեստը կոչում է, հետեւաբար, ամէն անձ չէ, որ կ՛ունենայ այդ կոչումը եւ կը դառնայ արուեստագէտ: Տարբեր է զգացումը, երբ «կը ստեղծագործես», երբ նախ քեզի եւ ապա հանրութեան կը ներկայացնես գործ մը, որ անտիպ է եւ իւրայատուկ. գործ մը, որուն մէջ դուն ներկայ ես, ներկայ է քեզ այլ նկարիչներէ զատորոշող գիծդ ու ճաշակդ, ինչպէս նաեւ գոյներու ներդաշնակութիւնը: Հետեւաբար, ապրելով վերոյիշեալ զգացումներու յատկութիւնները, ճարտարապետութեան կողքին դարձայ նկարիչ:

ՍԻԼՎԻԱ ՍԷՐԱՅՏԱՐԵԱՆ.- Ես ալ փոքր տարիքէս սկսած եմ գծել: Մայրս շատ քաջալերած է զիս, որ  զարգացնեմ ձիրքս: Մայրս ինծի համար գրադարան մը պատրաստած էր եւ մղած կարդալու, այս երեւոյթը շատ օգնած ու զարգացուցած է երեւակայութիւնս եւ մղած գծելու: Նշեմ նաեւ, որ մեծ մայրս եւ մայրս ձեռագործով կը զբաղէին, ինչ որ առիթ եղած է ինծի տեսնելու ու տպաւորուելու անոնց գեղեցիկ գործերով եւ գոյներով:

2006-ին, եօթը տարեկանիս մայրս զիս արձանագրեց «Այբ թու զետ» գծագրութեան ակադեմիա: Մարալ ու Ժիրայր Փանոսեանները զիս գրկաբաց ընդունեցին: Մինչեւ 2017 հետեւած եմ այդ

ակադեմիային, կը շարունակեմ ալ հետեւիլ յաւելեալ փորձառութեան համար: Արուեստը տարբեր աշխարհ կը տանի մեզ, մեր ամբողջ յոգնութիւնը մեզմէ դուրս կը հանէ:

Կը սիրեմ բնութիւնը գծել, դիմանկարներ, աւելի շատ իրապաշտ պատկերներ կը գծեմ: Ունիմ երեւակայական գործեր ալ:

ԱՐԻՆ ՉԷՔԻՃԵԱՆ.- Մանկութենէս սկսած եմ գծել, երբ  առիթ ունեցած եմ: Դպրոցէս` Եղիշէ Մանուկեան ազգային քոլեճէն եւ ուսուցչուհիներէս շատ մեծ քաջալերանք ստացած եմ: Ծնողներս ալ ստեղծած են այն միջավայրը, ուր ես կարենամ գծել: Լիբանանի պատերազմի օրերուն, երբ կը հաւաքուէինք պատսպարաններու մէջ, մեզ` փոքրերս կը զբաղցնէին գծելով, որպէսզի ժամանակ անցնի, ու մենք չզգանք պատերազմի արհաւիրքը:

Զիս կը ներշնչեն գոյները եւ շրջապատս, շատ կը սիրեմ նաեւ քաղաքը իր խառնաշփոթութեան մէջ եւ բազմազանութեամբ,  օրինակ` կը սիրեմ Պուրճ Համուտը իր շէնքերով եւ զանոնք իմ ձեւովս կը ներկայացնեմ: Ես համոզուած եմ, որ ո՛ւր որ մարդ արարածը կ՛ապրի, գեղեցիկ է, իսկ ուր որ մարդ չ՛ապրիր, պէտք է հոն գեղեցկացնենք մեր ուզած գոյներով:

ՆՈՐԱՅՐ ՊՈՒՏԱՔԵԱՆ.- Փոքր տարիքէս մայրս աշխատած է զիս եւ քոյր եղբայրներս նախասիրութիւններու կատարելագործման մղել: Ուրեմն մեզի պարի դասընթացքի արձանագրած է, ես հոն զգացած եմ, որ  տեղս չէ. բայց երբ բարձրացած եմ Համազգայինի գեղարուեստի դպրոցի երրորդ յարկ` գծագրութեան բաժինը, զգացած եմ, որ հո՛ն տեղս է: Այսպէս տասը տարեկանէս հետեւած եմ գծագրութեան դասընթացքին եւ զայն աւարտած 2009-ին: Նոյն ճիւղը շարունակած եմ Լիբանանի համալսարանին մէջ, ուրկէ ստացած եմ նաեւ մագիստրոսական վկայականս:

Ես կը գծեմ բնութիւնը` վերացական եւ ժամանակակից ձեւով: Տարբեր նիւթեր կը գործածեմ պատկերներուս մէջ: Միշտ չէ, որ ներկը զգացում կը ներշնչէ ինծի: Կը գործածեմ աւազ, շաղախ, գաճ, չորցած տերեւներ, մեռած տախտակ եւ տարբեր նիւթեր, որոնք աւելի խօսուն կը դարձնեն պատկերը: Հիմա կ՛աշխատիմ հայկական բնոյթ ունեցող պատկերներու վրայ: Թէեւ ես Հայաստան չեմ գացած, բայց համացանցէն կը հետեւիմ տեսարժան վայրերու նկարներուն, որոնցմէ կը ներշնչուիմ եւ իմ դրոշմս անոնց վրայ դնելով կը պատրաստեմ պատկերներս:

ԱՐԱՄ ՓԱՓԱԶԵԱՆ.- Որոշեցի նկարիչ դառնալ, երբ երեք տարեկանիս, մատիտ մը վերցնելով, տան գետինը, պատերը, կահ կարասիները գծագրեցի: Նոյնը շարունակուեցաւ դպրոցական տարիներուս, երբ կը գծագրէի դասարաններուն պատերուն, աթոռներուն եւ սեղաններուն վրայ: Եւ այսպէս… Իսկ զիս ներշնչողը հետաքրքրութիւնն է փորձարկելու տարբեր ոճեր, տարբեր մետիաներ, տարբեր նիւթեր, առարկաներ եւ գոյներու, հիւսուածքներու, ձեւերու համադրման զանազան տարբերակներ…

«Ա.».- Ձեր մասնագիտութեան մէջ նկարչական ի՞նչ ուղղութեան կը հետեւիք: Հաւաքական ցուցահանդէսին ձեր ներկայացուցած պատկերները ինչի՞ մասին կը խօսին:

Ն. Տ.- Ընդհանրապէս իմ գործերս իրապաշտ ուղղութեան կը պատկանին: Աշխատանք կը տանիմ նաեւ conceptual ուղղութեան մէջ յառաջ երթալու: Ցուցահանդէսին ներկայացուցած պատկերներս բնութենէն առնուած են, ունիմ նաեւ նաթիւրմորթ (nature morte), ջրաներկով եւ աքրիլիք պատկերներ, որոնք բնութիւնը կը պատկերեն իրապաշտ ոճով:

Ն. Խ.- Ես աքրելիքով, մատիտով եւ տարբեր ձեւերով աշխատած եմ, բայց աւելի ջրաներկով կը սիրեմ աշխատիլ: Եւ որովհետեւ առանց ջուրի մարդ չի կրնար ապրիլ եւ առանց գոյնի աշխարհը տեսք չէր ունենար, հետեւաբար ես ճերմակ պաստառը գոյներով եւ ջուրով կեանքի կը վերածեմ:  Կ՛աշխատիմ բոլոր պատկերներուս կեանք տալ: Գծագրութիւններս անպայման ըսելիք մը ունին մարդոց, յիշատակ մը ունին արթնցնելիք դիտողին մէջ: Գծագրութիւններուս յետնապատկերը սովորաբար պղտոր կ՛ըլլայ, որովհետեւ պատմութիւն մը ունի իր մէջ թաքնուած, իսկ կեդրոնական հատուածին մէջ մանրամասնութիւններս կը տեղադրեմ: Կը կեդրոնանամ կեդրոնական հատուածին վրայ: Կ՛աշխատիմ գործածել լուսաւոր գոյներ, որովհետեւ լոյսը կեանք է:

Ք. Գ.- Իմ գործերս սուռիալիզմ եւ վերացական են: Գրեթէ բոլորն ալ հայկական նիւթեր են եւ աքրիլիքով: Կը սիրեմ մութ գոյներ գործածել պատկերներուս մէջ:

Հ. Գ.- Ես տարբեր ոճի նկարներ ունիմ: Տակաւին ուղղութիւնս չեմ ճշդած: Աւելի կը սիրեմ սուռիալիստ գործերը, որոնք հետաքրքրական են ինծի համար: Կը սիրեմ բաց ու գրաւիչ գոյներ գործածել եւ դրական մթնոլորտ ստեղծել պատկերներովս: Այս ցուցահանդէսին ներկայացուցած պատկերներս փիլիսոփայական բնոյթ ունին:

Ք. Ի.- Ընդհանրապէս իմ նկարներս կը պատկերեն մարդկային յարաբերութիւններ, ապրումներ, զգացումներ, ինչպէս նաեւ կը հետապնդեն անիրաւուածներու դատ, մասնաւորապէս` Հայոց ցեղասպանութեան դատը, որ կը ներկայացնէ համայն մարդկութեան հաշուոյն կատարուած ոճիր մը: «Ազդակ»-ի հովանաւորութեամբ կայացած իմ առաջին անհատական ցուցահանդէսիս մասին «Ազդակ» օրաթերթին հետեւեալ անդրադարձը ամբողջական ձեւով կը ներկայացնէ գործերուս նիւթերն ու օգտագործած գոյներս. «Անոնցմէ իւրաքանչիւրը օժտուած է տարբեր իւրայատկութեամբ, գոյներու համադրումով, ներկայացման ուրոյն ձեւով: Հոն է հայութեան կեանքն ու մահը ամբողջ, հոն են սպանդն ու վերապրումը, տարագրութիւնն ու վերամիացումը, յարութիւնն ու վերընձիւղումը: Ստեղծագործութիւններուն մէջ գրաւիչ ձեւով ու հետաքրքրական ներկայացմամբ կ՛երեւին մարդոց առօրեան, աշխատանքը, հեւքոտ կեանքէն պատկերներ, նաեւ` մարդկային ամէնէն  նուիրական զգացումներ»:

Այս ցուցահանդէսին պատկերներուս նիւթերը, ինչպէս նշեցի, դարձեալ մարդկային զգացումներու հետ առնչուած են ու զանոնք ներկայացուցած եմ երբեմն վառ, երբեմն մեղմ եւ երբեմն նոյնիսկ միայն գիծերու միջոցաւ: Աւելին իմանալու համար, գոհ կ՛ըլլանք, եթէ ընթերցողը այցելէ եւ անոնց մօտէն ծանօթանայ մեր գործերուն:

Յատուկ շնորհակալութիւն «Ազդակ» օրաթերթին, որ իր յարկն ու էջերը միշտ բաց կը պահէ հայ երիտասարդին դիմաց` զայն մղելով դէպի նպատակներու իրականացում:

Ս. Ս.- Ես գծագրութեան բոլոր ճիւղերը փորձած եմ ակադեմիային մէջ: Գործածած եմ աքրելիք, կուաշ, ածուխ եւ իւղաներկ, բայց ընդհանրապէս բոլոր գործերս իւղաներկ են: Քիչ գործեր ունիմ աքրիլիք: Քանի մը տարի առաջ գտայ ուղղութիւնս, որ իրապաշտն է: Ունիմ երեւակայական գծագրութիւններ, որոնց մեծ մասին նիւթը հայկական է: Ներշնչուած եմ հայկական նուռէն: Բնութեան պատկերներ ունիմ, դիմանկարներ: Կ՛օգտագործեմ մութ գոյներ պատկերներուս մէջ: Ցուցահանդէսին ներկայացուցած գործերուս նիւթերը հայկական են, որոնք կը ներկայացնեն չորս եղանակները եւ իրենց մէջ կը պարփակեն նուռը եւ Արարատը: Նուռը կը խորհրդանշէ հայ ժողովուրդը, թէ ինչպէ՛ս գարնան ծաղկեցաւ, աճեցաւ, պտուղ տուաւ, իսկ աշնան` Ցեղասպանութեան ենթարկուեցաւ: Ցուցահանդէսին պիտի ներկայացնեմ նաեւ ծով եւ բնութիւն: Ունիմ նուագարաններ պատկերող նկար մըն ալ, որ երեւակայութեամբ նկարած եմ: Ունիմ նաեւ պատկեր մը, որ կը ներկայացնէ կնոջ դերն ու ուժը աշխարհին վրայ:

Մասնակցած եմ հաւաքական ցուցահանդէսներու դպրոցին եւ ակադեմիային մէջ: Պատկերներ ունիմ նաեւ Եղիշէ Մանուկեան դպրոցի եւ ԼՕԽ-ի օրացոյցին մէջ:

Ա. Չ.- Ոճային իմաստով ես կը սիրեմ նորը փորձել: Չեմ սիրեր մէկ ոճի վրայ կեդրոնանալ, որովհետեւ կը զգամ, որ կ՛ուզեմ իմ սիրածս ընել: Շատ կը սիրեմ փորձել, երբ մէկ բանի վրայ կեդրոնանամ, կը ձանձրանամ: Ունիմ աքրիլիք, ջրաներկ, իւղաներկ եւ միքսմետիա պատկերներ:

Թեմայի իմաստով կը սիրեմ գոյները եւ երեւակայութիւնս գործածել: Կը սիրեմ նոր քաղաքներ տեսնել: Կը սիրեմ քաղաքները եւ թաղերը վառ գոյներով ներկայացնել, երբ քաղաք կայ, մարդ կայ, երբ մարդ կայ, ուրեմն հոն կեանք կայ: Այսպէս ալ կը ծաղկի եւ յառաջ կ՛երթայ կեանքը:

Այս ցուցահանդէսին ունիմ Պուրճ Համուտին վերաբերող պատկերներ, ուր ներկայացուցած եմ հանգիստ ոճով շէնքերը, որոնք պայման չէ, որ մարդոց տեսածին պէս ըլլան:

Ն. Պ.- Համալսարանի իմ աւարտականի գործիս մէջ ազդուած էի գերմանացի նկարիչ Անսըլմ Քիֆըրի գործէն: Ան իր մանկութեան ապրած է Համաշխարհային երկրորդ պատերազմը եւ ազդուած անկէ: Անոր բոլոր գործերը տարբեր նիւթերով պատրաստուած են: Ես ներշնչուեցայ այս գծագրիչէն: Իմ աւարտականի նիւթս էր Distraction of civilization: Ուրեմն այն օրերուն ազդուած էի Սուրիոյ պատերազմէն, երբ հնագիտական յայտնի վայրեր կ՛աւերուէին ծայրայեղականներու կողմէ: Ասկէ ազդուելով ընդհանուր նիւթ մը ներկայացուցի առանց առանձնացնելու: Հիմա կը փորձեմ նոյն ոճը ներկայացնել հայկական թեմայով` Հայաստանի մէջ հին, փլատակ շէնքեր կը պատկերեմ, որոնց գոյները մեռած են: Գործածած նիւթերուս մէջ կայ մոխիրը, որ ոչնչացման նշան է, շաղախը, որ հինը նորով կը փոխարինէ, աւազը, որ յատակն է: Այս ցուցահանդէսին կը ներկայացնեմ հինգ նկար, որոնց մէջ վերացական բան մը կայ եւ տարբեր գաղափարի կը տանի դիտողը:

Ն. Տ.- Շնորհակալութիւն կը յայտնենք Համազգայինի «Լիւսի Թիւթիւնճեան» ցուցասրահին, որ այս առիթը տուաւ մեզի, հաւաքական այս ցուցահանդէսը իրապէս մեծ քաջալերանք է բոլորիս համար: Այս շրջանին, երբ երկիրը տնտեսական տագնապներ կը դիմագրաւէ, շատ դժուար է  անհատական ցուցահանդէս կազմակերպել: Այս ցուցահանդէսը նոյն ատեն նոր գործեր պատրաստելու խթան պիտի հանդիսանայ բոլորիս համար: Երանի այսպէս յաջորդական առիթներ տրուին բոլոր արուեստագէտներուն, որպէսզի յառաջ երթան ու քաջալերուին: Շնորհակալ ենք նաեւ «Ազդակ»-ին, հարցազրոյցի առիթ տալու եւ մեզ քաջալերելու համար:

Ա. Չ.- Ես ալ կ՛ուզեմ շնորհակալութիւն յայտնել Համազգայինի «Լիւսի Թիւթիւնճեան» ցուցասրահին ու անոր պաշտօնէութեան, որ մեզի առիթ տուաւ  ծանօթանալու եւ հաւաքաբար ներկայացնելու մեր արուեստը լիբանանահայ հասարակութեան: Յաջողութիւն կը մաղթեմ բոլոր մասնակիցներուն:

Ա. Փ.- Մասնագիտութեամբ  կրաֆիք տիզայնըրի ուսում ստացած եմ Էլ. Էյ. Եու.-ի մէջ, Պէյրութ, Լիբանան եւ Էֆ. Տի. Էյ.-ի, Ֆլորանս, Իտալիա: Զիս կը հետաքրքրէ վիժուըլ արթզի դաշտը ընդհանրապէս` ձեւագիտութիւն, նկարչութիւն, լուսանկարչութիւն, փողոցի արուեստ, եւ այս տարբեր ճիւղերուն մէջ կը փորձեմ կիրարկել իմ մօտեցումս: Գծագրութեան գալով` իմ ուղղութիւնս է վերացական, փորձարարական, արտայայտչական եւ էքշըն արթ… Նախասիրած արուեստագէտներս են Jackson Pollock, jean michel Basquiat, Banksy, Andy Warhol… Հաւաքական ցուցահանդէսին իմ ներկայացուցած պատկերներս պէտք չէ ընկալուին տրուած իմաստին միջոցաւ: Ով ինչ տեսնէ կամ ինչի կապէ` իր տեսածը կ՛ունենայ իր ներաշխարհին մէջ գտած իմաստը կամ ազդեցութիւնը: Ճիշդ է, որ իւրաքանչիւրին տուած եմ վերնագիր, բայց նոյնիսկ անոնք, երբ նկատի առնուին դիտողին կողմէ, կը յուսամ, որ կը մղեն մտածելու, տեսնելու եւ ինքնուրոյն մեկնաբանելու, եւ ոչ թէ սահմանափակելու` ըսելով, թէ Քիլիմանճարօ լեռն է կամ վարդ մըն է ծաղկամանի մը մէջ, տանձի մը կողքին, գորգի մը վրայ կամ կը ներկայացնէ երջանիկ մտքի վիճակ մը  եւ այլն…