Վահան Յովհաննիսեան քաղաքական գործիչն ու մտաւորականը բոլորին ծանօթ է, սակայն քիչերը գիտեն անոր հայր կերպարի մասին:
«Հիանալի հայր էր: Ան կրցաւ տալ այն ամէնը, ինչ հայրը պէտք է տայ իր որդիին` դաստիարակութիւն, կրթութիւն, արժէքներ».«Երկիր»-ին հետ ունեցած զրոյցին ընթացքին Վահան Յովհաննիսեանի մասին ըսաւ Հայկ Յովհաննիսեանը, որ հօր ծննդեան տարեդարձին առիթով ընտանիքին հետ նոյնպէս այցելած էր անոր շիրիմը:
«Հօրս գործունէութիւնն ու կեանքն այնպէս դասաւորուած էր, որ ինքն իր ընտանիքի կեանքէն շատ երկար ժամանակահատուած բացակայած է: Երեք-չորս տարեկան էի, երբ արցախեան շարժումը սկսաւ, եւ այդ ժամանակներէն սկսած` անընդհատ հօրս բացակայութիւնը նկատած եմ, բայց, միաժամանակ, կը հասկնայի, որ ինք ինչ-որ կարեւոր գործի, կարևոր առաքելութեան վրայ է: Սկիզբը արցախեան շարժումն էր, յետոյ` քաղաքական կեանքը Հայաստանի մէջ, այնուհետեւ` 90-ականներու կէսերուն, այն ժամանակուան վարչակարգի կողմէ անոր ձերբակալութիւնն էր, երեք տարի բանտին մէջ, յետոյ` նորէն վերադարձը քաղաքական ասպարէզ. միշտ այդ բացակայութիւնը եղած է, բայց, ատոր զուգահեռ, այն կարճ ժամանակահատուածները, որոնք մենք յաջողցուցած ենք անոր հետ անցընել, ան կրցած է ճիշդ արժէքներ եւ ճիշդ դաստիարակութիւն սերմանել իմ եւ իմ ընտանիքին մէջ», ըսաւ Յովհաննիսեանը:
Ան նշեց, որ, այնուամենայնիւ, երբեք չէ ափսոսացած հօր բացակայութիւններուն համար: «Երբեք չեմ ըսեր` վա՜յ, ափսոս® Ի հարկէ ցաւալի էր, որ երկար ժամանակ կը բացակայէր, բայց այն գիտակցութիւնը կար, որ ինքը կարեւոր առաքելութիւն կ՛իրականացնէր», նշեց Հայկը:
Պատասխանելով այն հարցումին, թէ ի՞նչ գնահատականներ կու տար Վահան Յովհաննիսեանը, եթէ խօսէր այս օրերու մասին, Հայկը պատասխանեց. «Ես այսօր տարբեր տեղերէն կը լսեմ, որ անոր բացակայութիւնը բաւական կը զգացուի թէ՛ կուսակցութեան մէջ, թէ՛ Հայաստանի քաղաքական կեանքին: Յաճախ ընկերներս կը հարցնեն` «Ի՞նչ կ՛ըսէր Վահան Յովհաննիսեանը այսինչ իրադարձութեան կամ իրավիճակի մասին». ի հարկէ, դժուար է ըսել, թէ ինք ի՛նչ կ՛ըսէր, բայց ես կը կարծեմ` անոր գաղափարներու հետ հաղորդակից ըլլալու լաւ ճանապարհ մը կայ, այն է` անոր ձգած յօդուածները, մտաւոր ժառանգութիւնը կարդալը: Մասնաւորապէս` անոր յօդուածաշարը, որ կը կոչուի «Մայրամուտ, որը հարկաւոր է կասեցնել»: Ճիշդ երէկ այդ մէկը կարդացի եւ այնպէս զգացի, որ այսօրուան մասին կը խօսի: Եւ վստահ եմ, որ այսօր հայաստանեան ներքաղաքական տարբեր բևեռներու վրայ գտնուող մարդիկ, նոյնիսկ այդ բառը չվախնամ ըսելու` «բարիկադներու» հակառակ կողմը գտնուող մարդիկ, իր գրածներէն կրնան որոշակի արժէքաւոր խորհուրդներ քաղել: Կը կարծեմ` այդպէս կարելի է հասկնալ, թէ ինք ի՛նչ կ՛ըսէր, կամ ի՛նչ կը մտածէր: Այդ յօդուածները գրուած են տարիներ առաջ, բայց, կարծես գրուած են այսօրուան համար»:
