Հաղորդագրութիւն

Համազգայինի Կեդրոնական վարչութեան նախագահ եւ Ն. Փալանճեան ճեմարանի տնօրէն ընկ. Սիմոն Վրացեան վիրաբուժական բարդ գործողութեան մը ենթարկուեցաւ կիրակի, 14 ապրիլին, Պէյրութի ամերիկեան հիւանդանոցին մէջ: Գործողութեան առիթ տուողը բարձոսկրի (fémur) բեկում մըն էր, պատահած` ուրբաթ առաւօտ, անկման մը պատճառով: Գործողութիւնը կատարեց վիրաբուժ տոքթ. Նսուլի:

Գործողութիւնը անցած է յաջող, եւ բժշկական անձնակազմը լաւատես է ընկ. Ս. Վրացեանի վիճակի բարւոքման նկատմամբ:

ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆԻ ԿԵԴՐՈՆ. ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ

Մեր Վաստակը

«Բագին»-ի այս տարուան առաջին թիւին մէջ Արամ Գառոնէ սփիւռքի մեր իրականութենէն ներշնչուած ընդարձակ պոէմ մը ունի եւ պոէմը կը դառնայ հետեւեալ առանցքին շուրջ.

Մեր վաստակը հաց չէր միայն,
Էր` նաեւ լոյս.
Մեր դժուարը ցաւ չէր միայն,
Էր` նաեւ յոյս:

Մեր կեանքին մօտէն հետեւող մարդը առարկայական քիչ փաստեր չունի հաստատելու համար վերի քառեակին մէջ խտացուած լոյսի եւ յոյսի ճշմարտութիւնը: Հացը բնաւ չմուրացինք, չդաւաճանեցինք նոյնպէս լոյսին, ու յոյսը միշտ վառ մնաց ցեղին սրտին մէջ: Ամէնէն հրաշալին այն է տակաւին, որ մեր ժողովուրդին զաւակները հացի ապահովութեան համար դիզած իրենց վաստակը զոհաբերեցին իմացական հացին, աղօթքի տուներուն, մտքի օճախներուն, գիրքին, գրականութեան, արուեստին:

Դեռ քանի մը օր առաջ ընթերցողը կարդաց «Գ. Մելիտինեցի գրական մրցանակ»-ի դատական կազմին նոր հաղորդագրութիւնը, որ անգամ մը եւս կը հաստատէր, որ` «մեր վաստակը հաց չէր միայն, էր նաեւ` լոյս»:

50 հազար տոլար է Գ. Մելիտինեցիի յատկացուցած հիմնադրամը, որուն բերած տոկոսին մէկ մասը ամէն տարի պիտի տրուի մէկ կամ երկու արժանաւորներու եւ միւս մասով լոյս պիտի ընծայուին անոնց գործերը:

50 հազար տոլար` ի սպաս հայ գրականութեան:

Տարիներու, տասնամեակներու վրայ, յաւիտեանս յաւիտենից:

Երեւոյթին առջեւ մարդ չի կրնար անտարբեր մնալ: Չի կրնար հպարտ չզգալ ինքզինք իր ժողովուրդին հաշուոյն, նման շռայլութիւններու ընդունակ խառնուածքներ շաղախող ազնիւ արիւնին համար չի կրնար չխոնարհել իր գլուխը:

Իրենց նախաձեռնութեամբ ու ճիգերով մեծ վաստակ կուտակած բոլոր մարդերը նոյն հպարտութիւնը չեն առթեր հարկաւ, հարստութիւն դիզած ամէն հարուստի սիրտ նոյն մաքրութեամբ ու համեմատութեամբ չի տրոփեր. գձուձ ու եսակեդրոն արարածներ չեն պակսիր հոս-հոն, բայց ատոնք հայ մարդուն հետ ընդհանուր ոչինչ ունին, բուն հայ մարդը իր տաղանդը, իր վաստակը, իր ուրախութիւնն ու վիշտը ուրիշին հետ բաժնելու անյետաձգելի պահանջը զգացո՛ղ մարդն է, այն, որ հաւաքական տագնապի մը տագնա՛պը կ՛ապրի եւ գիտէ իր լաւագոյնը ընծայաբերել ընդհանրական իտէալներու:

Դժուար եղած է մեր պատմութիւնը, մեր ճամբան, կեանքը, բայց կրցած ենք տոկալ, աճիլ, բարգաւաճիլ, որովհետեւ այս վերջին տիպարը չէ պակսած մեզի, անոր համար մանաւանդ որ`

Մեր վաստակը հաց չէր միայն,
էր` նաեւ լոյս:

50 հազար տոլար` ի սպաս հայ գրականութեան:

Սխրալի է Գ. Մելիտինեցիի մասնակցութիւնը, յուզիչ, վսեմ: Խթան մը` հայ գրագէտին համար, յոյս մը` նաեւ:

Պ. Ս.