ՍԵՐՈԲ ՍԱՀԱԿԵԱՆ
Իրականութեան մէջ հալէպեան թէ ընդհանրապէս սուրիական տագնապի առաջին օրերուն երբեմն հակասական, երբեմն իրերամերժ զգացումներով կը տատանէի:
Մէկ կողմէ կ՛ափսոսայի երկրին աւերակներուն համար, բայց միւս կողմէ` որոշ սփոփանք կ՛ապրէի ինքզինքս համոզելով, որ թերեւս Հալէպի աւերումը լայն իմաստով մեծ յեղաշրջման, բարեշրջման խթան ըլլայ սփիւռք-Հայաստան հայ իրականութեան գծով ու կարաւանները շարժին դէպի հիւսիս-արեւելք: Վերջապէս հալէպահայը ապաստանի Հայաստան, իսկ Հալէպը ձեւով մը, որպէս մայր գաղութ, դառնայ առաջամարտիկը հայկական սփիւռքի հայրենիք դարձին:
Այնուհետեւ դէպքերը, իրադարձութիւնները, Հայաստան, սփիւռք թէ Հալէպ, զիս դէմ յանդիման բերին տարբեր եզրակացութիւններու, տարբեր վերլուծումներու, որոնց մէջ Հալէպի փրկութիւնը դարձաւ ինքզինք պարտադրող երազ եւ աղօթք:
Ու եղան հալէպահայեր, որոնք ի գին բազում զոհաբերութիւններու` խոնարհեցան «Ապրէ՛ Հալէպ»-ի խորանին, տրորուած հողին, դատին, փոշիներու տակ կորած երանելի օրերուն եւ վերջապէս շատերուն համար անհասկնալի սուրիական հայրենիքին դիմաց:
Այսօր շա՜տ շատերու նման կու գամ` ոգեկոչելու ու խունկ ծխելու այն հերոսներուն յիշատակին, որոնք իրենց կեանքն իսկ զոհաբերեցին այդ խորանին վրայ` պարզապէս ապահովելու իրենց եղբայրներուն, եւ ոչ միայն հայ, բարօրութիւնն ու ապահովութիւնը:
Ապա կու գամ շնորհաւորելու անոնք, որոնք տուն տեղ թողած` իրենց գիշերները լուսցուցին, որպէսզի տարեցը հոգատարութիւն վայելէ, երեխան` կրթութիւն, հայ ընտանիքը` հաց ու տաք տուն, եւ հայը չխեղճանայ ու անտուն չդառնայ:
Վերջապէս կ՛ուզեմ իմ հիացմունքս յայտնել մեր տղոց, դաշնակցական թէ ոչ, որոնք նեցուկ կանգնեցան իրենց նախնիներուն քրտինքով պարարտացած այս հողին ու այս դրօշին:
Ապրի՛ք, տղա՛ք, հազար ապրիք դուք, որ հաւատացիք ու ձեր լաւագոյնը նուիրաբերեցիք «Ապրէ՛ Հալէպ»-ի փշոտ երթին: Այսօր դուք ձեր պատմութեան գիրքին մէջ կրնաք արձանագրել, որ ապրեցաւ ու վերապրեցաւ Հալէպը:
Պատրաստեց՝
ՄԱՐԻԱ ԱՐԱՊԱԹԼԵԱՆ
