Նոթեր Ու Նետեր
Զուտ Թրքական Լուրեր
Ծանրակշիռ Առեւանգում
Գոճամուսթաֆափաշայի բնակիչներէն Կէօնիւլ Սեւլիմ անուն յղի կին մը առեւանգուած է անծանօթի մը կողմէ: Օրերէ ի վեր կատարուած փնտռտուքները անցած են ապարդիւն:
Առեւանգողը մէկ հարուածով ունեցած է կին մը եւ պիտի ունենայ զաւակ մը:
Վարդը սիրողը փուշն ալ կը սիրէ, ըսուած է իրաւամբ:
Բայց որովհետեւ վարդը սիրողը թուրք է, կրնայ փճացնել փուշը:
Ձեռնածուին Ձիրքը
Նշանաւոր թուրք ձեռնածու մը` Լութֆի Տեմիրել, ծածկանունով` Ապրագադապրա, Իզմիթի մէջ ձերբակալուած է իբրեւ կուսապիղծ:
Երբ թուրք մը վարպետ ձեռնածու է, իր ճարտարութիւնը ի՞նչ գործի մէջ առաւելապէս կրնայ օգտագործել, եթէ ոչ` կուսապղծութեան մէջ:
Թուրքը Եւ Երաժշտութիւնը
Թարսուսի մէջ Աթահիլա (կամ Աթիլլա) անունով թուրք ուսանող մը ծանրապէս վիրաւորած է իր երաժշտութեան ուսուցիչ Էրտողանը, որ գէշ նիշ դրած էր իրեն:
Ոճրագործը անյայտացած է, իսկ դասատուն, յուսահատական վիճակի մէջ, փոխադրուած է հիւանդանոց:
Բացարձակապէս ճիշդ է ըսուած, որ երաժշտութիւնը կ՛ազնուացնէ բարքերը…
Պայմանաւ որ մարդ թուրք ծնած չըլլայ:
Հանրային Բարոյական
Ծանօթ թուրք լրագրող Չեթին Ալթան յանձնուած է դատարանի: Պատճառը իր մէկ գրութիւնն է, որ համարուած է դէմ` հանրային բարոյականի…
Ուրեմն Թուրքիոյ մէջ հանրային բարոյականը դեռ ողջ է եղեր: Մենք վաղուց մեռած գիտէինք:
Թուրքիոյ մէջ հանրային շատ բաներ կան: Սակայն զարմանքով լսեցինք, որ տակաւին հանրային բարոյական ալ կայ եղեր:
Մենք կը կարծենք, թէ Չեթին Ալթան դատարանի յանձնուած է մեռեալ մը նախատած ըլլալուն համար:
Ծեծի Փոխան` Սէր
Թրքական թերթերու մէջ կարդացինք, որ հիւծախտաւոր թուրք մը իր երիտասարդ, գեղանի ու անառակ կինը գիշերը անկողինին մէջ խողխողած է` վստահ ըլլալով, որ չարաչար խաբուած է:
Ահաւասիկ դէպքին մանրամասնութիւնները.
Թուրք ամուսինը ատենէ մը ի վեր կը ծառայէ անկողնի: Այդ վիճակէն օգտուելով` կինը ձեռնարկած է առեւտուրի սիրոյ: Գործերը լաւ կ՛ընթանան, որովհետեւ թուրքերուն մէջ չեն պակսիր յաճախորդներ:
Ամուսինը թէ՛ կը զգայ, թէ՛ ծանօթներէ կը լսէ: Սաստիկ կը սաստէ կինը: Անօգուտ: Կինը կը շարունակէ հասութաբեր գործը: Տունը կը լեցուի ուտելիքով ու շքեղ զգեստներով, որոնք կ՛աղաղակեն կնոջ անբարոյականութիւնը: Ամուսինը կրկին կը սաստէ ու կը սպառնայ ալ: Ապարդիւն: Կ՛ուզէ ծեծել, բայց անկարող է: Այդ պայմաններուն մէջ աւելի կը ծանրանայ հիւանդութիւնը: Ամուսինը, ճարահատ, իր քով կը կանչէ մօրաքրոջ մեծ տղան ու կ՛ըսէ.
– Կինս պոռնկացած է: Ինք անգամ ա՛լ չի ծածկեր այդպէս ըլլալը: Ամբողջ թաղը տեղեակ է: Ես տկար ըլլալով` չեմ կրնար իր դասը տալ: Եղբայր չունիմ, որ ան տայ դասը: Դուն իմ եղբայրս կը սեպուիս: Կը խնդրեմ, որ կինս ամայի տեղ մը տանիս ու փառաւոր կերպով ծեծես: Անմոռանալի ծեծ մը: Շատ շնորհակալ պիտի ըլլամ քեզի:
Մօրաքրոջ տղան կը պատասխանէ.
– Քու փափաքդ ինծի համար հրաման է:
Հետեւեալ առաւօտ մօրաքրոջ տղան իրեն հետ կը տանի կինը եւ ճամբան ամէն բան պատմելէ ետք կ՛աւելցնէ.
– Միթէ ես վայրենի՞ եմ, որ ծեծեմ քեզի պէս աղուոր հրեշտակ մը: Ծեծելու տեղ քեզ պիտի սիրեմ: Բայց դուն, իրիկունը, տուն դարձիդ, այնպէս ձեւացուր, որ ծեծուած ես ինձմէ եւ հասցէիս հայհոյէ:
Խաղը լաւ կը բեմադրուի:
Մօրաքրոջ տղան քանի մը անգամ եւս կը տանի կինը… ծեծելու:
Վերջապէս, ամուսինը կը տեղեկանայ կատարեալ կատակերգութեան եւ գիշեր մը թրքաբար կը խողխողէ իր բազմամեղ կինը:
Գալով մօրաքրոջ տղուն` պէտք է խոստովանիլ, որ միակ քաղաքակրթուած թուրքն է եղեր, որ ծեծը փոխարիներ է սիրալիր փայփայանքներով:
Ն. ՊԷՇԻԿԹԱՇԼԵԱՆ
