Ակնարկ.
Պայքարի Ձեւ Մը
Ամէն որ պայքարի իր ձեւն ու ոճը ունի:
Լիբանանեան կառավարութիւնն ալ, անշուշտ, իրը:
Պայքար աղտոտութեան դէմ, պայքար արգիլուած հաճոյքներու դէմ եւ այլն…
Բայց այս բոլորէն վեր` պայքար ծխախոտի դէմ:
Հոս է, որ ձեւն ու ոճը կը մտնեն եւ այդ պայքարին կու տան իւրայատուկ նկարագիր եւ… շահաբեր արդիւնք:
Բոլորն ալ գիտեն, թէ ծխախոտը գլխաւոր պատճառներէն մէկն է քաղցկեղի, այն ահաւոր հիւանդութեան, որ ամէն տարի հարիւր հազարաւորներ կը խլէ:
Գրեթէ բոլոր երկիրները կը պայքարին քաղցկեղին դէմ, կը փորձեն ախտաբանական ստոյգ ծանօթութիւններ ունենալ այս աղէտին մասին ու պայքարի այդ ճամբուն վրայ կը բախին քաղաքակիրթ մարդուն ծխելու մոլութեան:
Լիբանանեան կառավարութիւնը, որ քաղցկեղի դէմ պայքարի կաճառ չունի, եզակի միջոց մը գտած է նուազագոյնի իջեցնելու համար անոր գործած չարիքները:
Ելեւմտական նախարարութեան մասնագէտներուն համաձայն, որոնք արժանաւորապէս կրնան աթոռ մը գրաւել Միացեալ Նահանգներու Քաղցկեղաբանութեան կաճառին մէջ, ծխախոտը, մանաւանդ օտարը, քաղցկեղի պատճառ կը դառնայ, երբ աժան է:
Այս գիւտէն ետք պայքարը դիւրին է այլեւս: Տուփ մը սիկարեթի համար 20 դահեկան աւելի վճարելով` լիբանանցին կեանքը ապահոված կ՛ըլլայ ահաւոր չարիքին դէմ:
Լիբանանցիներուն կը մնայ երախտագիտութեան արտայայտութիւններով պատուել ելեւմտական նախարարութեան մասնագէտները եւ անհամբեր սպասել յաջորդ յաւելումին:
Այս ընթացքով կարելի է ապահով ըլլալ, որ քաղցկեղի դէմ պայքարը Պէյրութի մէջ պիտի շահուի:
x
Հայկական Հարցը
Միջազգային Բարոյականի Խնդիր
Պուէնոս Այրեսի «Լա Փրենսա» թերթը արձագանգ հանդիսացած է դասախօսութեան մը, որ տեղի ունեցած է Արժանթինի մայրաքաղաք Պուէնոս Այրեսի Միջնակարգ ուսմանց հաստատութեան սրահին մէջ, նախագահութեամբ տոքթ. Խոսէ Արսէի:
Դասախօսութիւնը, «Հայկական հարցը միջազգային բարոյականի խնդիր» նիւթին շուրջ, կազմակերպած է Խուան Անթոնիօ Սոլարի` նախաձեռնութեամբ Արժանթին եւ Հայկական մշակութային հաստատութեան:
Դասախօսը` Խուան Անթոնիօ Սոլարի, ներկայացուցած է հայ ժողովուրդին ոդիսականը եւ մասնաւոր կերպով շեշտած է 1915-ի անցքերը` յենելով թրքական պաշտօնական վկայութիւններու վրայ:
Հայոց երեք հազար տարուան պատմութեան վրայ ընդհանուր ակնարկ մը նետելէ ետք դասախօսը յատկապէս նշած է Հայաստանի տնտեսական վերելքը եւ հայոց մշակութային վերածնունդը:
Սոլարի 1915-ի դէպքերը յիշատակելու ատեն աւելցուցած է. «Եթէ մեծ պետութիւններու այպանելի կրաւորականութիւնը չըլլար, Հայաստան նոր սպանդի եւ տեղահանութիւններու զոհ պիտի չերթար եւ պիտի չկորսնցնէր իր անկախութիւնը, որ հռչակեց Ա. Համաշխարհային պատերազմի աւարտին` 1918 մայիս 28-ին»:
Դասախօսը անհրաժեշտ նկատած է տեւապէս վառ պահել Հայկական հարցը, որ երազն է հայերու, նաեւ` ոչ հայերու, որովհետեւ, ըսած է Սոլարի, ան մարդկութեան արժանիքին վերաբերող հարց մըն է:
«Հայաստանը պահանջ ունի,- աւելցուցած է Սոլարի,- եւ այդ պատճառով ալ պէտք է թարմացնել Հայկական հարցը, որ պիտի նշանակէ, թէ չենք մոռցած մեր պահանջը»:
Իր դասախօսութիւնը վերջացուցած է հետեւեալ խօսքերով.
«Ըսենք ուրեմն, 1915-ի ջարդերու 51-րդ տարելիցին առիթով, թէ Հայկական հարցը իբրեւ կենսական, անայլայլ եւ մնայուն պահանջ պահելը մեր պարտականութիւնն է: Չմոռնանք, որ թուրքերու ձեռքով կատարուած արիւնահեղութիւններու եւ խժդժութիւններու մէջ հայկականի հետ բաղդատուելիք նման արարքներ գրեթէ չկան»:
