Հիմա որ խորհրդարանական ընտրութիւնները աւարտած են եւ նախագահ Իլհամ Ալիեւ եւ իր ղեկավարութիւնը, սպասուածին նման, կրկին բեմի վրայ են, տեղին է մեկնաբանել, վերլուծել եւ եզրակացնել, թէ ի՛նչ պիտի ըլլայ յառաջիկայ հինգամեակի Ալիեւի եւ իր վարչամեքենային գործընթացը, մանաւանդ որ թէ՛ եւրոպական եւ թէ՛ ամերիկեան քարոզչամեքենան բաւական մը հարցադրումի տակ առած էր կատարուած ընտրութեան օրինականութիւնը:
Ոչ թէ միայն տեղական այլախոհ եւ ընդդիմադիր կուսակցութիւններ եւ հոսանքներ պոյքոթի ենթարկած էին արդէն իսկ «դասաւորուած ընտրութիւնները», այլ նաեւ` միջազգային դէտեր, որոնց կարգին ԵԱՀԿ-ը, որոշած էին չուղարկել դէտեր` ժամավաճառութիւն նկատելով այդպիսի պայմաններու տակ ներկայութիւն:
Ալիեւ եւ իր տրամադրութեան տակ գտնուող քարոզչական մեքենան լաւապէս տեղեկացած էին թէ՛ դուրսի եւ թէ՛ ներսի, այսինքն ներքին եւ արտաքին պոյքոթներու մասին: Անոր համար հաւանաբար արտաքինը աւելի վտանգաւոր եւ աւերիչ կը թուի ըլլալ, քան ներքինը: Սակայն կարգ մը իրադարձութիւններ ցոյց կու տան, թէ հետզհետէ սաստկացող այս ներքին խռովութիւններն են, որոնք ուղղակիօրէն իրենց ազդեցութիւնն ունին արտաքին աշխարհին վրայ:
Ի՞նչ կը պատահի երկրէն ներս: Հոս հետաքրքրական է նշել, թէ դժգոհներու ալիքը այնքան մը սաստկացած է երկրէն ներս, որ ամէնէն աւելի զգայուն կառոյցը` ապահովականը ցնցուած եւ փոփոխութիւններու ենթարկուած է, եւ այս իրադարձութեան ցայտուն օրինակը ազգային անվտանգութեան նախարար Էլտար Մահմուտովի պաշտօնազրկումն ու կալանքի տակ առնուիլն էր:
Ասոր կողքին, նաեւ արտաքին գործոց նախարարութենէն ներս կարգ մը ներկայացուցիչներ պաշտօնազրկուած էին, իսկ այլոց համար այլ գործերու վերադասաւորումներ կատարուած էին:
Ռազմական գետնի վրայ, թէեւ Արցախի ճակատին վրայ, հետեւողական խախտումները կը շարունակուին, սակայն բանակին ներկայութիւնն ու ազդեցութիւնը հետզհետէ աւելի կարեւոր կը նկատուի նոյնիսկ երկրին մէջ, ուր ներքին ապահովութեան ուժերը երբեք վստահութիւն եւ յարգանք չեն վայելեր:
Արդեօք այսպիսի կացութիւն ստիպողաբար կը մեղմացնէ՞ Արցախի վրայ հետեւողական ձեւով կատարուող ազերի յարձակումներ… Այս մէկը հաւանաբար նոյնինքն Ալիեւին համար անընդունելի նկատուի, սակայն երբեմն ստեղծուած կացութիւնն է, որ կ՛առաջնորդէ դէպքերն ու իրադարձութիւնները, եւ ոչ թէ` անձն ու իր քմահաճոյքը:
Եւ այս մէկը, հոս տեղին է շեշտելը, մանաւանդ որ հետզհետէ սկսած են յայտնուիլ Իսլամական պետութեան համակիր բջիջներ, որոնք կրնան խախտել ներքին ապահովական իրավիճակը` ծանր հարուած մը տալով Ալիեւի ղեկավարութեան:
Այս գծով, դեռ վերջերս, նոյեմբեր 1-ի խորհրդարանական ընտրութիւններու սեմին ներքին ապահովութեան ուժերու մէկ յատուկ բաժանմունքը, կրցաւ ձերբակալել քանի մը տասնեակ Իսլամական պետութեան համար կռուող մարտիկներ, որոնք կը փորձէին Վրաստանի սահմանային արահետներով Ազրպէյճան մուտք գործել:
Ապահովութեան կացութիւնը մէկդի դրած` յետընտրական այլ մտահոգութիւններու առջեւ կը գտնուի Ալիեւը: Այս մտահոգութիւնները քաղաքական եւ տնտեսական բնոյթ ունին: Առաջին հերթին, Վրաստանի մէջ, Ալիեւ բուռն ընդդիմութեան առջեւ գտնուած է, երբ փորձած է իր քարիւղի ընկերութիւնը` Սոքարը վերածել մենատիրութեան: Իսկ կարկինը աւելի լայն բանալով եւ շրջանէն ներս, Պաքուի որդեգրած քաղաքականութեան մասին խօսելով, վերջերս հետզհետէ աւելի կը նշուի Եւրասիական տնտեսական միութեան անդամակցելու մասին: Միութիւն մը, որուն նախագահութիւնը մէկ տարիով ստանձնած է Հայաստանը… եւ չորս տարիով այդ միութեան գործադիր մարմնի` տնտեսական յանձնաժողովի նախագահի պաշտօնը ստանձնած է Հայաստանի ներկայացուցիչ Տիգրան Սարգսեանը:
Նոյեմբեր 8, 2015
