Ինչպէ՞ս կարելի է մարմնաւորել մեզմէ առաւէտ բաժնուած բանաստեղծ մտաւորականի մը մասին դուրեանական բաղձանք մը, վկայելու` թէ մեկնողը չէ մոռցուած ու մի՛շտ կենդանի է հարազատներու եւ բարեկամներու սիրտերուն մէջ:
Նման մարմնաւորում մը տեղի ունեցաւ կիրակի, 30 օգոստոսի կէսօրին, արեւմտեան կողմն աշխարհի` Հոլիվուտի Ս. Կարապետ մայր եկեղեցւոյ սրահին մէջ, ուր համախմբուած էին Սարգիս Կիրակոսեանի ընտանեկան հարազատները, բարեկամները, գրչակիցներն ու գաղափարի ընկերները, բանաստեղծին մահուան քառասունքին առիթով հոգեհանգիստէն ետք, յիշելու եւ յիշեցնելու, որ մեր մշակոյթի արարման մասնակիցները ոչ միայն արժանի են համահայկական յիշատակութեան, այլ նաեւ կը սպասեն, որ իրենց քալած ճամբան ունենայ շարունակութիւն, իրենց կեանքով ամրագրուած արժէքները ունենան պաշտպաններ, տիրութիւն ընողներ:
Կարապետեան սրահին մէջ հաւաքուածները, սգալէ աւելի, ստեղծեցին Սարգիս Կիրակոսեանի կեանքին ու վաստակին մասին անդրադարձումի մթնոլորտ մը. պահը նաեւ պաշտօնական հանդիսութեան մը բնոյթը չունէր, այլ եղաւ Սարգիսին հետ մտերմութեան բաժնեկցութեան նորագոյն առիթ մը, համապատասխան այն մտերմութեան, որ մեզմէ բաժնուած ընկերը ստեղծած էր իր շրջապատին հետ, իմացական կեանքի իւրաքանչիւր օրը, մտերմութիւն` որ ահա կը շարունակուի նաեւ անոր մեկնումէն ետք ալ` փաստելով, որ նման ընկերներ մեռած չեն, այլ կը շարունակեն ապրիլ մեր կողքին, կը մնան մեր սիրտերուն ու յուշերուն մէջ:
Հանդիպումը առիթ եղաւ սրտի խօսքերու, յուշերու եւ Սարգիսի կեանքէն մանրապատումներու վերաքաղի, անոր բանաստեղծական գործերուն եւ խոհերուն հետ հաղորդակցութեան, ինչպէս նաեւ նկարագրային որոշ գիծեր լուսարձակի տակ բերելու, յիշելու` հայրենասիրութիւնը, մայրենիին հանդէպ պաշտամունքը, դաշնակցական զինուորագրեալի արժանիքները, բանասէրի յատկանիշները, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ կաթողիկոսութեան յարկին տակ հայագիտական աշխատանքներու եւ դաստիարակի հանգամանքը, բայց մանաւանդ բանաստեղծ, բարութեամբ հարուստ հոգիով մը օժտուած` մեծ մարդ ըլլալը, ինչ որ կը շեշտէ իր ու նմաններու կորուստով մեծցող բացը…
Այս ու բազում արժանիքներ արտայայտութիւն գտան Վաչէ Բրուտեանի, Խոսրով Ասոյեանի, Սեդօ Պօյաճեանի, Սարօ Նազարեանի, Վարուժ Ուրֆալեանի, Գէորգ Սարգիսեանի, Արփի Համբարեան-Ճիէրեանի, Խաժակ Տիքիճեանի եւ Սարգիս Մահսէրէճեանի յուշերուն, սրտի խօսքերուն եւ վկայութիւններուն ընդմէջէն: Բնականաբար կարելի չէր Սարգիս Կիրակոսեանի կեանքին, գործին, գրական ու ազգային գործի վաստակին մասին ամբողջական ու ընդգրկուն պատկեր մը կազմել նման մտերմիկ արտայայտութիւններով. յուսալի է, որ ատիկա կատարուի համապատասխան մօտեցումով յուշահանդէսի մը կազմակերպումով…: Այսուհանդերձ, իւրաքանչիւր խօսք տարբեր գոյնով ծաղիկ մը աւելցուց աննիւթական ծաղկեփունջին վրայ, որ ահա իբրեւ հարազատներու, գրչակիցներու եւ ընկերներու կողմէ կազմուած պսակ` Լոս Անճելըսէն կը հասնի Պէյրութ, զետեղուելու համար անոր թարմ շիրիմին` շեշտելու, որ Սարգիս Կիրակոսեանի գործն ու վաստակը, ցարդ անտիպ մնացած գործերը պէտք է ունենան տիրութիւն ընողներ:
ԸՆԿԵՐ ՄԸ
30 օգոստոս 2015
