Քառասուն օրեր առաջ անդամ մը եւս յաւերժ կը բաժնուէր ՀՕՄ-ի մեծ ընտանիքէն. անդամ մը, որ իր երիտասարդական օրերէն մինչեւ իր մահը` Յունաստանի մէջ, սրտին մէջ պահեց Լիբանանահայ օգնութեան խաչը, որուն անդամակցած էր շատ կանուխէն: Իր կեանքին վերջին տարիները անցուց Յունաստան, իր զաւկին` Եւա Տէրվիշեան-Պէրպէրեանին մօտ, ուր շարունակեց ապրիլ ԼՕԽ-ով, նոյն ատեն պահելով ՀՕՄ-ի մեծ ընտանիքին հանդէպ իր սէրն ու հետաքրքրութիւնը:
Նախկին Էշրեֆիէ թաղամասը լեցուն էր հայութեամբ ու կեանքը կ՛եռար հոն հայկականութեամբ լեցուն մշակութային, եկեղեցական, մարզական ու բարեսիրական բոլոր մարզերուն մէջ: Ամբողջ Էշրեֆիէն հաւաքական եւ միասնական ընտանիքներու խումբ մըն էր, եւ իւրաքանչիւր ընտանիքը իր բաժինը ունէր թաղին հասարակական կեանքին մէջ: Այդ ընտանիքներէն մէկն էր, Սէթեան ընտանիքը, որ իր բոլոր զաւակներով նետուած էր այդ եռուզեռին մէջ: Այդ ընտանիքին զաւակներէն մէկն էր ընկերուհի Երանուհի Տէրվիշեանը:
Կանուխէն անդամագրուած էր ԼՕԽ-ի Էշրեֆիէի մասնաճիւղին եւ իրեն նման ժրաջան ու հաւատաւոր ընկերուհիներու հետ գործօն դերակատարութիւն ունեցած էր մասնաճիւղի բոլոր ծրագիրներուն յաջող իրագործման աշխատանքներուն մէջ: Ան յաճախ գործած էր որպէս վարչական անդամ եւ վարած` ատենադպրուհիի պաշտօնը բծախնդրօրէն եւ հաւատքով: Ան նաեւ մաս կազմած էր Լիբանանահայ օգնութեան խաչի Օրիորդաց միութեան, որ Շրջանային վարչութեան կողքին կը զբաղէր սաներով, արծուիկներով, գրական-գեղարուեստական ծրագիրներու մշակումով եւ կազմակերպութեամբ` զարգացնելու համար հայուհին: Ընկերուհի Երանուհին , այլ հայուհիներու շարքին, հետեւելով Լեւոն Շանթի, Նիկոլ Աղբալեանի, Կոմսի եւ այլ մտաւորականներու դասախօսութիւններուն, մասնակցելով վարչութեան կազմակերպած կլոր սեղաններուն եւ հետաքրքրաշարժ նիւթերով զրոյցներուն` զարգացուց իր գիտութիւնը եւ դարբնեց իր միութենական կերպարը: Ինչ որ սորվեցաւ, փորձեց փոխանցել իր շրջանի անդամուհիներուն: Բազմաթիւ անգամներ որպէս պատգամաւոր մասնակցեցաւ ԼՕԽ-ի գերագոյն` պատգամաւորական ժողովներուն եւ ներկայացուց իր մասնաճիւղի տեսակէտներն ու առաջարկները: Համբերող եւ անաչառ վարչականն էր ան եւ յարգալից միութենականը` իր բոլոր գործակիցներուն հանդէպ:
Լիբանանի մէջ, երբ առողջական վիճակը վատթարացած էր, իր ընկերուհիները կ՛այցելէին իրեն, կը կատարէր իր միութենական պարտաւորւթիւնը եւ մնայուն կերպով կը հետեւէր մասնաճիւղի գործունէութեան եւ իր քաջալերանքներով կը փորձէր ներշնչել գործող անդամները:
Իր մահը կը սգան իր այնքան սիրած ընկերուհիներն ու բարեկամները` իրենց մտքին մէջ վառ պահելով ազնիւ եւ գործօն ընկերուհիի մը գեղեցիկ յիշատակը:
ԸՆԿԵՐՈՒՀԻ ՄԸ
