Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ
Այսօր, բոլոր ժամանակներէն աւելի, անհրաժեշտութիւնը կը զգացուի երիտասարդութեան ներդրումին:
Կը հաւատանք, որ երիտասարդութիւնը նոր աւիւն ու կեանք է: Այսինքն, բոլոր մակարդակներու վրայ անոր ազգային, հասարակական, միութենական եւ քաղաքական մասնակցութիւնը իր դրական անդրադարձը կ՛ունենայ:
Պէտք չէ վախնանք անոնց համարձակ եւ խիզախ քայլերէն: Մեր աշխատանքներու շարունակականութիւնը կրնանք ապահովել միա՛յն անոնց դրական ներդրումով:
Ժամանակին ընդհանրապէս առիթ չէր տրուեր երիտասարդներուն, որպէսզի իրենք զիրենք փաստեն: Երիտասարդներուն մուտքը դժուար ու անընդունելի էր տարբեր բնագաւառներու մէջ:
Այսօր ժամանակը փոխուած է: Վերապահութիւններ կան աշխատելաոճի, մակերեսայնութեան եւ շարունակականութեան պահպանման իմաստով: Սակայն միւս կողմէ աշխատանքի դաշտերը բաց են. նոյնիսկ վերոնշեալ վերապահութիւններով, աշխատանքներ վստահելու պատրաստակամութիւնը առկայ է:
Երիտասարդութիւնը պէտք է վերցնէ ձեռնոցը, պէտք է հաւատայ համայնքին ծառայելու սկզբունքին: Ամէնէն կարեւորը` պէտք է շարունակական եւ հետեւողական ըլլայ իր կատարած գործին մէջ:
Յառաջիկայ տարիներուն լիբանանահայութիւնը մարդուժի հարց պիտի ունենայ: Փաստօրէն, մամուլի, գործավարութեան, կրթական, մշակութային գործիչի եւ հայագիտական պաշարով օժտեալ մարդուժի տագնապը տարուէ տարի աւելի զգալի կը դառնայ ու պիտի դառնայ:
Աւելի՛ն. մեր բարեսիրական եւ առողջապահական միութիւններուն մէջ նորարարութեան եւ նոր աշխատելաճի վերաբերող որոշումներ պէտք է տրուին:
Այս բոլորին վրայ կ՛աւելնայ մեր կառոյցներուն քաշողականութեան պակասը. ինչպէս հայ աշակերտը օտար վարժարան կ՛երթայ, այդպէս ալ հայ երիտասարդը կը նախընրէ օտար հաստատութիւններու մէջ ծառայել, որովհետեւ հայկական հաստատութիւններուն մէջ անապահով կը զգայ:
Մեկնելով այն սկզբունքէն, որ երիտասարդութիւնը միշտ ալ նոր թափ կու տայ աշխատանքներուն, ոչ մէկ ճիգ պէտք է խնայենք, որպէսզի առաւելագոյն չափով երիտասարդականացնենք մեր կառոյցները:
Մենք ընդհանրապէս կ՛ակնկալենք ու կը սպասենք, որ երիտասարդութիւնը երբ հասակ նետէ մեր դպրոցներուն եւ մեր միութիւններու շարքերուն մէջ, անպայման վերադառնայ մեզի: Սակայն կը մոռնանք, որ երիտասարդը դպրոցական կեանքէն ետք, երբ համալսարանական կեանքի կամ ազատ ասպարէզի մէջ նետուի, առանձին կը զգայ, որովհետեւ մենք տակաւին չունինք համալսարանական ֆոնտեր կամ աշխատանքի որոնման գրասենեակներ: Կեանքի այս մաշեցնող հեւքին մէջ, երբ ան առանձինն կը դիմագրաւէ դժուարութիւնները, բնականաբար կը հեռանայ միութենական եւ այլ աշխատանքներէ: Պէտք է անպայման նկատի ունենանք վերոնշեալ պարագան, որպէսզի լաւապէս հասկնանք երիտասարդներուն վերապահութիւնները:
Այս բոլորէն ետք դարձեալ կը շեշտենք, որ երիտասարդութիւնը մեծ դեր ունի ստանձնելիք մեր այսօրուան եւ վաղուան աշխատանքներուն մէջ:
