Երէկ՝ երկուշաբթի, 2 փետրուար 2015-ի երեկոյեան ժամը 7:00-ին, «Ազդակ»-ի «Ժիրայր Պուտագեան» մամլոյ ուսումնասիրութեան կեդրոնին մէջ, համագործակցաբար Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակի Լիբանանի կեդրոնական մարմինին եւ «Ազդակ»-ի խմբագրութեան միջեւ, տեղի ունեցաւ «Ազդակ»-ի մամլոյ լսարաններու շարքին 99-րդը՝ «Հայոց ցեղասպանութեան արդի իրաւական խնդիրները» նիւթով։ Զեկուցաբերն էր Հայաստանի Հանրապետութեան Սահմանադրական դատարանի իրաւախորհրդատուական բաժնի վարչութեան պետ դոկտ. Վլատիմիր Վարդանեան։
Լսարանի բացման խօսքը արտասանեց «Ազդակ»-ի տնօրէն եւ գլխաւոր խմբագիր Շահան Գանտահարեան, որ ներկայացուց դասախօսը, շեշտելով 100-ամեակի այս հանգրուանին հատուցման ընդհանուր թղթածրարի պատրաստութեան համար նիւթին ներկայացուցած կարեւորութիւնը։
Դոկտ. Վլատիմիր Վարդանեան իր զեկուցումը բաժնեց 3 հիմնական մասերու։ Նախ եւ առաջ ան խօսեցաւ Հայոց ցեղասպանութեան միջազգային իրաւական հիմնահարցերուն վերաբերող ազդակներուն մասին՝ շեշտը դնելով արդի իրաւական այն հարցերուն վրայ, որոնք գոյութիւն ունին այսօր Ցեղասպանութեան ճանաչման եւ դատապարտման գործին վրայ։ Ան նկատել տուաւ, որ նախ եւ առաջ պէտք է հասկնանք, թէ Հայոց ցեղասպանութեան նկատմամբ ի՛նչ կիրարկելի իրաւունքներ կրնանք օգտագործել եւ ի՛նչ բանի հիման վրայ կրնանք պահանջ ներկայացնել։ Ան շեշտեց, որ եթէ ցեղասպանութեան պարագային ցոյց տանք, թէ յարձակումները թիրախ ունէին եւ ուղղուած էին միայն մարդկային խումբի դէմ, աւելի հաւանական է միջազգային կամ այլ ատեանի մէջ հիմնաւորել արարքը իբրեւ ցեղասպանութիւն։ Երկրորդ բաժինով ան ամփոփ կէտերու մէջ անդրադարձաւ այն հարցերուն, որոնք կը վերաբերին դատավարական այն ընթացներուն, որոնց միջոցով կարելի է պահանջատիրութեան փաստերը հասցնել յաղթական հանգրուանին եւ հատուցման։ Երրորդ բաժինով ան խօսեցաւ Հայոց
ցեղասպանութեան ժխտողականութեան, մասնաւորապէս Մարդու իրաւունքներու եւրոպական դատարանին մէջ ակնկալուելիք վճիռին մասին եւ ներկայացուց թուրք ազգայնական գործիչ Տողու Փերինչեքի արարքին հիմնական առանձնայատկութիւնները՝ նկատել տալով, որ Փերինչեք ընդունած է, որ 1915-ին ցաւալի դէպքեր տեղի ունեցած են, սակայն յայտնած է, թէ կարելի չէ զանոնք ցեղասպանութիւն անուանել։ «Եթէ Ողջակիզումը պատժելի է, պատժելի է նաեւ Հայոց ցեղասպանութիւնը», շեշտեց դոկտ. Վլատիմիր Վարդանեան։
Վերջին բաժինով ան անդրադարձաւ նաեւ հատուցման հիմնական եղանակներուն եւ ձեւերուն։
Աւարտին առիթը տրուեցաւ ներկաներուն լուսաբանական հարցումներ ուղղելու բանախօսին։
