ՇԱՀԱՆ ԳԱՆՏԱՀԱՐԵԱՆ
Ամէն անգամ, որ խնդրանք մը, պատուէր մը կամ իրականանալի աշխատանք մը ունէր յանձնարարելիք ընկ. Վահանը, դիմելով տուեալ ընկերոջ, իրեն յատուկ հիւմըրով, պատուէրը անպայման կատարելու գրաւչութիւն պարուրելով կ՛ըսէր. Հայրենիքը ձեզ չի մոռանայ: Առանց հրահանգչական ոճի, առանց բռնութեան, առանց համոզելու յատուկ ճիգի, խնդրանքը, պատուէրը կամ հրահանգը կատարուած էր. եւ կատարուած էր սիրով, գոհ, գոհունակ, հանգիստ, ժպիտով: Ժպիտով ու հիւմըրով փոխանցուած, ժպիտով ու հիւմըրով ընկալուած եւ նոյնքան սիրով կատարուած:
Գուցէ ա՛յս էր ընկ. Վահանի գրաւչութեան գաղտնիքը ամէնէն շատ: Իր մասնագիտութեան, իր պատրաստաբանութեան, հռետորական հմտութեան, շրջապատին մէջ կեդրոն դառնալու բնածին յատկութեան, կուսակցական եւ պետական մտածողութիւններու համատեղման արուեստի տիրապետման վահանեան արժէքներուն առընթեր այս անմիջականութիւնը, բայց մանաւանդ անգերազանցելի հիւմըրը Վահանին անձին վրայ կեդրոնացուցած էին այն մագնիսական ուժը, որ իր շուրջ կը հաւաքէր գաղափարակիցներն ու ոչ գաղափարակիցները, հարազատները, ընկերները, գաղափարական հակառակորդները, բոլո՛րը:
Իր իւրայատկութիւններուն, բացառիկ հմտութիւններուն, առաջնորդի եւ ղեկավարի տաղանդաշատ յատկանիշերուն դեռ երկար անդրադարձ կը կատարուի: Ամենաթէժ քննարկումներուն ընթացքին անգամ, երբ ընկ. Վահանը յայտնուէր ամպիոնի ետին, հետեւողը գիտէր, որ սուր ակնարկներով, դիպուկ քննադատութիւններով, երգիծական երանգով ըսուածը տեղ կը հասնէր եւ ենթական անպայման հաշուի կը նստէր կատարուած դիտողութեան հետ: Եւ փաստ է, որ ոչ ոք` ամենաբարձր պաշտօնեայէն մինչեւ խորհրդարանի ոեւէ անդամ ընկ. Վահանի հետ չէր գործածած այն լեզուն, որ այլապէս գործածած էր: Համատարած, ընդհանուր ընկալում կար Վահան Յովհաննիսեանի նկատմամբ: Եւ այս մէկը մեծ առաւել էր ոչ միայն անձին, այլ ընդհանրապէս իր կուսակցութեան:
Ընկ. Վահանը իրաւունքը ունէր հայրենիքի անունով չմոռնալու խոստումներ փոխանցելու: Ինք համակ հայրենիքն էր իր հոգեկերտուածքով, նկարագրով, մտածողութեամբ եւ նուիրումով: Հայրենիքը, գուցէ մեզմէ շատերիս մոռանայ, եւ սա օրինաչափ է ու բնական: Սակայն հաստատ չի մոռանայ ընկ. Վահանին:
