Սեպտեմբեր 21

ՅԱԿՈԲ ԼԱՏՈՅԵԱՆ 

Մեր պատմութեան նոր փուլին սեպտեմբեր 21-ը իր ուրոյն տեղը ունի:

Փաստօրէն անցնող տասնամեակներուն ունեցանք սերունդ մը, որ տեսաւ, այցելեց, վայելեց Հայաստանի անկախ ու ազատ հանրապետութիւնը:

Շրջանային եւ մեծապետական խաղերու զոհ Հայաստանը, բոլոր ժամանակներէ աւելի, այսօր  կարիքը ունի համախմբուած ըլլալու:

Եկեղեցի-պետութիւն, Արցախ-Հայաստան, Հայաստան-սփիւռք, իշխանութիւն-ընդդիմութիւն` բոլորը միասին վիրաւոր եւ ոչ բաղձալի կացութեան մէջ են:

Տարեդարձները առիթ են վերատեսութեան ենթարկելու ի՛նչ ըրինքն ու ի՛նչ աւելի լաւ բան կրնանք ընելը:

Տարեդարձները առիթ են մաքրուելու եւ նոր էջ բանալու:

Տարեդարձները առիթ են նոր սկիզբ դնելու:

Հայաստանի Հանրապետութիւնը, վստահ եմ, եւ բոլորս ալ գիտենք, որ շատ աւելի դժուար եւ ճգնաժամային օրեր անցուցած է:

Սակայն ժամանակը փաստած է, որ ազգային գերխնդիրները եւ գոյամարտի պատերազմը միշտ անձնական հաշիւներէ վեր մնացած են:

Անհրաժեշտը հայրենիքի գոյատեւումն է: Հայ ժողովուրդի երազներու իրականացումն է: Վարդահեղեղ արշալոյսի հաւատքի կամքը ունենալն է:

Բնականաբար կրնանք շրջանցել այս ալ: Կրնանք եւ պէ՛տք է շրջանցենք` յանուն մեր սերունդներու պայծառ ապագային:

Թող սեպտեմբեր 21-ը մեր կեանքին մէջ նոր լոյս եւ յոյս տուող թուական մը ըլլայ:

Յարգենք նահատակները, յարգենք անոնց պատգամը եւ երաշխաւորենք նոր սերունդին ապահովութիւնն ու պայծառութիւնը: Միասնակամ մնալու եւ տոկալու անհրաժեշտութիւնը պէտք է համոզում ըլլայ բոլորին մտքերուն մէջ: Մտածենք, թէ այլընտրանքները ի շահ որո՞ւ պիտի ըլլան, ի նպաստ ինչի՞:

Թող սեպտեմբեր 21-ը մեր կեանքի անկիւնադարձային օրը մնայ միշտ: Մեր կեանքին իմաստ տուող եւ նոր թռիչք ու երազանք ստեղծող տարեդարձ մը ըլլայ:

Աշխարհը, Միջին Արեւելքը, Եւրոպան, Կովկասը, արաբական աշխարհը հրաբուխի վրայ են, եւ մենք իրաւունք չունինք այս պայմաններուն մէջ աւելի ծանր ու ճնշիչ մթնոլորտ մը ստեղծելու: