ԿԱՐՕ ԱՐՄԵՆԵԱՆ
Հասած է ժամը երկիրը պարպելու իր էութենէն: Երկիրը հասցէազրկելու: Երկիրը դիմազրկելու: Երկիրը հայրենազրկելու: Այս է առաքելութիւնը վիշիական իշխանութեան: Ասոր համար է, որ ան ստեղծուած է: Ասոր համար է, որ ան կայ: Եւ այն, ինչ որ տեղի կ՛ունենայ, լիովին օրինաչափ է եւ ունի իր տրամաբանական շարունակութիւնը:
Անդամահատել երկիրը: Յանձնել հայրենական հողն ու ժառանգութիւնը թշնամիին: Ուժականութենէ պարպել բանակը: Կառուցել ոստիկանական անասնական ուժ` երկրի հարազատ քաղաքացին ճնշելու եւ քու իշխանական կաշիդ փրկելու առաջադրութեամբ: Աղաւաղել մեր մշակոյթի հարազատ նորմերը եւ խարդախել մեր ազգային արժեհամակարգը: Պատանդ վերցնել եռեակ իշխանութեանց բերդերն ու սահմանադրութիւնը: Եւ ի վերջոյ թիրախաւորել Հայաստանեայց եկեղեցին` քաղաքական քարոզչութեան ամէնէն շնական զէնքերով: Եւ այս բոլո՛րը` շարունակաբար իրաւազրկելու, կամազրկելու, բարոյալքելու համար ժողովուրդը եւ ոգեպէս ունայնացնելու երկիրը:
Վիշիական իշխանութեան թշնամին մեր ինքնութիւնն է: Սպառնալիքը մենք ենք: Ան չունի արտաքին սպառնալիք: Իր օրակարգը «ներազգային» է: Իր գոյութեան սպառնացող միակ վտանգը երկրի ժողովուրդն է` իր պատմութեամբ, իր հաւատամքով, իր տեսլականով, իր գոյութեամբ, իր էութեամբ: Եւ ինք զինուած է մեր ազգային պաշտպանութեան բոլոր այդ ստորոգելիներուն դէմ: Զինուած է ազդու զէնքերով եւ ռազմավարութեամբ: Ինք վիշիական իշխանութիւնն է, որ (ի՜նչ հեգնանք) ցարդ կը գործէ երկրի ժողովուրդին քուէներով: Լիազօրուա՛ծ` երկրին իսկ կողմէ: Եւ պաշտպանուած` իր արտաքին յենարաններէն: Եւ, անշուշտ, մեծ յոյսեր սնուցանելով իր ապագային հանդէպ:
