ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ
Արդէն անվարան ու այսպէս ասած` առանց բառերը ծամծմելու, Հայաստանում թէ՛ սփիւռքում բարձրաձայնւում է Հայաստան երկիրը պետականազրկելով` հայրենի մեր երկիրը թուրքական վիլայէթի վերածելու «թաւշեայ ծրագրի» նախավերջին փուլերի մասին: Այս առումով, միանգամայն ճիշդ բնութագիր է ռազմաքաղաքական փորձագէտ Հայկ Նահապետեանի «Հայաստանում իշխում է օկուպանտ ռեժիմ-խունթա…» գնահատականը, որն էլ անկլոսաքսոնական աշխարհաքաղաքական ուժային հնամենի կենտրոնի կամակատար` ազրպէյճանաթուրքական դաշինքի համադիր ծրագրի արդիւնքում, սկսեալ` 2018-ի նոյն «թաւշեայ» յեղաշրջումից, զաւթեց հայոց պետական ամբողջական համակարգը…:
Ու արդէն աւելի քան եօթը տարի անց` միեւնոյն բարձրաձայնումները վկայում են հայկական պետականութեան ամբողջական եւ խորքային կազմաքանդման մասին: Հազարերորդ անգամ կրկնելու գնով փաստենք չկան այլեւս նոյն պետականութեան անվտանգութեան հզօրագոյն երաշխիքները հանդիսացած` հայոց Արցախը, հայոց յաղթական բանակը, հայոց փրկարար միասնականութիւնը, պախարակուած ու նսեմացուած է ամէն ԱԶԳԱՅԻՆԸ (կրթական, գիտական, մշակութային, պատմական, հայրենական, հասարակական ու մէկ խօսքով` ազգը զգօն պահող արժէքային բոլոր օրինաչափութիւնները), հայանուն վարչակարգ խունթայի սրբադասուած արժէքներն են, սակայն, սուտ խաղաղութիւնը` նոյն թուրանական հայատեաց ու ցեղասպան դաշինքի հետ, հասարակայնութեան տարբեր եւ ամենակարեւորը` երիտասարդ շերտերի ու խաւերի մէջ պաշտօնի, փողի, կուշտ ապրելու մերօրեայ սին պաշտամունքների տարածումն ու յատկապէս այդ վերջինների ըստ ամենայնի ԱՊԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆԱՑՈՒՄԸ…
Ու ամենեւին էլ հարկ չկայ խօսելու հայանուն վարչակարգի նոյն պետականաքանդ ծրագրի արդիւնքում զրոյացած դիւանագիտութեան ու իբր երկրի շահերից բխող արտաքին քաղաքականութիւնը ղեկավարող գերատեսչութեան մասին, որն փաստօրէն թուրք-ազրպէյճանական ամէնօրեայ ծաղրուծանակներին գէթ բանաւոր պատասխաններ տալուց էլ է վախուորած… իսկ նման գերատեսչութեան առկայութիւնն ինքնին փաստ է այն իրողութիւնների, որոնք դրսեւորւում են «Զանգեզուրի միջանցք»-ի ու հայ-թուրքական սահմանի բացմամբ ու` ոչ աւել, ոչ պակաս, ցեղասպանական դաշինքի հետ «հայերի համար առեւտրային-տնտեսական օգուտներ բերող» յարաբերութիւնների մշակմամբ…
Յարգելի՛ ընթերցող, թուրքական բայց հայանուն իշխանազաւթները` վերոգրեալներից բացի, հրահանգաւորուած հասցրեցին նաեւ ամեն ամենայն լպիրշութեամբ կասկածի տակ դնել Հայոց համազգային ուժի պատմաքաղաքական խորհրդանիշ-գրաւականները` հայոց բազմահազարամեայ հայրենիքի արժեհամակարգն ու սերնդակերտ պատմութեան յիշողութիւնը, Արարատի հայկականութիւնը եւ յատկապէս հայաշխարհի համազգային պահանջատիրութեան հաւատոյ հանգանակ` Հայոց Մեծ եղեռն-Ցեղասպանութիւնը, յար եւ նման` Թուրքիայի ցեղասպան պետութեան ժխտողական կեցուածքի…
Ահաւասիկ նորագոյն փաստը` հայոց երկիրը զաւթող վարչակարգի թուրքահպատակութեան, ոչ այլ ինչ է, եթէ ոչ` հայութեան սրբութեան սրբոց` հայոց առաքելական եւ ազգային եկեղեցու դէմ շղթայազերծած թուրքաբարոյ ոտնձգութիւնը… Հայոց անիրաւուած երկրի` պետականաքանդման վերջին փուլերն են լինելու անտարակոյս` «Արեւմտեան Ազրպէյճան» (Սիւնիք ու մինչեւ իսկ` Երեւանի կենտրոն) երեքհարիւրհազար թուրքութաթար տեղափոխել պահանջող Ալիեւի ծրագրի իրագործումն ու յաջորդաբար` թուրքական եւ ազրպէյճանական դեսպանատների ու այլ գերատեսչութիւնների բացումը, որոնք էլ լիարժէք հայանուն, բայց սոսկ «Իրեւանի վիլայէթի» շուրջ վխտացող 300 ու դեռ գալիք հազարների շահերն ու անվտանգութիւնն են պաշտպանելու մնացեալ հայերից…
Յ.Գ.- Արդէն մեր (դեռեւս) հայրենի երկիր Հայաստանում քաղաքական-հասարակական, գիտական-մտաւորական ու լրագրողական եւ կարեւորը` հոգեւոր-եկեղեցական ողջ շրջանակները ժողովրդական լայն զանգուածներին ՈՏՔԻ ԿԱՆԳՆԵԼՈՒ ճարահատ կոչեր են արձակում, որոնք շղթայօրէն լսելի են դառնում սփիւռքեան գաղթօճախներում… Իսկ Հայաստանի բռնագրաւող վարչակարգ խունթայից ազատագրուելու միակ գրաւականը դա համազգային ու համաժողովրդական կամքի հայավայել կենսագործումն ու նուիրականացումն է` յանուն անխուսափելի եւ նորանոր յաղթանակով ազատագրուող ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ…
