Հուտա Շտիտը նշանաւոր լիբանանցի լրագրող մըն էր, որուն նուիրումը եւ վճռակամութիւնը լուսաւորեցին իր աւելի քան երեսուն տարուան մասնագիտական ուղին:
Ծնած էր 1969-ին, Լիբանանի հիւսիսային շրջանի Ռաշին գիւղին մէջ, Զղարթա: Իր նախնական ուսումը ստացած էր գիշերօթիկ վարժարանի մը մէջ, որ ձեւաւորած է անոր անկախ ոգին: Ապա բարձրագոյն ուսումը շարունակած էր Պէյրութի Սեն Ժոզեֆ համալսարանին մէջ` քաղաքական գիտութիւններու բաժինին մէջ, ուր զարգացուցած է իր լրագրողական կիրքը:
Շտիտի մասնագիտական ուղին ընթացք առած է լիբանանեան հեղինակաւոր զանազան թերթերու մէջ, ներառեալ` «Լիուա», «Նահար» եւ «Լ՛Օրիան լը ժուր»: Ապա աշխատած է «Լիբանանի Ձայն» ձայնասփիւռի կայանին մէջ:
Մօտաւորապէս քսան տարի առաջ ան միացաւ «Էլ.Պի. Սի.» պատկերասփիւռի կայանի` նախագահական պալատին մէջ հաւատարմագրուած իբրեւ լրագրող լուրեր հաղորդելու համար: Իր գործին ընթացքին ճանչցուեցաւ յատկապէս իր անվախ դաշտային լրագրութեամբ, որուն մէջ մեծ նուիրումով կը լուսաբանէր կարեւոր ազգային իրադարձութիւնները:
Անձնական կեանքին մէջ Շտիտ խոր ցնցումներ ապրեցաւ: 21 տարեկանին ամուսնացաւ Զիատ Սաատէի հետ, որ կարճ ժամանակ մը ետք մահացաւ քաղցկեղէն: Այս մեծ կորսուտը խորացուց անոր կարեկցանքը եւ պայքարի ոգին, որոնք յայտնապէս կ՛արտացոլային իր լրագրողական գործունէութեան մէջ:
Շտիտ ինք ալ, իր կարգին, քաղցկեղին դէմ պայքարի սկսաւ 2014 թուականին: Քիմիաբուժութենէն ետք, որոշ ժամանակ վերականգնման ընթացք մը ապրեցաւ, սակայն տարիներ անց հիւանդութիւնը դարձեալ վերանորոգուեցաւ: Իր առողջական բոլոր մարտահրաւէրներուն առջեւ ան մնաց խորհրդանիշ յոյսի եւ տոկունութեան` յաճախ արտայայտելով իր հաւատքը եւ վճռակամութիւնը:
Մարտ 2025-ի սկիզբը Լիբանանի նախագահ Ժոզեֆ Աունը եւ անոր կինը` Նաամաթ Աունը, պատուեցին Շտիտը` շուրջ 30 տարի նախագահական պալատին մէջ իբրեւ լրագրող ծառայելուն համար եւ անոր լրագրողական մեծ վաստակին ու աննկուն կամքին համար` հանրապետութեան նախագահութեան վահանակով: Այս յիշարժան արարողութիւնը անոր վերջին հրապարակային ելոյթը եղաւ:
Հուտա Շտիտ մահացաւ 21 մարտ 2025-ին` 56 տարեկան հասակին: Անոր յուղարկաւորութիւնը տեղի ունեցաւ Կեդրոնական Պէյրութի Մար Ժըրժոս եկեղեցւոյ մէջ, ուր համախմբուած էին` ընտանիքը, գործընկերները, քաղաքական գործիչները եւ բոլոր անոնք, որոնք կը գնահատէին անոր ժառանգութիւնը: Անկէ ետք վաստակաշատ լրագրողին մարմինը փոխադրուեցաւ Զղարթայի կարծեմ Ռըշիին գիւղաքաղաքը, ուր Մար Ժըրժոս եկեղեցիին մէջ ալ արարողութիւն կատարուեցաւ:
Իր մահը խոր կորուստ մըն է Լիբանանի լրագրողական աշխարհին համար, սակայն անոր ձգած ժառանգութիւնը անկեղծ լրագրութեան, քաջութեան եւ ճշմարտութեան նկատմամբ յանձնառութեան խորհրդանիշ պիտի մնայ: