Ժաաֆարականներու միւֆթի շէյխ Ահմետ Քապալան ուրբաթ օրուան նամազի ընթացքին յայտնեց. «Նախքան լիբանանցի ղեկավարները, լիբանանցի ժողովուրդին կ՛ըսեմ` ո՜վ լիբանանցիներ, կ՛ուզենք միասին ապրիլ: Լիբանանեան ընտանիքը լիբանանեան քաղաքականութենէն հին է, եւ լիբանանցի ժողովուրդի կապերը ներքին քաղաքական կապերէն մեծ են, եւ քրիստոնեան իսլամին գործընկերն է, խտրութիւնը պառակտում է, երկիրը բոլորին է, կրօնը կարեկցանք, ողորմութիւն, գործընկերութիւն, սէր, միասնութիւն, գործակցութիւն, անվտանգութիւն, ապահովութիւն, իսկ ամէն անիրաւութիւն, փտածութիւն, դաւաճանութիւն եւ ատելութիւն կրօնի հետ որեւէ կապ չունի, եւ այս է մեր ազգային գործընկերութեան խորքը»:
Քապալան ընդգծեց, որ պահանջուածը «համակեցութեան կառավարութիւն մըն է եւ Ազգային ուխտին համահունչ իշխանութիւն մը, որ ազգային միասնականութիւն կ՛իրագործէ: Օտարը էր եւ կը շարունակէ մնալ Լիբանանի պատմական հիւանդութիւնը, եւ Լիբանանի համար չկայ աւելի վատ թոյն, քան արտաքին դաւը, որովհետեւ օտարը չարիք է, իսկ անկէ աւելի չարը ներքին պառակտումն է»:
Ան խօսքը «այս երկրի ղեկավարներուն» ուղղելով ըսաւ. «Պէտք է հասկնան, որ համայնքներու զգացումներով եւ իւրայատկութիւններով խաղալը վտանգաւոր ու մերժելի է: Պէտք է միասին նստինք լուծելու համար մեր ազգային խնդիրները` հեռու մնալով ատելութեան ու սադրանքի ոճէն: Հայրենասէր ու արդար քրիստոնեան զիս կը ներկայացնէ, եւ Լիբանանի վրայ վախը միայն վարձկանի դերակատարութենէն կը բխի»:
«Լիբանանի ուժը իր ուժին մէջ է, եւ տկարը շրջանային ու միջազգային առումով տեղ չունի: Զինադադարի հսկողութեան յանձնախումբէն կը պահանջուի թափանցիկ, անկեղծ ու վճռական կեցուածք մը, եւ պիտի չընդունինք երկրին մէջ յաւելեալ շանթաժի ենթարկում եւ անոր գերիշխանութեան ոտնահարում:
«Երկրին մէջ քաղաքական անվտանգութիւնը համախմբման, գործընկերութեան ու հայրենասիրութեան կառավարութեան մէջ է, եւ այս պատմական պահուն ազգային պարտականութիւնը նախագահ Ժոզեֆ Աունի եւ նշանակեալ վարչապետ Նաուաֆ Սալամի ուսերուն է` կազմելու համար Ազգային ուխտին համահունչ կառավարութիւն մը, որ կրնայ Լիբանանը ոտքի կանգնեցնել, մանաւանդ որ երկրին արիւնը կը հոսի, եւ շրջանի կացութիւնը անորոշ է: Քաղաքական բեւեռացումը Լիբանանի վերականգնման արգելք կը հանդիսանայ: Լեռնալիբանանի շահը Ժապալ Ամելի շահն է, եւ Պեքայի շահը հիւսիսային Լիբանանի շահը, եւ որպէսզի երկիրը ոտքի կանգնի, պէտք է Պէյրութը մնայ ազգային գործընկերութեան մայրաքաղաքը` հեռու մնալով Լիբանանի մէջ միջազգային քաշքշուքի խաղէն», նշեց շէյխ Քապալան:
