ՍԻՄՈՆ ԿՈՍՏԱՆԴԻՆԵԱՆ
Լիբանանցի պէյրութահայ`
Թիթեղներով բնակավայր
Շինեցիր դուն ու ապրեցար
Ճահիճներու մէջ հիւանդկախ,
Հոգիիդ մէջ փոխադրեցիր
Հայ դպրոցդ,եկեղեցիդ,
Երազներդ,մշակոյթդ
Կերտեցիր դուն ճանկերովդ:
Լիբանանցի եղբայրներս
Յաճախ այսպէս կ՛ըսեն ինծի:
– Դուք հոս եկաք գաղթականներ`
Մեր քաղաքը` տկար, անտէր,
Չքանդեցիք, միշտ շինեցիք
Լիբանանը մեր գեղեցիկ:
Պատերազմներ, օտար զէնքեր
Չկրցան ձեզ ծունկի բերել:
Որդիներդ ներկայացան
Արիւնարբու մահուան խորան,
Բայց մնացիր դուն Լիբանան,
Պիտի մնաս յաւերժական:
Հայորդիներդ հաւատարիմ
Քեզ չեն մոռնար ամենեւին:
Թեւերուդ տակ մեզ պահեցիր:
Քեզ չենք լքեր մենք առանձին:
Լիբանան
