Ամերիկայի Հայ աւետարանչական ընկերակցութեան (AMAA) Վարչական խորհուրդը խոր վիշտով գուժեց իր գործադիր տնօրէն Զաւէն Խանճեանի (31 յուլիս 1944 – 9 օգոստոս 2024) մահը, որ պատահեցաւ 9 օգոստոս 2024-ին, Կլենտէյլի (Քալիֆորնիա) մէջ:
«Ամերիկայի Հայ աւետարանչական ընկերակցութեանը կը սգայ իր գործադիր տնօրէնին` Զաւէն Խանճեանին մահը, որ 10 տարի ծառայեց ընկերակցութեան իր այս պաշտօնով, առաւելագոյն հոգատարութեամբ եւ նուիրումով: Իրականութեան մէջ անոր ողջ կեանքը եկեղեցւոյ, համայնքին եւ ողջ հայութեան ծառայելու օրինակ եղած է թէ՛ սփիւռքի եւ թէ՛ հայրենիքի մէջ», ըսաւ AMAA-ի Վարչական խորհուրդի նախագահ տոքթ. Նազարէթ Տարագճեան: «Ան իսկական ղեկավար էր, շատ սիրուած ընկերակցութեան աշխատակազմին, Վարչական խորհուրդի անդամներուն եւ աջակիցներուն կողմէ: Ան տեսիլքի մարդ էր, մեծ հաղորդակից, բազմաշնորհ գրող եւ հրապարակախօս: Ան բարի մարդ էր, ընտանիքի մարդ էր, եւ անոր բազմաթիւ թոռները անոր կեանքի լոյսն էին: Ամէնէն առաջ ան անսասան հաւատքի տէր մարդ էր եւ Քրիստոսի իսկական զինուոր: Զ. Խանճեանի մահը մեծ կորուստ է Ամերիկայի Հայ աւետարանչական ընկերակցութեան, Հայ աւետարանական եկեղեցիին, հայ ազգին եւ ողջ մարդկութեան համար: Թող Սուրբ Հոգին մխիթարէ անոր ընտանիքը եւ բարեկամները, եւ թող Տէրը օրհնէ անոր յիշատակը»:
Ամերիկայի Հայ աւետարանչական ընկերակցութեան հրապարակած գոյժին մէջ կը նշուի, որ ամուսին, հայր, մեծ հայր, մեծ հայ, հեղինակ, հայկական մշակոյթի եւ ժառանգութեան ջատագով Զաւէն Խանճեանը խաղաղութեամբ հեռացաւ կեանքէն` շրջապատուած իր սիրելի ընտանիքով:
Զաւէն Խանճեան ծնած էր սփիւռքահայութեան քաղաքամայր «Երազային» Հալէպի մէջ, 31 յուլիս 1944-ին: Ան Հայոց ցեղասպանութենէն վերապրած Վազգէն եւ Վերժին Խանճեաններու հինգ զաւակներէն մէկն էր: Մեծցած էր Հալէպի Հայ աւետարանական եկեղեցւոյ մէջ, եւ եղած էր երիտասարդաց խումբին գործունեայ մէկ անդամը:
Հալէպի մէջ նախնական եւ երկրորդական ուսումը ստանալէ եւ Ալեփփօ քոլեճը աւարտելէ ետք, 1967-ին աւարտած է Պէյրութի ամերիկեան համալսարանը` ստանալով պսակաւոր արուեստից տիտղոսը առեւտրական վարչագիտութեան մէջ:
Նոյն տարին ան մեկնած է Արաբական ծոցի երկիրները, ուր 13 տարիներու աշխատանքին զուգահեռ, մտերիմներու հետ ամէնուրեք հիմնած է հայկական ովասիսներ:
1973-ին ամուսնացած է Սոնա Քէլիկեանի հետ, եւ ընտանիքը օրհնուած է երեք զաւակներով` Վազգէն, Հրակ եւ Վանայ:
1979-ին ընտանեօք փոխադրուած է Միացեալ Նահանգներու Քալիֆորնիա նահանգը, ուր յաջորդող 35 տարիներուն տարած է աշխուժ, գործօն եւ ծառայասէր գործունէութիւն գաղութին կրթական, եկեղեցական, ազգային, ընկերային եւ հասարակական կեանքին մէջ, վարելով ղեկավար դերեր` «Մերտինեան» հայ աւետարանական վարժարանի, Միացեալ հայ աւետարանական եկեղեցւոյ, «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի, Հիւսիսային Ամերիկայի Հայ աւետարանական միութեան, «Սուրիահայութեան զօրակցութեան հիմնադրամ»-ի Glendale Family YMCA-ի, The Salvation Army Corp-ի, Americans For Artsakh-ի եւ Armenian American Real Estate Association-ի մէջ:
1982-2014 տարիներուն վարած է իր սեփական անշարժ կալուածներու ընկերութիւնը:
2014-ի յուլիսին հրաւիրուած է վարելու Ամերիկայի Հայ աւետարանչական ընկերակցութեան գործադիր տնօրէնի պաշտօնը, Փըրեմըս, Նիւ Ճըրզիի մէջ, ուր գործեց մինչեւ իր մահը: Իր 10-ամեայ պաշտօնավարութեան ընթացքին ան վերահսկեց բազմաթիւ կարեւոր իրադարձութիւններու, ինչպէս` Երեւանի «Խորէն եւ Շուշանիկ Աւետիսեան» վարժարանի բացումը, 2015 թուականի Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցի ոգեկոչումը, Ամերիկայի Հայ աւետարանչական ընկերակցութեան հարիւրամեակի յաջող հանգանակութիւնը եւ տօնակատարութիւնը` 2018-ին:
Աշխատակցած է երկլեզու հայ մամուլին: Խմբագրութիւններու ուղղուած իր նամակները լոյս տեսած են արաբական, ամերիկեան եւ հայկական մամուլին մէջ: Հեղինակ է երեք հատորներու` «Սրտի եւ մտքի ցոլքեր» (2011), «ՀԱԼԷՊ-առաջին կայարան» (2013) եւ «Այս տունը քո՞ւկդ է, թէ՞ իմս» (2017):
Հայաստան-սփիւռք յարաբերութիւններու ամրապնդման եւ հայապահպանութեան գործին իր ներդրած աւանդին համար Զ. Խանճեան արժանացած է բազմաթիւ պարգեւներու, որոնց կարգին` 28 մայիս 2017-ին Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսեանի կողմէ անոր շնորհուած «Երախտագիտութեան մետալ»-ին: 13 սեպտեմբեր 2019-ին ստացած է պատուաւոր անդամի կոչում` Հայաստանի Գրողներու միութեան:
Ան անդամ էր Լոս Անճելըսի Միացեալ հայ աւետարանական եկեղեցւոյ:
Զաւէն Խանճեան իր ետին կը թողու իր կինը` Սոնան, երեք զաւակները` Վազգէն, Հրակ եւ անոր կինը` Միշել, եւ Վանան ու անոր ամուսինը` Արմէն Վարդանեանը, հինգ թոռներ եւ մէկ թոռնուհի, քոյրերը` Լորա Փրաթերը եւ Տիքի Տատը եւ եղբայրը` Տիգրան Խանճեանը եւ անոր կինը` Մարիեթ-Աստղիկը: Անոր քոյրը` Անահիտ Թերճիմանեանը, մահացած էր ապրիլ 2024-ին:
Զաւէն Խանճեանին կորուստը պիտի սգան ոչ միայն իր ընտանիքն ու բարեկամները, այլ նաեւ` մեծ հայ համայնքը, որուն ան ծառայեց այնքան անձնուրաց:
Յիշատակի պաշտամունքի տեղեկութիւնները պիտի հաղորդուին յառաջիկային:
