ՍԻԼՎԱ ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ- ԻՍԿԻԿԵԱՆ
Այսօր դիտեցի քաղաքս, ուր տակաւին առկայ են Պէյրութի նաւահանգիստի պայթումին անջնջելի հետքերը` չորս տարիէ քանդուած ելեկտրականութեան ընկերութեան շէնքը, վառելանիւթի կայանին փլատակները, կիսափուլ շէնքերը, անխնամ մայթերը… եւ` անմիջապէս կողքին գտնուող նոր սարքաւորումով շքեղ վաճառատուները, եւրոպական ոճով մեծաթիւ ճաշարանները, փարիզեան ճաշակով զարդարուած սրճարանները, ճարտարօրէն վերանորոգուած շէնքերը…
Հակասական այս երեւոյթներէն եւ պայթումին դառնութիւնը ապրած ըլլալու փորձառութենէս ծնաւ այս բանաստեղծութիւնը:
Պէյրութ Երէկ Եւ Այսօր
Փշուրներու տարափով խեղանդամ,
Ողներդ ջարդուած ու մեղկացած,
Փէշերէդ դուրս ժայթքեց արեան հեղեղ
Եւ անմեղ նահատակներու դիեր:
Վայրագութեամբ սաւառնող միտքեր,
Որոնց թռիչքին ու հարուածին տակ,
Թունաւոր ու անխիղճ խարաններով
Վաղաժամ կռացար պառաւի մը նման:
Զաւակներուդ վայնասունը չլսուեցաւ
Չքացաւ ահաւոր դղրդիւնին մէջ:
Լեղի սարսափը` կանաչ թոյն ծորաց,
Վիշտի մագիլները` սգակիրը յօշոտեց:
Անարդարութեան զոհասեղանին գամուած
Հրէշային արարք մը, զանգուածային սպանդ,
Որ լռութեան տիղմին մէջ մնաց խեղդամահ
Կուրացած ամբոխներու լուսարձակին տակ:
Խաբեցին քեզի, Պէյրո՛ւթ, քսակ մը արծաթով,
Յուդայական ողորմելի համբոյրներով…
Ծեփեցին դէմքդ` թէժ ներկ ու շաղախով
Դիակներդ խոցեցին մոռացութեան բահով:
***
Այսօր սիրահարի մը հմայքով կը դիտեմ քեզ
Աղէտին «արձագանգը» լիովին յանգած չէ
Ունիս կիսաքանդ շէներ ու մխացող սպիներ,
Բայց եւս գեղեցիկ ու ՆՈՐ յայտնութիւններ:
Կը հաւատամ քեզի, վերականգնող Պէյրո՛ւթ,
Անսպառ յոյսով ու մշտանորոգ եռանդով
Պիտի զարմացնես ու հիւրընկալես աշխարհը
Եւ մնաս խորհրդաւոր ու գեղեցիկ քաղաքս:
