Միշել Տիք-Խորոզեանի Յիշատակին

• ՀՄԸՄ-Ի ԼԻԲԱՆԱՆԻ ՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ
• ԷՅՊԷԶԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿՑԱԿԱՆ ՄԻՈՒԹԻՒՆ
• «ՄԵՆԶԱ» ՎԱՐԿԻ ԵՒ ԽՆԱՅՈՂՈՒԹԵԱՆ ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ
  

Քառասուն օրեր առաջ վերջին հրաժեշտ տուինք ՀՄԸՄ-ական վեթերան եղբօր մը` Միշել Տիք-Խորոզեանին, որ ունէր մարդկային բազմաթիւ արժանիքներ: Ազնիւ էր, անձնուրաց ու ծառայասէր:

Եղած է ՀՄԸՄ-ի Պէյրութի մասնաճիւղի գայլիկ, ապա սկաուտ եւ հետագային փոխանցուած է ՀՄԸՄ-ի Անթիլիասի մասնաճիւղ, ուր եղած է նաեւ վարչական: Նաեւ մաս կազմած է ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութեան զանազան յանձնախումբերու, ապա ընտրուած Շրջանային վարչութեան անդամ` հինգ շրջան, ուր տարիներ շարունակ ձեռնհասօրէն վարած է հաշուապահի պաշտօն, ստանձնելով նաեւ ճատրակի յանձնախումբի ներկայացուցիչի պաշտօն:

Ան շրջան մը եղած է ներկայացուցիչ ՀՄԸՄ-ի Շրջանային աղջկանց պասքեթպոլի յանձնախումբին: Մասնակցած է Լիբանանի ՀՄԸՄ-ի ներկայացուցչական ժողովներու, ինչպէս նաեւ միութեան բարձրագոյն` Պատգամաւորական ժողովին: Ան 2008-ին արժանացած է ՀՄԸՄ-ի «Ծառայութեան շքանշան»-ի:

Հակառակ իր ունեցած բազմակողմանի կարողութիւններուն` Միշել Տիք-Խորոզեանին համար անծանօթ էին փառքն ու դիրքը, որովհետեւ հաւատացող էր սեւ աշխատանքին:

Հաւանաբար ոեւէ անծանօթ եղբ. Միշելի հետ առաջին հանդիպման այն տպաւորութիւնը կ՛ունենար, որ խիստ եւ պահանջկոտ մէկն է, բայց անմիջապէս կը փոխէր իր  կարծիքը` համոզուելով, որ արդար, բարեսիրտ եւ համեստ հոգի մը կար այդ խիստ նկատուած անձին մէջ:

Սիրելիի մը կորուստին անակնկալ գոյժը կը ստիպէ մեզի, որ անցեալի քաղցր յիշատակները պահ մը վերածնին մեր մէջ, եւ տարիներու գործակցութեան պատկերները վայրկեանի մէջ կը տողանցեն մեր յիշողութեան վարագոյրին վրայ:

Վստահաբար շատեր քաղցր յիշատակներ ունին վերապահուած եղբ. Միշելէն:

Նուիրական ՀՄԸՄ-ականին մահը սուգի մատնած է բոլորս, կը սգանք անժամանակ կորուստը այս եղբօր: Յանուն ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի շրջանին` կը խոնարհինք այս հեզ ու համեստ, սակայն միշտ մեծ մնացած եղբօր յիշատակին` մեր ցաւակցութիւնները յայտնելով իր ընտանեկան պարագաներուն, հարազատներուն եւ բոլոր անոնց, որոնք ճանչցած են ողբացեալ եղբայրը:

Բի՛ւր յարգանք իր յիշատակին:

ՀՄԸՄ-Ի ԼԻԲԱՆԱՆԻ ՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ

_____________________________________

Համախմբող Ու Աշխատանքի Մղող

Սրտի խոր կսկիծով քառասուն օրեր առաջ հողին կը յանձնենք Էյպէզի հայրենակցական միութեան երկար տարիներու վաստակ ունեցող ատենապետ Միշել Տիք-Խորոզեանը:

Առօրեայ գործի կողքին, ան պատասխանատուութիւն ստանձնած էր զանազան միութիւններու եւ մարզերու մէջ: Երկար տարիներ եղաւ միութեանս ատենապետը: Նուիրական հոգիով եւ ժրաջան աշխատանքով համախմբեց Լիբանանի եւ արտերկրի համաքաղաքացիները, եւ այս նախաձեռնութեան շնորհիւ` կարելի եղաւ ամբողջացնել տոհմածառը Էյպէզի ընտանիքներուն: Ան միշտ ստեղծած էր բարեսիրական մթնոլորտ:

Փափաքը եղած էր միութեանս հասոյթը տրամադրել կարիքաւոր աշակերտներու կրթաթոշակներուն, ինչպէս նաեւ` տարեցներու դեղորայքին, իսկ ինք անձամբ անմիջական հոգածութիւն կը ցուցաբերէր անխտիր բոլորին:

Անոր նկատմամբ մեր բոլորին զգացումները միշտ վառ պիտի մնան, եւ յիշատակելի` հաճելի դէպքերը:

Որքան ալ նկարագրենք եղբ. Միշելին անձը, գործունէութիւնը, շարքը երկար է, եւ կարելի չէ ամփոփել այս տողերուն մէջ: Վարձքդ կատար, եղբ. Միշել:

Էյպէզի հայրենակցական միութեան վարչութիւնը եւ անդամները կը սգան եւ իրենց խորին ցաւակցութիւնը կը յայտնեն զաւակներուն` Աբոյին, Կարինէին, Ծիլային, ընտանեկան պարագաներուն, հարազատներուն եւ բարեկամներուն:

Հայցելով Ամենակարողին հոգատարութիւնը:

ԷՅՊԷԶԻ ՀԱՅՐԵՆԱԿՑԱԿԱՆ ՄԻՈՒԹԻՒՆ

_____________________________________

«ՄԵՆԶԱ»-ի Օրինակելի Տնօրէն
Միշել Տիք-Խորոզեանի Յիշատակին

Քառասուն օրեր առաջ իր աչքերը փակելով` մեզմէ անվերադարձ կերպով կը բաժնուէր հայրենասէր ու ազնիւ հայորդի մը` Միշել Տիք-Խորոզեան` իր ետին ձգելով յուզում ու վիշտ` զաւակներուն, հարազատներուն եւ իր շրջապատի բոլոր ծանօթներուն մօտ:

Ցաւալի է կորուստը այս անձին, որուն համար կեանքի տարիները իմաստ չունէին: Արդարեւ, հակառակ իր յառաջացած տարիքին ան, առոյգ ու կայտառ երիտասարդի մը նման գործելու եւ նոր ծրագիրներ իրականացնելու փափաքով լեցուն անձ մըն էր:

Հայոց ցեղասպանութենէն ճողոպրած եւ Լիբանան հաստատուած հայութեան յաջորդ սերունդին ներկայացուցիչներէն է ան, որ իր մանկութեան եւ պատանեկութեան տարիներուն իր հասակակիցներուն նման ճաշակած է կեանքի տաժանելի պայմանները:

Ծնած է Քարանթինայի հայկական հիւղաւանը, փոքր տարիքէն կը նետուի կեանքի ասպարէզ` օժանդակելու համար իր ընտանիքին: Իւրաքանչիւր ամրան արձակուրդին ան զանազան տեսակի գործեր կատարելով` ինքնաշխատութեամբ կ՛ապահովէ յառաջիկայ տարուան դպրոցական կրթաթոշակները:

Աւարտելէ ետք Էշրեֆիէի Սեն Կրեկուար վարժարանը, ձեռք կը ձգէ հաշուապահութեան վկայական` Պելճիքայէն:

1960-ական թուականներուն, երբ տակաւին ելեկտրականութենէ զուրկ էին Լիբանանի կարգ մը գիւղերն ու քաղաքները, ան իբրեւ թոփոկրաֆ` ելեկտրականութեան նախարարութեան կողմէ խմբակի մը ընկերակցութեամբ ուղարկուած է հարաւային Լիբանան, ամիսներով մնացած է հարաւի մէջ ու պատրաստած` մեծ թիւով գիւղերու ելեկտրականութեան կեդրոններ հիմնելու քարտէսները:

Պր. Միշել տարիներով ստանձնած  է մեծ թիւով հայկական եւ տեղական հաստատութիւններու հաշուապահութեան տոմարները, նաեւ, միւս կողմէ, ունեցած է ազգային բեղուն գործունէութիւն:

Ան եղած է հայ կաթողիկէ համայնքի զանազան բարեսիրական, խնամակալական եւ այլ կառոյցներու անդամ, Էյպէզի հայրենակցական միութեան վարչական եւ երկար տարիներու ատենապետ: ՀՄԸՄ-ի Անթիլիասի մասնաճիւղի անդամ եւ վարչական, երկար տարիներ մաս կազմած է ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութեան դիւաններուն:

«ՄԵՆԶԱ» հաստատութեան հիմնադրութեան առաջին օրերէն մինչեւ 2000 թուական ան, մաս կազմելէ ետք միութեան պատասխանատու մարմիններուն, 2002 թուականին կը ստանձնէ  «ՄԵՆԶԱ»-ի տնօրէնի պաշտօնը` ձեռնհասօրէն վարելով զայն մինչեւ իր անակնկալ մահը:

«ՄԵՆԶԱ»-ի շահը նկատելով ամէն բանէ վեր, Միշել Տիք-Խորոզեան տնօրինեց իբրեւ տէր եւ աշխատեցաւ իբրեւ խոնարհ սպասարկու:

Գրասենեակի պաշտօնեաները նկատեց իր հարազատ զաւակները, միութեան անդամները ընդունեց իբրեւ հայր եւ երէց եղբայր, լուծում տուաւ բոլորին հարցերուն, խրատեց, յորդորեց եւ դիւրացուց դժուարութիւններ ունեցողները:

Շատ լուրջ ու բծախնդիր էր իրեն վստահուած պարտականութեանց մէջ, օրեր կը տրամադրէր միութեան հաշիւները ճշգրիտ ու հարազատ պատկերով ներկայացնելու համար վարչութեան, ապա` անդամական ընդհանուր ժողովներուն:

Հակառակ քանի մը տարիներէ ի վեր երկրին մէջ տիրող տնտեսական վատ պայմաններուն եւ դժուարութիւններուն` ան, վարչութեան կողքին, մեծ ճիգ թափեց «ՄԵՆԶԱ» համագործակցականի գործունէութեան շարունակականութիւնը ապահովելու համար:

Վստահաբար գալիք օրերուն խոր ցաւով պիտի զգանք այն բացը, որ ստեղծուեցաւ անոր կորուստով, բոլորս ալ անխտիր պիտի փնտռենք զինք, պիտի կարօտնանք այն անկեղծ մարդը, նուիրական հայը:

«ՄԵՆԶԱ» հաստատութեան, Վերահսկիչ մարմինին, վարչութեան ու պաշտօնէութեան անունով կը խոնարհինք անոր անթառամ յիշատակին առջեւ:

Վա՛րձքդ կատար, հանգիստ ննջէ, սիրելի՛ պարոն Միշել:

«ՄԵՆԶԱ» ՎԱՐԿԻ ԵՒ ԽՆԱՅՈՂՈՒԹԵԱՆ
ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ