Յիսուս Քրիստոսի Սուրբ Յարութեան տօնին` Զատիկին յաջորդող երկրորդ կիրակին կը կոչուի Աշխարհամատրան կամ Կանաչ կիրակի:
Աշխարհամատրան կիրակին եկեղեցին կը նշէ Յիսուս Քրիստոսի հաստատած մէկ եւ ընդհանրական եկեղեցւոյ տօնը:
Համաքրիստոնէական առաջին մատուռը կամ եկեղեցին Սիոնի Վերնատունն է:
Աշխարհամատուռ կը նշանակէ աշխարհի առաջին մատուռ, բոլոր քրիստոնեաներու մատուռ: Մատուռ, յունարէն` մարտիրիոն, կը նշանակէ մարտիրոսանոց:
Յիսուս Քրիստոսի Աստուածութիւնը խոստովանողներու վկայարանին` մարտիրոսներու եկեղեցիին անդամ էին բոլոր հաւատացեալները:
Վերնատան մէջ Յիսուս կատարեց Վերջին ընթրիքը եւ հաստատեց Սուրբ Հաղորդութեան խորհուրդը: Վերնատան մէջ Սուրբ Հոգին իջաւ առաքեալներուն վրայ:
Յիսուսի Համբարձումէն ետք առաքեալները Վերնատան մէջ կը հաւաքուէին եւ կը յիշէին Վերջին ընթրիքի ժամանակ Քրիստոսի տուած պատգամները: Կ՛օրհնէին հացն ու գինին, միասին կ՛աղօթէին եւ կը ճաշէին:
Քրիստոնեաներ ամէն օր կը հաւաքուէին Վերնատան մէջ` առաքեալներուն ուսուցումը լսելու, իրենց հասարակաց կեանքը ապրելու, Սուրբ Հաղորդութեան խորհուրդը կատարելու եւ աղօթելու համար:
Վերնատան մէջ Յիսուս Յարութենէն ետք երկու անգամ երեւցաւ Իր աշակերտներուն:
Վերնատունը, որ Յովհաննէս Մարկոսի տան վերնայարկն էր, քրիստոնեայ առաջին եկեղեցւոյ նախատիպը դարձաւ:
Աշխարհամատրան տօնը յատուկ է միայն հայ եկեղեցւոյ:
Վերնատունը, բոլոր քրիստոնեաներու մայր եկեղեցին, այժմ գոյութիւն չունի: Ժամանակագրականօրէն, առաջին եկեղեցին հայ ազգի աշխարհամատուռ, քրիստոսահիմն Սուրբ Էջմիածինն է, երկրորդը` Երուսաղէմի Սուրբ Յարութեան տաճարը, որուն իրաւատէրն են հայ, յոյն եւ լատին եկեղեցիները:
Աշխարհամատրան կիրակին կոչուած է նաեւ Կանաչ կիրակի, որ տօնին ժողովրդական անուանումն է, կապուած բնութեան գարնանային զարթօնքի հետ:
Կանաչ կիրակի անուանումը ունի նաեւ իր եկեղեցական բացատրութիւնը: Կանաչը ծաղկած ու կանաչցած եկեղեցին է: Կանաչը կը խորհրդանշէ Քրիստոսի Յարութեամբ սկիզբ առած վերազարթօնքը, եկեղեցւոյ մշտնջենականութիւնը եւ անմահութիւնը:
*
* *
Սուրբ Յարութեան տօնին յաջորդող երրորդ կիրակին կը կոչուի Կարմիր:
Կարմիրը խորհրդանիշն է մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի կենարար արեան, որ թափուեցաւ խաչի վրայ, մեր մեղքերու քաւութեան համար:
Կարմիր գոյնը խորհրդանիշ է արեան, կեանքի, պայքարի եւ յաղթութեան, եւ քրիստոնէական հաւատքի համար մարտիրոսացած նահատակներու հեղուած սուրբ արեան:
Նահատակներուն արիւնը եկեղեցւոյ սերմը դարձաւ: Եկեղեցին ոռոգուեցաւ ու ծաղկեցաւ Քրիստոսի եւ Անոր հետեւորդներու` նահատակներու թափուած արեամբ:
Առաջին դարերու քրիստոնեաները իրենց նահատակութեամբ եկեղեցւոյ հիմը դրին: Անոնց քաջութեան շնորհիւ քրիստոնէութիւնը յաղթանակ տարաւ:
Քրիստոնեան քաջ մարտիկի կերպար է. անոր համար խորթ են վախը, թուլութիւնը եւ յուսահատութիւնը:
Եկեղեցին մեզի կը պատգամէ ճանչնալ յաւիտենական ճշմարտութիւնը` մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսը, եւ զինուիլ քրիստոնէական հաւատքի համար նահատակուած սուրբերու օրինակով: