ԳՐԻԳՈՐ ԷՔՄԷՔՃԵԱՆ
Անցնող շաբաթ նշեցինք Հայ յեղափոխական դաշնակցութեան հիմնադրութեան 132-ամեակը: Շատ բան ըսուեցաւ այս մասին, սակայն հիմնականը եւ հասարակ գիծը կը մնայ այն, որ այս կուսակցութիւնը քաղաքական սովորական կազմակերպութիւն մը չէ, ժամանակաւոր ծրագիրներով ինքզինք մէջտեղ նետած միութիւն մը չէ, կեղծ լոզունգներով ու գրաւիչ արդիական խօսքերով իր մէջ հաւաքած եւ իրականութենէ անջատուած երիտասարդներու ինքնակոչ համախմբում մը չէ:
Հայ յեղափոխական դաշնակցութիւնը ժողովուրդին կամքը մարմնաւորող, անոր իղձերու եւ պահանջներու պայքարի դրօշը առաջնորդող եւ հայ մարդուն արժանապատուութիւնն ու էութիւնը պաշտպանող կուսակցութիւնն է:
Սուրբ է անոր գաղափարը, որովհետեւ իր մէջ կը պարփակէ մարդ արարածի արժանավայել կեանքի բոլոր սկզբունքները, սուրբ է անոր գաղափարը, որովհետեւ անոր մէջ կը կայանայ գաղտնիքը այս կուսակցութեան անպարտելիութեան եւ ժողովուրդին կոյր վստահութեան:
Դար մը եւ 32 տարիներ ահա մարդիկ փորձեցին եւ տակաւին կը փորձեն խզել կապը ժողովուրդին եւ այս կուսակցութեան միջեւ: Չյաջողեցան եւ պիտի չյաջողին, այնքան ատեն որ կը պայքարին անոր էութեան ամենասուրբ զէնքին` անոր գաղափարին եւ ծրագրին դէմ:
Հայ ժողովուրդը իր փրկութիւնը կը տեսնէ Հայ յեղափոխական դաշնակցութեան մէջ: Այդպէս եղած է եւ այդպէս ալ կը մնայ միշտ: 132 տարեկան այս երիտասարդ կազմակերպութիւնը միշտ ինքզինք նորոգելով, իր գաղափարը երիտասարդ եւ այժմէական պահելով` կը շարունակէ իր երթը դէպի ամբողջական յաղթանակ, դէպի լաւագոյն հայի տիպարի կերտումը:
