Երեսուն տարի առաջ Ստեփանակերտում ընդունուեց «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան հռչակագիրը»: Պատմական այդ փաստաթուղթը հայկական երկրորդ պետութեան ծննդեան վկայականն էր: Ամրագրուեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան հայ բնակչութեան` իր պատմական հողում ինքնորոշուելու, անկախ պետականութիւն կառուցելու կամքը, իր իրաւունքները պաշտպանելու վճռականութիւնը: Արցախի ազատագրական պայքարում համախմբուեց համայն հայութեան ներուժը: Լեռնային Ղարաբաղի անկախութեան անշրջելիութիւնը վերահաստատուեց 1991 թուականի դեկտեմբերի 10-ի հանրաքուէով:
Յաջորդած երեսուն տարիները պետականաշինութեան, խաղաղութիւն պարտադրելու ոչ դիւրին ժամանակներ էին: Արցախը ողջ հայութեանը միաւորող յաղթանակի եւ հպարտութեան խորհրդանիշ էր: Ցաւօք, 2018 թուականին Հայաստանում իշխանութեան եկած քաղաքական ուժը չկարողացաւ բանակցային գործընթացում ամրապնդել եւ պաշտպանել Արցախի Հանրապետութեան դիրքերը: Աւելին` անհաւասարակշիռ, ապազգային արտաքին եւ ներքին քաղաքականութեան արդիւնքում յայտնուեցինք միջազգային մեկուսացման մէջ` չկարողանալով հակազդել թուրք-ազրպէյճանական յարձակումին:
Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ յայտարարութեամբ վաւերացուեց ծանր պարտութեան փաստը` հայկական երկու պետականութիւնները կանգնեցնելով անվտանգային լրջագոյն սպառնալիքների, անորոշ ապագայի առջեւ` սասանելով նաեւ Հայաստանի Հանրապետութեան ինքնիշխանութիւնը:
Այդուհանդերձ, մենք մեր քաղաքական իրաւունքներից, արդար պահանջատիրութիւնից նահանջելու իրաւունք չունենք: Ազգերի ինքնորոշման սկզբունքի վրայ խարսխուած Արցախի Հանրապետութեան անկախութեան օրն ու նրա խորհուրդը պարտադրում են վերահաստատել, որ Արցախի անվտանգութիւնը շարունակելու է լինել մեր քաղաքական օրակարգի առաջնահերթութիւնը:
Մենք պարտաւոր ենք անհնարինը գործադրել Արցախի բնակչութեան ազատ ապրելու իրաւունքը պաշտպանելու, Արցախի Հանրապետութեան կարգավիճակը ամրագրելու ուղղութեամբ:
Լաւատեսութեամբ շնորհաւորենք Արցախի անկախութեան օրը, վստահ ու վճռական, որ հայկական Արցախը յարատեւելու է:
«ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԴԱՇԻՆՔ»