Հաշտութիւն

ԽԱՉԻԿ ՏԷՏԷԵԱՆ

Կ՛անցնին օրե՜րը,
Ժամանակները կը փոխուին,
Իսկ մենք, սիրելի՛ս,
Կը սորվինք համակերպիլ:

Կլիման կը փոխուի, կը հաշտուի՛նք,
Կը կեղեքեն մեզ, լո՜ւռ կը համակերպինք,
Տագնապ ու վիշտ կը կրծեն, կը յօշոտեն մեզ,
Կ՛ընդունինք որպէս մեզի վիճակուած
Անհեթեթ խաղը մեր չար բախտին,
Ժամանակի` մեր դէմ ունեցած
Հակակրանքն ու վրէժը պարզապէս.
Վարժուեցա՜նք ակամայ, կուլ տալ
Մեր օրերուն ձախորդութիւնները բոլոր,
Մեղքի բաժինը ընծայել ուրիշին:

Օրերը կ՛անցնին, կեանքեր կը հիւծին,
Ուրախ պահերը կը դառնան ժլատ ու սակաւ,
Կը համակերպինք ցաւին,
Կորուստին,
Յուսախաբութեանց նա՛եւ,
Հարցադրումն ու բողոքն անգամ մեղք սեպելով`
Կ՛որսանք րոպէները երջանիկ,
Կը շիջինք օրէ օր, կը սուզուինք հոսանքին մէջ,
Հլու, հիասթափ ու հաշտ:

Մեր վիպերգութիւնը գրեցին ուրիշներ հզօր,
Ծնան հերոսներ կեղծ ու երգեր այլանդակ,
Մեր երգը կորսուեցաւ եթերին մէջ անյիշաչար:

Ու եթէ հարց տան մեր մասին, ըսէ՛ք,-
Մեր անունն էր համակերպութիւն,
Մեր կեանքի խորագիրն էր հիասթափութիւն,
Իսկ մեր կտակն էր հաշտութիւն.

Մենք վճարեցի՛նք մեր ժամանակի մուրհակները բոլոր: