Խմբագրական «Հայրենիք»-ի. Մարտահրաւէրի Արմատացում

«Ժողովրդավար դրութեան մէջ ընդդիմութիւնը ո՛չ միայն հանդուրժելի է որպէս սահմանադրական, այլ նաեւ պէտք է պահպանուի, որովհետեւ անհրաժեշտ է»
(Ուոլթըր Լիփման (1889-1974, ամերիկացի հանրածանօթ գրագէտ, քաղաքագէտ եւ վերլուծաբան)

Կարեւոր էր, խի՛ստ կարեւոր` «Հայաստան» դաշինքի յետընտրական առաջին ընդհանուր ժողովը, նոյնքան մըն ալ` անկէ բխած կեցուածքները: Անիկա կը սպասուէր, որպէսզի կարելի ըլլար իմանալ, թէ ի՛նչ որոշումներ պիտի տրուէին, ինչպէ՞ս պիտի շարունակուէր գործընթացը` նկատի ունենալով, որ իբրեւ ընդդիմադիր ճակատի մէկ անդամը` տիրացած էր 29 աթոռի: Սեղանի վրայ կար առաջնահերթութիւն մը` ընտրութեան ընթացքին տեղի ունեցած խախտումներու եւ օրինազանցութիւններու հսկայ թղթածրարին փոխանցումը (հաւանաբար հիմա արդէն փոխանցուած է) Սահմանադրական դատարան:

Նախընտրական օրերուն «Հայաստան» դաշինքի լոյս ընծայած փլաթֆորմը կը մնայ նո՛յնքան այժմէական, հիմա, երբ արդէն կ՛ապրինք յետընտրական փուլը:

«365 օր: Ապագան կը սկսի հիմա»-ն կը մնայ շատ աւելի այժմէական եւ հրամայական: Ընտրողներուն ջախջախիչ մեծամասնութիւնը հաւանաբար չէ կարդացած 178 կէտերէ բաղկացած եւ ենթաբաժանումներով պատրաստուած այդ թղթածրարը: Նոյնիսկ անտեղեակ էր, լուր իսկ չունէր անկէ:

Ի՞նչ ըրաւ «թաւշեայ յեղափոխութիւնը պողպատի վերածելու» յոխորտանքով խաբուող ամբոխը. տարուած` «Ապագայ կա՛յ ապագայ» ամբոխահաճ ու սնամէջ նշանախօսքով` քուէատուփ ուղղուեցաւ: Հիմա, երբ բացէ ի բաց կը խօսուի 200 հազար եւ աւելի կեղծուած քուէներու մասին, իշխանութեան հաւաստիքներն ու «Ապագայ կա՛յ ապագայ»-ն, նորացուած պայմաններուն մէջ, կը յիշեցնեն Արցախի 44-օրեայ պատերազմին գործածուած, բազմիցս վանկարկուած «Յաղթելու ենք»-ը, որ փուչիկի պէս պայթեցաւ դժբախտաբար եւ աղիողորմ վիճակի մատնեց Արցախ-Հայաստանն ու ողջ հայութիւնը… Շաբաթը չբոլորած` ջուրէ զրկուած գիւղացիները եղան հիասթափութեան պատին առաջին բախողները, որոնք չվարանեցան բացայայտել, որ խաբուած էին շռայլուած խոստումներով:

Ընտրութենէն օրեր առաջ քաղաքներու, գիւղերու եւ աւաններու բեմահարթակներէն «Հայաստան» դաշինքը ահազանգ կը հնչեցնէր, սթափութեան կոչ կ՛ուղղէր` զգուշացնելով պետութեան կորուստի վտանգէն, հանրութեան ուշադրութիւնը կը հրաւիրէր երկրէն ներս տիրող օրհասական վիճակին եւ յատկապէս ոտնակոխուած ու ծանրօրէն վիրաւորուած արժանապատուութեան վրայ, կոչ ուղղելով, որ ձեռքերը միանան ի խնդիր լիարժէք վերականգնումի: Ստապատիր քարոզչութիւնը եղաւ աւելի տարածուն` շնորհիւ իշխանութեան լծակները չարաշահելու պարտեալներու աշխուժութեան…

Երկար է գործընթացը` ազգային պետականութիւնը վերահաստատելու, անվտանգային խնդիրները լուծելու եւ երկրի ինքնիշխանութիւնը վերականգնելու:

Տեղին է ընդգծել «Հայաստան» դաշինքի ՀՅԴ-ի ներկայացուցիչ Իշխան Սաղաթելեանի մէկ հաստատումը. «Մեր քաղաքական օրակարգը կը մնայ նոյնը` Հայաստանի մէջ հաստատել ազգային պետականութիւն, լուծել անվտանգային խնդիրները, վերականգնել երկրի ինքնիշխանութիւնը»:

Հանրածանօթ լրագրող Ուոլթըր Լիփմանը,  հայրենի այսօրուան հասկացութեամբ, (չ)գրոց-բրոց տիպար մը չէ: «Արդի լրագրութեան հայր» վերադիրով ճանչցուած Լիփմանի մէկ ուսումնասիրական-վերլուծական գործը` «Հանրային կարծիք» (Public Opinion), լոյս տեսած է 1922-ին: Եթէ ան այսօր ողջ ըլլար եւ Հայաստանի անցուդարձերով մօտէն հետաքրքրուէր, վերջին իրադարձութիւններուն լոյսին տակ, իր յօրինած «Պաղ պատերազմ» (Cold war) եզրոյթը հաւանաբար վերասահմանէր եւ վերածէր «Միապաղաղ պատերազմ»-ի:

Պայքարը երկար է:

Եթէ ընդդիմադիր ճակատը որոշէ մտնել խորհրդարան, այնուհետեւ Ազգային ժողովի բեմահարթակէն կարելի պիտի ըլլայ շարունակ ահազանգել, սթափելու հրաւիրել եւ կարգ ու կանոնի բերել ստեղծուած թափթփածութիւնը, խծբծանքն ու պախարակումը:

Երկրին հիմքերը խախտած ու խարխլած են: Քաղաքական, ապահովական, տնտեսական, կրթական եւ ընկերային ոլորտները սպառնական մարտահրաւէրներու առջեւ են:

Երկար է ցանկը` վերականգնումի կարօտ կալուածներու օրակարգին վրայ. ազգային շահերու պաշտպանութիւն, հայոց բանակի բարձր բարոյական եւ մարտունակութիւն, արտաքին քաղաքականութեան (կառոյց մը, որ գրեթէ անդամալոյծ է աւելի քան մէկ ամիսէ ի վեր) վերակազմակերպում, կրթական պատշաճ ծրագիր եւ… եւ…

«Հայաստան» դաշինքն ու առողջ ընդդիմադիրները Հայաստանի պատմութեան յաջորդ փուլը կը թեւակոխեն իբրեւ անխուսափելի անհրաժեշտութիւն` շարունակելու, նոր մղում տալու այն երթին, որ սկիզբ առաւ մօտաւորապէս ութ ամիս առաջ, երբ իշխանաւորներու ահաւոր ձախողութիւններն ու պարտուողական ընթացքը կասեցնելու համար հրապարակ եկաւ Հայրենիքի փրկութեան շարժումով: Հայրենիքի, ՊԵՏՈՒԹԵԱՆ (եւ ո՛չ թէ սոսկ իշխանութեան մը) փրկութիւնը կը մնան նո՛յնքան հրամայական եւ անյետաձգելի` ի տես Արցախի եւ Հայաստանի դիմաց օր ըստ օրէ բարձրացող նոր սպառնալիքներուն: