«Ազդակ»-ի 30-րդ առցանց լսարանին, որ տեղի ունեցաւ ուրբաթ, 21 մայիսին, դասախօսեց ԹՈՒՄՕ ստեղծագործական արհեստագիտութիւններու կեդրոնի համահիմնադիր Բեկոր Փափազեան: Նիւթ` «Հայերէնով ինչպէ՞ս կարելի է քայլ պահել արհեստագիտական նոր եզրաբանութեան եւ ընկերային ցանցերուն հետ»: Լսարանը վարեց «Ազդակ»-ի ելեկտրոնային բաժինի աշխատակից Մինաս Հանս Քէհեան։
Բեկոր Փափազեան նախ հաստատեց, որ 80-ական թուականներուն երիտասարդութիւնը հետաքրքրուած էր ստեղծելու տեղեկագիտութեան առնչուած հայերէն նոր բառեր:
Ըստ անոր, Հայաստանի եւ սփիւռքի մէջ այսօր կը նկատուի որոշ տարբերութիւն այս մարզին մէջ օգտագործուող բառապաշարներուն միջեւ: Ի՛նքը ոլորտը` շատ արագ աճող ոլորտ է, հետեւաբար քայլ պահելու խնդիր կայ:
Դասախօսը նկատել տուաւ, որ գրեթէ անկարելի է ընկերային ցանցերու համապատասխան բառապաշարը հայերէնի թարգմանել: Ներկայացնելէ ետք համապատասխան բառեզրերու օրինակներ, ան կեդրոնացաւ «Աղուոր բառեր» եւ «Ծուռեր» Դիմատետրի էջերուն վրայ եւ ցուցադրեց ԹՈՒՄՕ-ի աշակերտներուն կողմէ պատրաստուած ստեղծագործական տեսանիւթ մը:
Բեկոր Փափազեան իբրեւ եզրակացութիւն շեշտեց, որ, իր տեսակէտով, անկարելի է եւ անգործնական յատկապէս ընկերային ցանցերու վրայ օգտագործուող բառապաշարը թարգմանել: Ան հաստատեց, որ կարելի է եւ անհրաժեշտ` ստեղծել հայկականը, հարազատը, օգտագործելին: Անհրաժեշտ է ոչ թէ անպայման համապատասխանը, այլ զուգահեռը ստեղծել:
Այնուհետեւ տեղի ունեցաւ միտքերու փոխանակում, առաջարկներու եւ տեսակէտներու ներկայացման ճամբով, հետաքրքրական քննարկում:
Իբրեւ ունկընդիր, «Զում»-ի ծանօթագրութիւն բաժինին մէջ գրեցի, որ ամէն բանէ առաջ նախ պէտք է ՀԱՅԵՐԷՆ ՏԱՌԵՐՈՎ ՍՏԵՂՆԱՇԱՐԵՐ պատրաստուին, որ զարմանալիօրէն ցարդ կը պակսին: Այս գրառումիս ակնարկութիւն չեղաւ, հաւանաբար չտեսնուեցաւ: