Անմոռանալի յիշատակներ…
Չեմ մոռնար ներկայութեանդ կարեւորութիւնը այն օրէն, երբ արդէն սկսած էի ճանչնալ քեզ:
Չեմ մոռնար սէրդ եւ հոգատարութիւնդ, զորս կը տածէիր անդրանիկ թոռնիկիդ նկատմամբ:
Չեմ մոռնար այն պահերը, երբ հետս կը խաղայիր` զիս գիրկդ առած:
Չեմ մոռնար ուրախութիւնս, երբ կ՛այցելէի գործատեղիդ եւ պզտիկ թուղթերու վրայ ժամերով կը գծէի ու կը ներկէի:
Չեմ մոռնար մեր իւրաքանչիւր հանդիպումին արտասանած նախադասութիւնդ. «Ո՞ւր է պապուկին պաչիկը»: Վերջինը` երկու ամիս առաջ` մեր վերջին հանդիպումին:
Չեմ մոռնար այդ շաբաթ կէսօրները, երբ կը նստէի կողքդ եւ կը դիտէի աշխատիլդ` մինչեւ հօրս հասնիլը:
Չեմ մոռնար ընտանեկան հաւաքոյթներն ու տարեդարձները, երբ անպայման միասին կը պարէինք:
Այս բոլորը չեմ մոռնար, նաեւ չեմ կրնար մոռնալ շատ արագ կորուստդ, որուն արժանի չէիր:
Անակնկալօրէն գացիր` ետիդ ձգելով բարի անուն մը, եղար տիպար դաշնակցական եւ համազգայնական: Բարեսիրտ, հոգատար, մեր ուրախութեան, յաջողութեան, նաեւ նեղութեան մնայուն մասնակից մեծ հայր մը: Որքա՛ն ուրախ կը փորձէիր ձեւացնել դուն քեզ, բայց սիրտդ միշտ տխուր էր, որովհետեւ ինը տարի առաջ կորսնցուցինք մեծ մաման: Այն ատեն շատ փոքր էի, հիմա կը ցաւիմ ու կը զգամ երկուքիդ կորուստին ծանրութիւնը: Սակայն բախտաւոր եմ, որ ունեցած եմ ձեզի նման երկրորդ ծնողք: Նոյն ճակատագիրով հեռացար եւ միացար իրեն: Շատ ցաւ պատճառեց բացակայութիւնդ ամբողջ ընտանիքին համար, բայց քու հոգիդ հանգստացաւ` միանալով կողակիցիդ:
Մեծ մամա եւ պապո՛ւկ, դուք մեր մնայուն հրեշտակներն էք: Ինծի համար ձեր հոգիները միշտ ներկայութիւն պիտի ըլլան, եւ վստահ եմ, որ պիտի հետեւիք ինծի եւ ընտանիքիս, յատկապէս զարմիկներուս, պիտի լուսաւորէք մեր ճամբան եւ պիտի օրհնէք մեր կեանքը:
Դուք միշտ պիտի մնաք սրտիս մէջ:
Ննջէ՛ խաղաղութեան եւ լոյսերու մէջ, սիրելի՛ պապուկ:
ԹՈՌՆԻԿԴ` ՆԱՐԷ
