«Նահատակները` Փարոս Մեր Պահանջատիրութեան». Պատերազմին Ինկած Նահատակներու Յիշատակի Ձեռնարկ

Կազմակերպութեամբ ՀՅԴ Զաւարեան ուսանողական միութեան (ԶՈՄ), ՀՅԴ Լիբանանի երիտասարդական միութեան (ԼԵՄ) եւ ՀՅԴ Լիբանանի պատանեկան միութիւններուն (ԼՊՄ), երեքշաբթի, 5 յունուար 2021-ին, երեկոյեան ժամը 6:00-ին, տեղի ունեցաւ յիշատակի ձեռնարկ` նուիրուած արցախեան վերջին պատերազմին ինկած նահատակներու:

«Նահատակները` փարոս մեր պահանջատիրութեան» խորագիրը կրող ձեռնարկը տեղի ունեցաւ Պուրճ Համուտի «Սեն Ժաք» բնակարանային համալիրի շէնքերուն դիմաց գտնուող շրջափակին մէջ:

Ներկայ էին ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի անդամներ, Պուրճ Համուտի քաղաքապետ Մարտիկ Պօղոսեան, ԶՈՄ-ականներ, ԼԵՄ-ականներ եւ Պատանեկան միութիւններու անդամներ:

ՀՅԴ ԶՈՄ-ի եւ ԼԵՄ-ի անունով խօսք առաւ ՀՅԴ ԶՈՄ-ի եւ ԼԵՄ-ի անդամ Գէորգ Եագուպեան, որ արտասանեց հետեւեալ խօսքը.

«Կեանքը պայքար է եւ պայքարը` կեանք»:

27 սեպտեմբեր 2020-ին սկսաւ Արցախի դէմ Ազրպէյճանաթրքական դաշինքին սանձազերծած բարբարոսական պատերազմը, որուն հետեւանքով մեր ազգը տուաւ աւելի քան 5000 զոհեր:

Այս պատերազմին պատճառով մեր ժողովուրդը կորսնցուց հսկայական տարածքներ, ինչպէս նաեւ` իր հպարտութիւնը եւ ինքնավստահութիւնը:

Այս պատերազմը մեր բոլորին համար ահաւոր դէպք մըն էր:

Աւելի քան 40 օրերու ընթացքին, լիբանանահայ երիտասարդութիւնը իր ձեւով, իր ապրումներով եւ զգացումներով ապրեցաւ այս պատերազմին արհաւիրքները:

Տխրութեամբ եւ անսահման հպարտութեամբ բոլորս կը կարդայինք ամէնօրեայ դրութեամբ հրապարակուող մեր նահատակներուն անունները:

Մեր մտքերուն մէջ դրոշմուեցան Մուշեղներու, Գէորգներու, Քրիստափորներու, Մհերներու, Արամներու, Վիգէններու եւ Արաներու անունները:

Մեր սրտերուն մէջ փորագրուեցան անոնց սխրագործութիւնները, ամբողջական նուիրումը եւ սրբազան նահատակութիւնը:

Մենք` իբրեւ երիտասարդներ, ուզեցինք ըլլալ իրենց կողքին, ուզեցինք մեկնիլ ճակատ, ուզեցինք հարուածել թշնամիները` բարբարոս աւազակները եւ ոճրագործները, որոնք համարձակեցան պղծել մեր պատմական հողերը, հայոց պատմութեան մեր օրրանը հանդիսացած տարածքները եւ մեր անցեալի ու ներկայի նահատակներուն սրբավայրերը:

Թշնամին ո՛չ միայն գրաւեց հողեր, այլեւ ոտնակոխեց դարաւոր սրբութիւններ, ազգային արժէքներ եւ յաղթանակով ձեռք բերուած համահայկական նուաճումներ:

2020-ի Արցախ-Ազրպէյճան պատերազմը արցախեան հարցին վերջին էջը չէ, վերջին հատորը չէ, եւ վստահաբար` վերջակէտը չէ:

Իրապաշտօրէն կը գիտակցինք, որ մենք կորսնցուցինք կռիւ մը եւ ճակատամարտ մը, սակայն երբեք` պատերազմը:

Ամբողջական պարտութեան գաղափարը բացարձակապէս ընդունելի չէ եւ ընդունելի պիտի չըլլայ:

Պատերազմը կ՛աւարտի այն ժամանակ միայն, երբ Շուշին, Հատրութը, Քարվաճառը եւ մնացեալ բոլոր շրջանները դարձեա՛լ մերը կ՛ըլլան:

Մեր նախնիները, մեր պատմութեան Արամ Մանուկեանները, Վիգէն Զաքարեանները, Մհեր Ջուլհաճեանները եւ մնացեալ բոլոր հերոսները մեզի կը թելադրեն շարունակել պայքարը:

Մեզի նաեւ կը թելադրեն պատրաստ ըլլալ օր մը դարձեալ «Շուշին ազատ է…» երգելու:

Հայ երիտասարդը անարդարութեան դիմաց ծունկի եկող, բարբարոսներու դիմաց զէնքը վար դնող եւ դժուարութիւններու դիմաց տկարացող ժողովուրդներու նկարագրային գիծերը չունի եւ երբե՛ք պիտի չունենայ:

Ազատագրական պայքարէն մինչեւ ապստամբութիւններ, Հայաստանի Ա. Հանրապետութենէն մինչեւ Արցախեան առաջին պատերազմ, Քառօրեայէն մինչեւ այսօր, մեր երիտասարդութիւնը միշտ պատրաստ եղած է ու տակաւին պատրաստ է իր ամբողջ կարողականութիւնը եւ կեանքը նուիրելու իր Դատին ու հայրենիքին:

Մենք մեր իրաւունքներէն զիջողը չենք:

Մենք պիտի չզիջինք մեր պատմութենէն:

Պիտի չզիջինք մեր մշակոյթէն:

Պիտի չզիջինք Հայաստանի հողային ամբողջականութենէն:

Պիտի չզիջինք Արցախէն:

Վստա՛հ եղէք, որ երբեք պիտի չզիջինք Շուշին եւ Արարատը հայութեան վերադարձնելու մեր երազէն:

Ազատ, անկախ եւ միացեալ Հայաստանը մեր գերագոյն նպատակն է, համոզումը եւ միակ ճանապարհը:

Հայու պայքարին մէջ տեղ չկայ տկարութեան, ստրկամտութեան, անձնատուութեան եւ պարտութեան:

Հետեւաբար, պայքարը չաւարտեցաւ, պայքարը կը շարունակուի եւ պիտի շարունակուի:

Եթէ նոյնիսկ, 10, 100 կամ 1000 տարի նոյնիսկ եթէ անցնի, մեր կեցուածքը պիտի մնայ հաստատ, մեր կամքը պիտի մնայ աննկուն եւ մեր սուրը պիտի մնայ հատու:

Թուրքը եւ ազրպէյճանցին պիտի պատժուին: 100 տարի առաջ գետին փռուած Թալէաթին նման գետին պիտի փռուին հայութեան երեւելի եւ աներեւոյթ բոլոր թշնամիները:

Միասնաբա՛ր յիշենք ընկեր Սարգիս Զէյթլեանի այն խօսքը, որուն մէջ ան կ՛ըսէ. «Մէկ ինկողին տեղ հազարներ պիտի նետենք մարտադաշտ` մե՛ր ապագային համար…»:

Կեցցե՛ն պահանջատիրութեան փարոսը հանդիսացող մեր նահատակները,

Կեցցե՛ն մեր Հայ երիտասարդները,

Կեցցե՛ն գալիք մեր բոլոր յաղթանակները»:

Խօսքէն ետք ներկաներուն կողմէ նահատակներու յիշատակին նուիրուած թռչող լապտերները բարձրացան երկինք` «Տէր ողորմեա»-ով, ինչպէս նաեւ ազգային եւ յեղափոխական երգերու կշռոյթով: